เอาใจบุ๋ม.
เอาตอนเริ่มเรื่องไปก่อน
เดี๋ยวไปบินแระ อีก 20 ชั่วโมงเจอกันใหม่
โลกนี้สีกะปิ(เข้ม) ตอน กระโห้น้อยคอยรัก
ปี 254X เป็นปีที่ถือว่าเป็นยุค เรอเนสซองส์ของตูก็ว่าได้
ช่วงนั้นกำลังระหองระแหงกับแฟนที่คบอยู่ (อีกแล้ว)
คบแล้วเลิก คบแล้วเลิกหลายเพลา
ส่วนตานี่ ขอนิคเนมว่านาย ป.ปลา
จำไม่ได้ว่ามาเจอตูอีท่าไหน รู้แต่ว่าเจอปุ๊บก็มาจีบเลย
เอาเบอร์มาจากเพื่อนตูอีกทีนึง
นาย ป.ปลา เรียนคนละคณะกับตู
จำได้ว่าตอนคุยกันครั้งแรกนาย ป.ปลา จู่ๆก็โพล่งขึ้นมาเลย
"เนี่ย เมื่อวานไปเซเว่นมา คนในเซเว่นบอกว่าเราหน้าเหมือนโย่งอาร์มแชร์ล่ะ"
คือว่า ... หน้าตานายป.ปลา ไม่ได้จัดว่าแย่ แต่ก็ไม่ได้ดีขนาดนั้น
ได้เปรียบตรงที่หุ่นสูงยาวเข่าดี ผมยาวมาดเซอร์
หลังจากนั้นเป็นต้นมา ก็จะพยายามยัดเยียดใส่หัวตูว่า
โย่งอาร์มแชร์ ๆๆๆ (หลังๆมามีพาดพิงถึงซันนี่ด้วย)
แต่เจ้าตัวก็บอกตูเองว่า
"แต่แม่เราชอบบอกว่าเราหน้าเหมือน เสก โลโซ"
อุ๊บ
ไม่กล้าขำต่อหน้า ... แต่เชื่อแล้วว่า แม่เค้าตาถึงจริงๆ
เรื่องเกิดเมื่อวันลอยกระทง ตูก็รอแฟนตูอยู่นี่แหละ จะไปลอยกระทงด้วยกัน
รอนานสองนานก็ไม่มา (จับได้ว่าไปลอยกับคนอื่น)
นาย ป. ปลา มาพอดี ชวนตูไปลอย ตูเลยบอก งั้นให้เพื่อนไปลอยด้วยนะ
แต่ขอโทษ เพื่อนตูเนี่ย โขลงนึง
กระทงอันเล็กกับคนลอยอีกสิบกว่า แม๊ ... ผิดคาดล่ะสินายป.ปลา
(เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อตอน 2 ขอไปเก็บของก่อน จะสายแล้ว)
