ชื่อภาพ : รอใครสักคนที่จะเข้ามา
รูปนี้เกิดจากการตีความหาเหตุแห่งความเหงา
ว่ามันมีอะไรที่เวลาคนเราเห็นแล้วจะรู้สึกเหงาได้บ้าง
และเหตุการณ์หรือสถานการณ์แบบไหนที่เราจะเหงา
รูปนี้ตั้งใจจะสื่อความเหงาจากความโดดเดี่ยว ขาดคู่ หรือส่วนที่จะมาเติมเต็ม
เก้าอี้มีสองตัว แต่มีเพียงคนนั่งแค่คนเดียว
กับบรรยากาศรอบๆ ที่เป็นเวิ้งทะเลที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา
และท้องฟ้าหม่นๆ ไม่สดใส
บรรยากาศนี้ความจริงถ่ายมาหลายมุม แต่ดูแล้วมุมนี้น่าจะให้ความเหงามากสุด
ส่วนที่คิดว่ามันไม่สมประกอบคือ มีเรือส่งสินค้าอยู่ในขอบฟ้า
มันทำให้ดูรกตาไปหน่อย จะรีทัชออก ก็กลัวของจะไม่สด
แนวเขาด้านขวามือ อันนี้ไม่แน่ใจว่าถ้าไม่มีจะทำให้อารมณ์มันบกพร่องไปรึเปล่า
รูปแรกที่ส่งเดือนนี้ ขออาจารย์ทั้งหลายสับด้วยครับ
ขอไม่ตินะครับ แลกเปลี่ยนมุมมองกัน
ภาพของโอ้เอ้ นี่เข้าข่าย เดินมาถึงขอบของความเหงาได้เยอะแล้วครับ
ทะเลก็มีแล้ว เก้าอี้ชายหาดก็มีแล้ว จริงๆเมื่อมีสองสิ่งนี้
รูปเราจะเหงาได้โดยไม่ต้องถ่าย คือพอบอกว่าในรูปจะมีสองสิ่งนี้อยู่
แน่นอน คนจินตนาการอาจจะจินตนาการแบบเหงาๆไปก่อนเลย
ความชอบโดยส่วนตัวผม นะครับ
ผมอยากให้ เก้าอี้ทั้งสองตัว ชิดไปข้างไดข้างนึงของภาพมากกว่า
เพื่อ ให้มีที่ว่าง ในการปล่อยความเหงาระบายออก ^^_^^
และไม่อยากให้มีแท่นขุดเจาะ นั่นเลยเนอะ
รอชมอีกครับ
