บทที่สี่
ริมฝั่ง วังน้ำ
..
ริมฝั่งวังน้ำค่ำลงคงมีแสงจันทร์
คืนหนึ่งคืนนั้นพบกันน้องเอยสองคน
นกหวีดอนงค์นั้นคงมีมนต์
เป่าหัวใจเสียจนก่นให้ใฝ่ฝัน..
น้องสองคนนั้น อยู่ในเครื่องแบบผู้พิทักษ์
ผู้พิลักทำพิลึกมักชอบทักทึก ในสิ่งแปลกปลอม
เมื่อข้ามลำน้ำเสียวมา ความเสียวก็ยังมิคลายไปจากนมนี้
ลำน้ำเสียว ถือเป็นชุมชนโบราณแห่งหนึ่งในจังหวัดร้อยเอ็ด
"รถตุ๊ก ๆ บรรทุกถ่าน รถขึ้นสะพาน ชักกระตุก ชักกระตุก"
คราวนี้ พี่จ่า เอารั้วเหล็กมากั้นเป็นช่องแคบๆ ตั้งด่านอยู่หน้าป้อมกันเลยทีเดียว
ช่องนี้กว้างราวสามเมตร ดู ๆ ไป เหมือนจะคล้ายช่องรีดนมวัวยังไงยังงั้นเลย
ผมค่อยๆ คลานเรียงเดี่ยวเข้าช่องไป นมเนิมยานโตงเตง เตรียมพร้อมให้จับ ให้รีด ..
..
