จริงๆแล้วก็ไม่รู้จะแนะนำว่ายังไงนะครับ
เท่าที่พอนึกออกก็คือ
1. โยนมีดฝรั่งทิ้ง ใช้ปังตออย่างเดียว
มีดและเขียนในอังกฤษนี่ มันจะมีสีที่ด้ามเป็นโค้ด
สำหรับใช้กับวัตถุดิบที่ต่างกัน เป็นกฏหมายบังคับ ใช้สับกันไม่ได้
เขียงจะหน้าตายังงี้หมด ร้านที่ผมทำก็แบบในรูปนี่เลย
อันไหนไว้ใช้ทำอะไร
แต่ทีนี้เชฟคนจีนแก่ๆ มันก็จะแขวนมีดไว้กันคนตรวจเฉยๆ
ปกติใช้ปังตอหนักๆหมด ตั้งแต่สับซี่โครงหมูยันหั่นหอมซอยเฉือนเต้าหู้
ตอนแรกผมก็ใช้ไอ้มีดสีๆนี่ล่ะครับ เค้าก็เลยสอนใหม่ว่า เราคนเอเชีย
ต้องใช้ปังตอ (บางทีเค้าก็เรียกว่า Chopping Knife ให้เข้าใจง่าย บางทีก็เรียก Cleaver)
เฮียเอ็ดดี้เหยาบอกว่า ใช้อันนี้แล้วมันสะดวกกว่า จะตัดสับหั่น กวาด ปัด ตักเอาไปใช้
ก็ทำได้ทั้งนั้น ซึ่งหลังๆผมก็หันมาใช้อันนี้ แล้วก็เลือกอันนึงใช้ตลอด
เพื่อจะได้คุ้นเคยกับน้ำหนัก ซึ่งพอใช้ไปเกือบปีแล้วก็คุ้นจริงๆนะครับ
2. นิ้วสัมผัสมีด
จริงๆที่ต้องรู้ก็แค่จับท่ายังไง แล้วเอาอีกนิ้วจับผักด้วยท่าอะไร
ก็คงจะพื้นฐานๆอยู่แล้วมั้งครับ
คิดว่าน่าจะคล้ายๆภาพนี้ คือใช้นิ้วข้างที่จับผักให้ข้อนิ้วงอๆ ตรงข้อนิ้วตรงกลางจะทำหน้าที่บล็อคใบมีด
เป็นเหตุผลว่าทำไมต้องใช้ปังตอ ที่ข้อนิ้วกับใบมีดมันจะสัมผัสบล็อคและแตะกันเป็นระยะพอดีกับการหั่น
อาไหล เชฟคนที่ทำให้ผมดูแกก็คงหั่นมาเป็น 30 ปี แกก็ทำท่าที่ถูกต้องให้ดู
แล้วก็บอกว่าถ้าเราทำแบบนี้เราไม่ต้องมองก็ได้ ว่าแล้วแกก็หั่นแบบสปีดสุดๆ
โดยที่หันมามองหน้าผมด้วยความกวนตีน ออกมาสวยงามละเอียดและไม่โดนนิ้วเลย
ใช้ปังตอสับซี่โครงหมูทั้งตัวแหลกลงมาในเวลาแป็บเดียว แล้วยังใช้หั่นเต้าหู้
หั่นไข่ต้ม ซอยหอม ซอยทุกสิ่งอย่างได้ แกว่า It's my life. I cut everything!
ผมเลยว่าเคล็ดลับน่าจะมีไม่เยอะนะครับ เป็นเรื่องของชั่วโมงบินเลย