สมมุติว่าตัวเองมีลูก

[มังกร]

 

ผมพิมพ์ลบ พิมพ์ลบ
ไปสองครั้งแล้ว

ทั้งเรื่อง เอาไว้ เอาออก
ทั้งเรื่อง เราจะรู้ว่าพ่อแม่รักเรามากขนาดไหน ก็เมื่อเรามีลูกเอง

เพราะอ่านแล้ว ก็คิดไปเองว่าเป็นเรื่องที่ทุกคนต่างรู้ได้
ด้วยสำนึกพื้นฐาน ว่า
การเอาไว้ และ ไม่เอาไว้
มีผลดี ผลร้ายอย่างไร
ผมว่ามันมากกว่า แค่ เอาไว้ เอาทิ้ง
ไม่ซ้าย ไม่ขวาชัดเจนแบบฟันธง มันมีเบี่ยงบน
เยื้องล่าง หรือกลับหลังหัน
อีกหลากหลายมุมคิดมาก

เขาเอาไว้ ไม่ใช่เขาไม่กริ่งเกรงปัญหา
และที่เอาออกก็ ไม่ใช่ไม่รักก็มีอีก
(ที่เอาออกไปให้พ้นๆ ก็มีด้วย)

หาคำอธิบายโดยรวมผมว่าคงยากถึงยากมากๆ
หาคำอธิบายเฉพาะราย จำเพาะคนคงพอเข้าใจกัน


ส่วนกรณี
เราจะรู้ว่าพ่อแม่รักเรามากขนาดไหน ก็เมื่อเรามีลูกเอง
อันนี้ไม่มีคำแนะนำ เพราะ ต่อเมื่อมีลูกเองนั่นแหละ
ต้อง ประสบการณ์ตรงเท่านั้น

จะมาเลี้ยงหมา แมว แทนแล้วเรียกลูก
ก็ไม่เหมือน

[มังกร]

พ่อแม่รักลูกกับลูกรักพ่อแม่ก็ไม่เหมือนกัน
มันเป็นความรัก ที่คนเป็นเท่านั้ถึงจะเข้าใจ
รอวันที่จะได้เข้าใจอยู่ 

กิ้วเกิดมาตอนพ่อแม่เหมือนจะพร้อมนะ แต่ซักพักที่บ้านก็เริ่มมีปัญหา 
พ่อกิ้วเริ่มออกลาย 
ทิ้งแม่ไป

มีปัญหา ที่บ้านล้มละลาย พ่อหายตัวไป  หายไปเลย....

ไม่เจอหน้าพ่อสองปี ก็ยังคิดอยู่ว่าถ้าตอนนั้นแม่กับกิ้วและน้องที่อายุไม่ถึงปีเนี่ย ไม่มีที่ไปแล้วอดตาย พ่อจะรู้มั้ย
พอดีว่าแม่ขยัน ซื้อรถต่อเพื่อนมาแล้วทำงานส่งถุงมือยางเลยมีตังขึ้นมาอีก

แต่ฝ่านไปซักสามสี่ปี พ่อก็กลับมา แล้วบอกว่าจะพาไปซื้อบ้าน
ก็ไปซื้อบ้าน ย้ายออกจากบ้านป้าที่ไปอาศัย  ....
ผ่านจากวันนั้นมาจะสิบปีแล้ว
ตอนนี้บ้านจะโดนยึดเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เพราะพ่อไม่ยอมจ่ายค่าบ้าน 
มีตานอนนิ่งๆอยู่อีกคนนึง ก็ยังถามป๊าอยู่เรื่อยๆว่าจะไปอยู่ไหน อยู่ห้องเช่าเล็กๆไม่ได้แล้วนะ เพราะมีตามาด้วยแล้ว

ป๊าก็จะตอบมาเหมือนเดิมตลอดว่า  เอาน่าถึงเวลาเดี๋ยวจัดการเอง
ป๊าไม่เข้าใจในสิ่งที่กิ้วจะพูดรึเปล่ากิ้วก็ยังงงอยู่ 


ถามว่ารักพ่อมั้ย รักมากนะคะ แต่บางที.. เค้าก็คิดอะไรแปลกๆของเค้าไปเรื่อยเปื่อย
ตำหนิเค้ามั้ยว่าเค้าเป็นพ่อที่ไม่ดี  ถ้าเอาจริงๆเลยก็คือ กิ้วไม่เคยคิดว่าเค้าไม่ดี ส่วนใหญ่จะคิดว่า เค้าตลกมากกว่าคิดอะไรแบบนี้ได้
เพราะเวลาเค้าไม่มีตังเค้าก็จะหาย...ไปเลย คือถ้าพ่อมี ขออะไรก็ให้ แต่ถ้าไม่มีก็ตัวใครตัวมัน 


กิ้วโตมาคุณหนูมากนะ มากมาก.. จุดสูงสุดก้เคยอยู่มาแล้ว ต่ำสุดจนไม่มีจะกินก็อยู่มาแล้ว ถึงกิ้วจะไม่มีปมด้อยอะไรมากมาย
แต่ก็ยังนึกว่า ไม่อยากให้ลูกตัวเองเจอยังงี้  แต่ลึกๆที่กิ้วยังแฝงอยู่ในความรู้สึกก็คือ กลัวโดนทิ้ง พ่อก็เคยทิ้งแฟนก็ทิ้งไปอยู่ที่ไกลๆ รับไม่ได้ รับไม่ได้จริงๆ อีกคนก็ทำท่าเหมือนจะทิ้งไปนะ    
เรื่องมันเลื้อยไปเรื่อยเนอะ 

เรื่องกิ้วกับพ่อเนี่ยก็ยังดี ว่าป๊าเลี้ยงกิ้วมา ตั้งแต่แบเบาะเลย แต่ตัวน้องกิ้วเนี่ย กับป๊ากิ้ว แทบจะเรียกได้เลยว่าคนรู้จัก เป็นแค่นั้นจริงๆ
ตอนนั้น ป๊าก็รบเร้าแม่(หลังจากที่เมียน้อยตาย เพราะเมียน้อยตายเลยกลับมาหาม๊าอยู่พักนึง)รบร้าว่าอยากได้ลูกชาย ที่ไปมีใหม่เนี่ยเพราะไม่มีลูกชาย  แม่ก็ยอมมีลูกให้อีกคน
ปัจจุบันพ่อจำวันเกิดน้องกิ้วไม่ได้ จะว่าป๊ากิ้วลำเอียงก็ใช่ โทรหากิ้วทุกวัน ยิ่งกิ้วออกมาอยู่หอนี่นะ โทรหาทุกวัน แต่ไม่เคยโทรหาน้องเลย จะครึ่งปีแล้ว
 ไม่รู้ซิ อยากเล่า อยากเล่าให้คนที่จะต้องเป็นพ่อ รู้ว่าบ้าง
แลกเปลี่ยนประสบการณ์ 
กิ้วเป็นคริสเตียนนะโตมากับโบสถ์ มีพระเจ้าเลี้ยง ..ไม่ล้อเล่นมีพระเจ้าเลี้ยง  เข้ามหาลัยก็ไม่ต้องพยายามอย่างคนอื่นเค้า ทุนก็ได้ อะไรๆก็ดี
สบายใจ  เพราะว่าหญิงม่ายและเด็กกำพร้าจะไม่ขาดสิ่งดีใดใดเลยในชีวิตพระอางค์สัญญาไว้

ขอบคุณที่แบ่งปันครับ

[มังกร]

จริงๆแล้วมันออกนอกเรื่องไปตั้งแต่ประโยคที่สี่แล้วค่ะพี่โอ๋   

[มังกร]

นอกเรื่องเหมือนกัน ถือซะว่าแบ่งปันประสบการณ์แบบกิ้ว ละกัน

จอยโตมาต่างจากกิ้วนะ เรื่องการเงินหรือวัตถุ จอยไม่เคยขาด (เหมือนเค้าให้เพื่อชดเชย)
อยากได้อะไรก็ได้ บางอย่างก็ได้โดยไม่ต้องร้องขอ
มีแต่ได้ ได้และ ได้จนล้น แต่กลับกันในด้านความรู้สึก จอยกลับขาดมันตลอด
(เคยเห็นไหมเด็กที่ถูกเลี้ยงด้วยเงินตัวเป็นๆ  )
สิ่งหนึ่งที่ติดตัวมาจนทุกวันนี้คือจอยไม่เชื่อใจคน ไม่เชื่อว่าจะมีใครรักจริง
แน่นอนว่าจอยไม่เชื่อมั่นในความรักของพ่อแม่เลย (ทั้งๆ ที่รู้ว่้าเค้ารักแต่ไม่อาจเชื่อได้เลย)
อีกอย่างที่ติดมาก็คือจอยมีปัญหาทางจิต ช่วงหนัก ๆ ต้องพบจิตแพทย์ตลอด
ผ่านการบำบัดหลายหน แต่ก็ช่วยอะไรได้ไม่มาก (แค่ทำให้เลิกคิดฆ่าตัวได้เท่านั้น)



ปล. ตูกระทำการฆ่าตัวตายมาแล้ว 3 ครั้งด้วยยา 2 ครั้งและมีดอีกหนึ่งครั้ง
เลยเข้าใจฟีลของคนฆ่าตัวตาย   
ปลล. อาการหงิกแบบหมูแฮมตูก็เป็น เวลาเครียดจัด เครียดหนักจะคุมอารมณ์ไม่ได้เลย หงิกงอไปทั้งตัว
ตูเลยเข้าใจหมูแฮม 
เอ๊ะ จริงๆแล้วมันคือจู๋็เปิดเผยชีวิตด้านมืิดหรือเปล่าเนี่ย 

ผมเชื่อว่าการแบ่งปัน เป็นกุศลอย่างหนึ่งเลยครับ
อย่างน้อย ผมก็พยายามเรียนรู้ ผิดรู้ถูกได้บ้าง

ยินดีมากครับ

ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง เป็นละม้ายเหมือนที่จอยเล่า

มีพร้อม
สวย บ้านรวย ผิวขาว อินเทรนด์
มีชีวิตน่าอิจฉา พร้อมไปหมดจากภายนอก
แต่เธอกรีดข้อมือทุกวัน จนถึงวันนี้
แสวงหาความรักตลอดเวลา เหมือนไม่เคยพอ
ผมเคยถาม
แต่ไม่เข้าใจหรอก
แค่รับฟัง อย่างตั้งใจ
แล้วไม่รู้จะปลอบอย่างไร
เพราะผมไม่เข้าใจไง
ว่าอะไรที่ผ่านมา แล้วจากไป
กระชากจิตบริสุทธิ์ จากเธอไป

ผมได้แต่ฟังและเรียนรู้

[มังกร]

อาการกลัวถูกทิ้งกิ้วนี่หนักนะ  หนักพอตัว หนักจนตาเอกไม่ยอมไปเรียนต่อ 

จริงๆตอนเด็กๆจนถึงซักป.ห้าป.หกเนี่ย  กิ้วใช้ของนอกทุกชิ้นนะ ถึงจะไม่ได้ไปต่างประเทศก็เหอะ
ของทุกชิ้นพ่อสั่งอิมพอร์ตเข้ามาเลย   
ตอนนี้สมบัติเก่าๆก็พอมี 
พอไม่มีก็ไม่มีเลยนะ ยังดีนะที่กิ้วไม่ได้เป็นเด็กมีปัญหามากมาย    

ก็ยังดี 

[มังกร]

แหม้ เพื่อนพี่โอ๋ มีพร้อมจริง ๆ
จอยก็เกือบพร้อมนะ ขาดสวยไปอย่างเดียวเอ๊ง 

อาการกลัวถูกทิ้งกิ้วนี่หนักนะ  หนักพอตัว หนักจนตาเอกไม่ยอมไปเรียนต่อ 

จริงๆตอนเด็กๆจนถึงซักป.ห้าป.หกเนี่ย  กิ้วใช้ของนอกทุกชิ้นนะ ถึงจะไม่ได้ไปต่างประเทศก็เหอะ
ของทุกชิ้นพ่อสั่งอิมพอร์ตเข้ามาเลย   
ตอนนี้สมบัติเก่าๆก็พอมี 
พอไม่มีก็ไม่มีเลยนะ ยังดีนะที่กิ้วไม่ได้เป็นเด็กมีปัญหามากมาย    

ก็ยังดี 

กรณีกลัวการถูกทิ้ง นี่คงเป็นปม
ที่มาจาก วันที่พ่อหายออกไปจากบ้าน

ทุกคนต่างมีปม ในหัวใจกันทั้งนั้น
เท่าทันมัน ก็จำกัดปมไม่ให้โตจนแตก
แสดงออกในสิ่งไม่ดีไม่สวย

หากไม่เท่าทัน ก็แล้วแต่ กรรมบันดาล
 


จะเป็นพระไปทุกที
(ถ้าบวชก็โกน แค่คิ้ว)

แหม้ เพื่อนพี่โอ๋ มีพร้อมจริง ๆ
จอยก็เกือบพร้อมนะ ขาดสวยไปอย่างเดียวเอ๊ง 

ขาดสวย เดี๋ยวนี้เขาเสริมได้

เพื่อนผมคนนี้ เป็นนักเขียนด้วยนะ
(เอาไปอีกข้อ แต่อย่างไร เขาก็ต้องบำบัด
ถ้าหมดยาวันไหน ป่วงวันนั้นเลย)

[มังกร]

อันสุดท้ายนี่เกมือนเปี๊ยบเลยค่ะ 

โอ้ว จู๋นี้ขอญาตแจก จพส แบบสุรุ่ยสุร่ายนะครับ

(ถ้าบวชก็โกน แค่คิ้ว)

ยาวตามกันมาพรวดๆ

อึ้งกับอีกมุมนึงของทุกๆ คน
ชีวิตพี่จอยกับกิ้วสุดยอดเลย

รู้สึกว่า ปสก พี่จอยนี่คล้ายๆพี่สาวผม
คือที่บ้านเนี่ย ตอนก่อนผมจะเกิดนี่ พ่อแม่จนเลยแหล่ะ
ไม่มีอะไรเลย พ่อแม่ก็แยกกันอยู่ทำงาน เอาเงินมารวมกัน
เพื่อมาลงทุน จนมาค้าขายได้เลยพอมีเงินขึ้นมาบ้างอย่างตอนนี้

พอพ่อแม่เริ่มจะมีฐานะก็เลยย้ายมาทำงานด้วยกัน
ตอนนั้นผมก็เพิ่งจำความได้พอดี แต่พี่ผมนี่คือแทบไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่เลย
จนกระทั่งโตแล้วประมาณประถมแล้ว มันเลยมีปัญหาทางจิตใจด้วยมั้ง
โตมาด้วยเงินล้วนๆ ตอนนี้มีปัญหามากๆ อยากจะร้องไห้แทนพ่อแม่จริงๆ

สงสารมันนะ แต่สงสารพ่อแม่มากกว่า
มันชอบพูดว่า "พ่อแม่ไม่รักมัน" ปล่อยมันให้เป็นแบบนั้น

ความจริงผมก็เห็นด้วยกับมันนะว่า ทำงานน้อยกว่านี้
ดูแลลูกมากกว่านี้ก็น่าจะดีกว่า ไม่ต้องมีเงินมากก็ได้

แต่มาคิดดู อยู่เมืองไทย คำว่า "คนจน" เนี่ย
มันแย่มากเลยนะ มีวันที่ทะเลาะกับแม่เรื่องราวๆนี้
แม่พูดว่า คนจนก็เหมือนหมาตัวนึง
ทำไมจะไม่อยากดูแลลูก แต่ถ้ามีเงินมันก็ให้ได้มากกว่าคำว่า "รัก"

ผมเลยรู้สึกว่าเออ... เรามองโลกง่ายไปจริงๆ
เราเกิดมาก็ไม่จนแล้ว เราไม่เข้าใจความจนของพ่อแม่
แต่พอมองๆไป ถ้าจนจริงๆ เรื่องความรักความเอาใจใส่นี่ไม่ต้องพูดถึง

แค่เอาชีวิตรอดเพื่อปากท้องได้นี่ ก็ถือว่ามีความสุขแล้ว
เพราะถ้าไม่มีเงิน ก็ไม่มีเวลามาคิดเรื่องความรักนี่นา

่ช่วงนี้เลยเป็นช่วงที่สำนึกด้วยว่าพ่อแม่เลี้ยงเรามาได้นี่สุดแล้ว
เราควรจะรักพ่อรักแม่ให้มากๆ


ป.ล.พี่จอยคิดได้ยังไงครับ ผมอยากให้พี่สาวผมคิดได้บ้าง
ตอนนี้พ่อแม่กลุ้มใจมาก มันเล่นไม่ทำการทำงานเลย อาละวาดไปวันๆ

[มังกร]

พ่อแม่ทุกคนถูกใส่ความรู้สึกรักลูกมาอยู่แล้วนะ   แต่บางคนก็เด็กเกินไปจนรับรู้ไม่ได้แต่บางคนแก่แล้วก็ยัง................. 

แต่กิ้วไม่เคยคิดนะว่าพ่อแม่ไม่รัก แต่มักคิดว่าแม่ไม่เข้าใจมากกว่า 

[มังกร]

  อ่านแล้วจิตตก (นึกถึงบ้านตัวเอง  )