เป็นเหมือนกันในบางครั้งนะ อธิบายไม่ถูกเนี่ย
โดยส่วนใหญ่เรื่องที่จะพูดออกไปเพื่อสื่อสารกับใครสักคนหนึ่งเนี่ย ถ้ามีความสำคัญจะคุยกับตัวเองก่อนอย่างน้อยรูปหนึ่ง
เหมือนเป็นโรคจิตรึเปล่าไม่รู้ ไม่รู้ว่ามีใครเคยหรือเป็นแบบผมบ้าง
โดยจะสมมุติตัวเองในจินตนาการว่าเป็นอีกคนหนึ่งที่เราจะสื่อสารด้วย
แล้วเราก็คุยกับจินตนาการนั้น
แล้วจินตนาการก็จะถามคำถามกลับมา ให้ตัวเราเองตอบ
เราก็ตอบคำถามให้กับจินตนาการ
วนเวียนไปแบบนี้เรื่อย บางครั้ง เรื่องบางเรื่องที่ผ่านไปแล้ว เราก็ยังไม่ยอมหยุดตั้งคำถามให้ตัวเอง
อยากย้อนเวลากลับไปตอบใหม่ อยากพูดใหม่
บางเรื่องย้ำคิย้ำทำแบบนั้นเป็นอาทิตย์ก็มี
ตูกำลังจะบ้ารึเปล่า
แต่หากจำเป็ผนต้องสื่อสารขณะนั้น ทันทีทันใด
สิ่งที่พยายามคือ ตั้งสมาธิ และคิดก่อนที่จะพูดออกไป 1 สเต็ปเสมอ
พยายามนิ่งเพื่อนึกว่าจะบอกยังไง
การตอบได้ช้า ผมว่ามันยังดีกว่าพูดโต้ตอบได้เร็ว แต่ไม่รู้เรื่องนะ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องวิเคราห์คนที่เราจะพูดด้วยแหละ
ว่าสามารถรับรู้เรื่องราวหรือมีองค์ความรู้เดิมขนาดไหน
