โลกนี้สีชมพู

[มังกร]

แล้วตอนนั้น เป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งคณิตศาสตร์ตลอดอยู่แล้ว

ก็ได้เจอเค้า เพราะว่าเค้าเป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งทำอาหาร (มิน่าไปเรียนคหกรรม)

ตอนเราแข่งเสร็จก็เดินไปเชียร์เค้า เค้าทำเสร็จ ก็เอาไปให้กรรมการชิม

แล้วก็เอาที่เค้าทำเผื่อไว้ให้เรา มาให้เรากิน   (น่ารักจริงๆ)

ช่วงนั้นแบบว่า กุ๊กกิ๊กโดยที่มีเพื่อน รู้เรื่องกันไม่กี่คน แทบนับคนได้

มีไปช่วยเค้าขายตุ๊กตาตามตลาดนัด ซึ่งเค้าก็จะว่าทุกครั้งว่า มาช่วยทำไม มาช่วยทีไร ขายไม่ค่อยออกเลย

ปรกติบางที เค้าก็จะมีคนมาซื้อ แล้วก็ให้เค้าเลย  ( มิน่าขายดี)

แต่มันดันมีเรื่องทำให้ เกิดเรื่องราวขึ้น

เพราะว่าเข้าช่วงเอนท์ ก็ดันจะทำตัวดีให้แม่เห็น

อยู่บ้านอ่านหนังสือ ไม่ได้ไปไหน ไม่ได้รับโทรศัพท์

ทำให้ขาดการติดต่อไป พอเอนท์เสร็จ เราก็รีบโทรหาเลย

ปรากฎว่า น้องชายเค้ารับ แล้วก็บอกว่า พี่แอร์ไม่อยู่ ย้ายโรงเรียนไปแล้ว  

ตกใจมาก งงมากๆ ก็ไปที่บ้านเค้า เจอยายเค้า ยายบอกว่า

พ่อแม่เค้าให้ย้ายไปช่วยงานที่บ้านทางนู่นด้วย

ยิ่งยายจำเบอร์ไม่ได้ แล้วน้องชายก็ไม่ให้เรา

ทำให้ขาดการติดต่อไปเลย เศร้ามาก

จริงๆ เรื่องมันก็น่าจะจบตอนนั้นละ ก็มีเรื่องคนอื่นเข้ามา แต่ไว้จะเล่าให้ฟังอีก

แต่ขอกระโดดข้ามมาตอนอยู่ลาดกระบังครั้งที่ 1 ตอนปี 2

ก็ได้ข่าวมาว่า น้องชายเค้าตาย แล้วแอร์เค้ามาช่วยงานศพ ซึ่งวันที่รู้ข่าว

พรุ่งนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของงานแล้ว วันรุ่งขึ้น ก็รีบนั่งรถกลับไปที่เพชร

กะว่าขอเจอหน่อยแล้วกัน พอไปถึงงาน เจอยายเค้า ก็ถามยายเค้าว่าแอร์อยู่เปล่า

ยายบอกว่า แอร์เพิ่งกลับไป เมื่อ 10 นาทีที่แล้ว

เซ็งมาก นึกว่ากลับมาจะได้เจอ ไม่ได้ขอเบอร์ ไม่ได้ขออะไรติดต่อ

เพราะคิดว่า ถ้าไม่ได้เจอกันวันนี้ แสดงว่า บนฟ้าเค้าคงยังไม่อยากให้เจอแล้วกัน

ถึงตอนจบมันจะเศร้า แต่ก็ยังรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้นึกถึง

ยังคิดถึงเธอนะ สายลมของผม  

[มังกร]

 

[มังกร]

โห พี่บิ๊ก   

 

[มังกร]

ง่ะ พี่บิ๊ก.. 

[มังกร]

ถ้าวันนั้นบิ๊กเจอแอร์
วันนี้บิ๊กอาจจะไม่ได้เจอเม้งก็ได้นะ 

ถ้าวันนั้นบิ๊กเจออร
วันนี้บิ๊กอาจจะไม่ได้เจอเม้งก็ได้นะ 

[มังกร]

ถ้าตูเป็นเม้งตูจะไม่ตัดบิ๊ก
แต่จะสับขาเชียร์ 

[มังกร]

อ้าวซะงั้น 

[มังกร]

โธ่ บิ๊ก


ร่วมเสียใจอย่างสุดซึ้งครับ

เรื่องพี่บิ๊กคล้ายผมเลยอ่ะ

อยู่ดีๆก็ย้ายโรงเรียน 

[มังกร]

ไม่เศร้าอะไรหรอกครับ โลกสีชมพู 

[มังกร]

ขอเล่าของคนนี้ให้ฟังละกันค่ะ

เป็นรักที่ไม่รู้ว่าเราคิดไปเองหรือเปล่านะคะแต่..
รู้แค่กวางอ่ะเคยเทไปให้เขาหมดใจแล้วก็พอ -*-"



เริ่มจาก กวางเ่ล่น chatroom ในเว็บ lemononline.com ค่ะ แล้วไปเจอกับพี่เค้า
สมมติชื่อพี่กอละกันนะคะ พี่กออายุมากกว่ากวางประมาณ 10 ปี
กวางคุยกับพี่กอบ่อยขึ้น ๆ ด้วยความที่คุยกันถูกคอ
จึงมีการแลกเปลี่ยนเบอร์ msn และเบอร์โทรกันในเวลาต่อมา

ด้วยความที่กวางเป็นคนชอบคุยอ้อน คุยงุงิ ๆ ตามประสาเด็ก ๆ มหาลัย
แต่เขาไม่ค่อยจะเจอใครอ้อน เพราะไม่มีแฟนมา 2 ปีแล้ว
เขาเลยติดที่จะคุยกับกวางบ่อย ๆ

พี่เค้าเป็นคนคุยสนุกมาก หลาย ๆ เรื่องกวางคุยกับพี่กอ
พี่กอเขาจะคล้าย ๆ กวางหลายอย่าง ทั้งเรื่องกินเรื่องเที่ยว หรือเรื่องทัศนคติอื่น ๆ
เราคุยกันเหมือนคุ้นเคยกันมานาน ทั้งที่คุยกันไม่นานเท่าไหร่ แปลกดีเหมือนกัน

พี่กอทำงานในสนามบิน (อยู่บนรันเวย์เลย)
กวางก็จะเป็นห่วงเขาเรื่องหู เพราะทำงานใกล้ ๆ เครื่องบิน เสียงค่อนข้างดังมาก ๆ
เขาจะเล่าเรื่องหลาย ๆ เรื่องเกี่ยวกับที่ทำงานของเขา
พูดใหัฟังจนกวางเกิดแรงบันดาลใจอยากทำงานสนามบินเลยอ่ะค่ะ
กระทั่งทุกวันนี้ก็ยังฝันอยากจะทำอยู่ ถึงแม้ว่าเขาจะทำกวางเจ็บขนาดไหนก็ตาม..





--วันที่กวางเจอเขาครั้งแรก--

เ่ช้าวันนั้น กวางมีสอบ JAVA ค่ะ อาจารย์ประจำวิชาบอกว่าสามารถ open source ได้
แต่.. mp3 player ตัวเก่งของกวางดันเสีย
กวางเลยต้องตัดสินใจ print source code ออกมาแทน ซึ่งก็หลายสิบหน้าอยู่ -*-"
แถมด้วยคัมภีร์จาวาอีกเล่มหนา ๆ วันนั้นไปสอบเหมือนบ้าหอบฟางเลยค่ะ

ระหว่างเดินทาง กวางโทรคุยกับพี่กอ พี่กอตอนนั้นทำงานกะกลางคืนเลิกงาน 6 โมงเช้าค่ะ
แต่กวางโทรหาพี่กอตอนประมาณ 6 โมงครึ่ง พี่กอก็ว่างรับสายโทรศัพท์พอดี
กวางบ่นเรื่องการสอบวันนี้ให้ฟัง เขาก็บอกกวางว่า วันเกิดพี่แท้ ๆ ทำไมกวางดวงไม่ดีจังเลย
กวางก็ตกใจ อ้าว วันเกิดพี่ทำไมไม่บอก จะได้เตรียมของให้
พี่เขาก็ว่าไม่เป็นไร แค่กวางยอมมาทานข้าวกับพี่ก็ดีใจแล้วล่ะ
อื้ม ปากหวานนะ เจอหน้าแล้วอย่าลืมถือหนังสือให้ด้วยละกัน อิอิ 

หลังจากสอบ JAVA เสร็จก็ไม่มีเรียนตอนบ่าย กวางก็ไปหาพี่กอที่เซ็นทรัลพระราม 3
ตอนนั้นฝนตกด้วยค่ะ แต่โชคดีที่ขึ้นรถเมล์ทัน เปียกไม่เยอะเท่าไหร่

นึกถึงนักศึกษาสาว ผมยาว ๆ กระโปรงทรงสอบ แบกหนังสือ + sheet เป็นตั้ง + กระเป๋าสะพาย 1 ใบ
กวางยืนรอพี่เขาไปพลาง มองรถด้านล่างไปพลาง อื้มรถสวยดีนะ
ยืนไปนาน ๆ แล้วรู้สึกตอนนั้นเหมือนมีใครมายืนอยู่ด้านหลัง

ปรากฎเป็นผู้ชายตัวสูง (สูงมาก) ผอม ใส่แว่น สวมเสื้อโปโลสีกรม กางเกงสีดำ
เขาทักกวาง ก่อนที่จะช่วยกวางแบกหนังสือที่กวางเตรียมสอบตอนเช้าให้ทั้งหมด
กวางเกรงใจเขาจังเลย เวลาเขายิ้ม หัวเราะ เขาน่ารักอ่ะ 
วันนั้นเราตัดสินใจเลือกร้านอาหารกันนานมาก เพราะกวางเองก็ไม่ค่อยทานข้าวนอกบ้าน
เขาก็ประเภทชอบตามใจชาวบ้านซะจนเคยตัว แต่สุดท้ายก็มาลงเอยที่ซิสเลอร์ค่ะ

พี่กอเฉลยคำถามที่เขาเคยถามกวางไว้ ปรากฎว่ากวางตอบผิด
ทายที่ทำงานเขาผิดด้วย และก็ในบัตรก็ยืนยันว่าเขาเกิดวันนี้จริง ๆ
พี่กอหยิบของมาให้กวางด้วย บอกว่าซื้อระหว่างรอกวางสอบเสร็จ
เป็น mp3 player อ่ะค่ะ หน้าตาสวยดีนะ แบบ sport หน่อย ๆ
(เคยพกไปฟังที่มหาลัยแล้วเพื่อนขอดูกันเยอะมาก)
กวางแอบถามราคาเขา เพราะกวางเกรงใจมาก
แถมวันนั้นเป็นวันเกิดพี่กอเองด้วย กวางต่างหากที่ต้องมีของมาให้พี่เขา
แบบว่าอย่างน้อยคืนเงินเขาก็คงดีกว่า
ปรากฎพี่กอไม่ยอมบอก แถมยังบอกอีกว่า
พี่ซื้อให้เพราะรู้สึกว่าอยากซื้อให้ ดังนั้นไม่ต้องคืนเงินพี่หรอกนะ

หลังจากทานข้าวกันเสร็จเรียบร้อย
กวางไปดูหนังกับพี่กอต่อที่เซ็นทรัลพระราม 2
โดยมีพี่กอเป็นสารถีขับรถไปให้
จำได้ว่า ไปดูหนังเรื่องเพื่อนสนิท
(นั่งดูกันอย่างเดียว เขาไม่ได้ลวนลามอะไรนะ)
พอดูเสร็จก็เย็นแล้วล่ะ พี่กอก็ไปส่งที่หน้าหมู่บ้าน
พี่เขายังฝากน้ำพั๊นช์ และก็ทาร์ตผลไม้มาฝากไปทานต่อที่บ้านอีกต่างหาก (ของที่ทำงานพี่กอเขานั่นล่ะ)
รู้สึกตัวเองเห็นแก่กินยังไงก็ไม่รู้ -*-"
ของพะรุงพะรังมาก ๆ แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะขอบคุณพี่กอเขานะคะ

พอถึงบ้านแล้วรู้สึกว่าฝนตกแรงมาก
เป็นห่วงพี่กอนะ กลัวเขาหลับ ก็เลยโทรไปหา

"กวางโทรมาก็ดีแล้วล่ะครับ พี่ขับรถคนเดียวกลัวจะหลับซะก่อน"
"ขอบคุณนะครับที่อยู่เที่ยวเป็นเพื่อนพี่วันนี้ พี่จะไม่ลืมวันเกิดปีนี้เลย"


คำพูดนี้ล่ะตอนนั้นทำให้กวางเป็นปลื้มมาก..
แต่เพราะคำพูดนี้ล่ะ ก็ทำให้กวางเจ็บไปถึงขั้วหัวใจมากเหมือนกัน..





เดี๋ยวมาต่อค่ะ

[มังกร]

โอ้วแต่ละคนทำไมเรื่องเยอะขนาดนี้
ทำไมชั้นเรื่องน้อยจังวะ

[มังกร]

หลังจากเจอพี่กอครั้งแรกแล้ว
กวางก็คุยกับพี่กอบ่อยขึ้น ๆ
จนกลายเป็นความรักตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
กวางจำได้ว่าพี่กอบอกรักกวางแค่ 2 ครั้ง
และ 2 ครั้งนั้นกวางก็จำได้ไม่เคยลืม

แต่กวางอ่ะ บอกรักพี่กอหลายครั้ง
ไม่รู้สิ แต่รู้สึกว่ารักอ่ะ ก็เลยบอก
ถึงแม้ว่าความหมายที่แท้จริงนั้น
กวางจะไม่รู้เลยด้วยว่าคำว่ารักอ่ะคืออะไร
แต่ก็เลือกที่จะบอกให้พี่กอฟังละกันนะ

เคยมีอยู่หลายครั้งที่พี่กอหยิบเรื่องนี้ขึ้นมาเป็นประเด็น
พูดคุยกันว่า กวางว่ารักของกวางคืออะไร
พี่จะได้เข้าใจว่าที่กวางบอกคำว่ารักกับพี่หลาย ๆ ครั้งนี่ พี่เข้าใจถูกต้อง

ปรากฎว่ากวางบอกพี่เขาไม่ได้
พี่กอเลยบอกกับกวางว่า
บางครั้งคำว่ารัก ถ้าบอกบ่อย ๆ จะไม่ศักดิ์สิทธิ์ ทั้งที่คำ ๆ นี้จริง ๆ ศักดิ์สิทธิ์มาก
ถ้ากวางยังให้ความหมายคำ ๆ นี้ยังไม่ได้ กวางลองเปลี่ยนเป็นคำอื่นดีไหม

พูดซะกวางจิตตกเลยล่ะ -*-"

"พี่คิดถึงกวางนะ คิดถึงวันแรกที่ได้เจอ พี่ว่ามันมีความหมายมากเลย
ดังนั้น ถ้ากวางยังหาความหมายให้พี่ไม่ได้ กวางบอกพี่แค่คำว่าคิดถึงก็พอ
เพราะคำ ๆ นี้ มันก็หมายถึง กวางคิดถึงพี่ พี่ก็คิดถึงกวางได้เหมือนกัน"





เราคุยกันมาเรื่อย ๆ
เจอกัน กินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน
จนกระทั่งวันหนึ่งเขาก็มาปรึกษาเรื่องแฟนเก่าเขามาขอคืนดี
พี่กอบอกกับกวางว่า พี่เขากลัวแฟนเก่าพี่เขา มาคุยกับแม่เพื่อที่จะให้แม่พี่ช่วยพูดเรื่องเขากับพี่

กวางก็ถามพี่กอกลับไปว่า..
"แล้วพี่คิดว่ายังไงอ่ะคะ จะยอมกลับไปคืนดีไหม"
"พี่ไม่อ่ะ พี่ก็คนนะ ไม่ใช่พระอิฐพระปูน ความรู้สึกที่เสียไป มันเอากลับคืนมาไม่ได้หรอกนะน้องกวาง"


พี่กอขอเวลากวางกลับไปเคลียร์ปัญหานี้สัก 3-4 วัน
โดยได้บอกทิ้งท้ายกับกวางไว้ว่า

"พี่กลัวว่า นิสัยแพ้น้ำตาผู้หญิงของพี่ จะทำให้พี่กลับไปคบกับเขาอีก"


แล้วคำพูดของพี่ก็เป็นจริงเมื่อ.. วันสุดท้ายที่พี่โทรคุยกับกวาง พี่เป็นคนตัดสินใจบอกกวางเองว่า
"พี่ขอ Disconnect กับเราแค่นี้นะน้องกวาง พี่ไม่อยากทำแบบนี้เลย แต่พี่ขอโทษนะ สำหรับทุกอย่าง"


รวมเวลามีความสุข 1 เดือนพอดีเป๊ะ ๆ
สำหรับกวางกับพี่กอ
แค่นี้ก็ทำให้กวางร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลัง
ทำให้กวางเกลียดโลโก้บริษัทของพี่ไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง
ถึงแม้ว่าขนมที่ทำงานพี่จะอร่อยแค่ไหนก็เถอะ
แต่แค่ได้เห็นโลโก้ที่ทำงานพี่กอ กวางก็แทบเบือนหน้าหนีแล้วล่ะ


เรื่องนี้จะจบลงแค่นี้ถ้า.. กวางไม่มาเจอเขาต่อที่เว็บพันทิป

เรื่องราวเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น..

[มังกร]

โอ้วแต่ละคนทำไมเรื่องเยอะขนาดนี้
ทำไมชั้นเรื่องน้อยจังวะ

ดีแล้วน่ะ