บทที่สาม
จับเถิด จอมใจ
..
จับ คุณคิดว่าไม่สำคัญ
แต่เมื่อคุณจับฉัน ทำไมฉันสั่นไปถึงหัวใจ
คุณเป็นคนจับ คุณรู้ บ้างไหม
ฉันหนาวฉันร้อน เหมือนดังเป็นไข้ ทุกที ทุกที
จับ มีรึ สะกิดหัวใจ
ตัดอย่างไรไม่ไหว มันทำฉันให้ ไม่สมประดี
ทำไมคุณชอบ ตอบฉัน หน่อย ซิ
หรือว่าเป็น ประเพณี สำหรับ ผู้ร้ายยยย..
หลายวันต่อมา ในเวลากลางวันแสกๆ
คราวนี้ในสมรภูมิผ้าถุงกลางทุ่งสำริด ในเขตพิมาย
เส้นทางสายอิสาน จุดหมายคือชายแดนลาว
คราวนี้ ดำทะมึนทรงกลม ตั้งอยู่กลางถนน
แต่กระดิกและขยับได้ เมื่อเข้ามาใกล้
จึงรู้ว่าเป็น..จ่านุ้ย นั่นเอง
กรวยมันแพง เลยยืมแรงจ่ามาตั้งไว้
จ่าดูเข้มแข็งและดูมี....อืม...ราคาแพง
แพงในราคาเดียวกับถังน้ำมันสองร้อยลิตรนั่นแหละ
เป็นสองร้อยลิตรสังกัดตำรวจทางหลวง
มีมาแค่สองนายพร้อมรถสายตรวจหนึ่งคัน เป็นทรงเหลี่ยมหนึ่ง ทรงกลมอีกหนึ่ง
ข้อหาอะไรดี ผมวิ่งขวาเพื่อแซงรถอ้อย กำลังจะแอบซ้ายเข้าซอกจักกููแร้จ่าอยู่แล้ว
เอา จอดก็จอด ลงไปลูบพุงจ่าเล่นแก้ง่วงดีเหมือนกัน เดี๋ยวรอแกเดินเข้ามาใกล้ก่อน
"คร่อก..."
ผมแกล้งนอนหงายหน้าอ้าปาก หลับลึกอย่างสงบ รอ...
"ก๊อก ๆ ๆ .." เสียงเคาะเรียกเบาๆ ราวกับจะให้ลงไปกินอาหารเช้า ผมไม่ตื่นง่ายๆหรอก
"ก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ" ดังขึ้นอีกยี่สิบเดซิเบล ผมขยับตัวเปลี่ยนท่า
"ตุ้บ ๆ ๆ ๆ .." พี่จ่าเริ่มใช้ฝ่ามือทุบ ..อ่าฮ้า เดี๋ยวสวย เดี๋ยวสวย ....
..
