สมมุติว่าตัวเองมีลูก

[มังกร]

รู้สึกมาตลอดว่าเป็นคนโชคดีในเรื่องครอบครัว

[มังกร]

กิ้วก็โชคดีนะ 
เพราะกิ้วคนนี้ก็ไม่ได้มีอะไรประหลาดจนมีเป็นปัญหานี่นา ใช่ม๊า 

[มังกร]

กิ้วก็โชคดีนะ 
เพราะกิ้วคนนี้ก็ไม่ได้มีอะไรประหลาดจนมีเป็นปัญหานี่นา ใช่ม๊า 

นานาเหมือนกัน  /

ถ้าไม่นึกถึงก็ไม่ค่อยมีปัญหาอะไรหรอก
แต่เข้าจู่นี้แล้วสะเทือนใจ กร๊าก

[มังกร]

  ชีวิตมีความสุขดีค่ะ

ช่วงที่เกือบต้องออกจากโรงเรียนก็มี
เพราะป่าป๊าช่วงนั้น งานไม่เข้าเลย แต่ป่าป๊าก็ปิดไว้ไม่บอกลูก

ช่วงที่เอาบ้านไปจำนอง เป็นหนี้เค้าเป็น 10 ล้านก็มี
แต่ป่าป๊าก็อดทนเงียบมาตลอด เพิ่งมารู้เอาไม่นานนี้เอง

วันนี้ก็เิพิ่งคุยกับปะป๊าำไป ปะป๊าถามว่าครอบครัวเรามีความสุขดีแล้วใช่มั้ย
ก็คงตอบอย่างอื่นไม่ได้ นอกจาก ใช่ ค่ะ

[มังกร]

เป็นเราทุกวันนี้ก็มีคนรักนี่นา ไม่มีอะไรน่าเสียใจ ไม่อะไรให้อาลัย  เพราะที่เป็นวันนี้ก็พอใจแล้ว   
ทุกอย่างที่ผ่านมามันหล่อหลอมให้เราโตมา  กิ้วโตกว่าชาวบ้านชาวช่องนี่ไม่ใช่แค่เรื่องหน้าตานะ   

บ้านกิ้วเป็นหนี้เกินสิบล้านอีกมั้ง  เอ๊ากระจู๋อวดหนี้ 

[มังกร]

เหมือนกระจู๋อวดด้านมืดเรื่องครอบครัวเลย   

แม่พี่เค้าพยายามให้นานาเกลียดพ่อนะ
เค้าทะเลาะกันทุกวัน บ่นนู่นบ่นนี่ ฯลฯ
พยายามยัดเยียดเรื่องไม่ดีให้ฟัง
แต่แม่นานาดึงให้หลุดจากวังวนมาได้ก่อน เกือบถูกล้างสมอง 

ยังมีความสุขดีค่ะ ถ้าไม่ไปอยู่บ้านนั้น
ฯลฯ เยอะแยะแหละ ไม่ตายจากกันปัญหาก็ไม่จบ


ของนานา ประเด็นเบื้องลึกคือมรดก   

ที่บ้านก็หนี้บานเหมือนกัน
ตอนนี้ลุ้นให้แม่ขายที่ให้ได้อยู่ จะได้ใช้หนี้ให้หมดๆ

มีเงินใช้นี่ก็ไม่ได้แปลว่ารวย จะหายวับไปเมื่อไรก็ไม่รู้
เฮ้อ...

ป.ล.ถึงกิ้วบรรทัดที่สองนี่แบบว่า

   ถ้ามีลูกก็คงจะสอนเหมือนที่แม่สอนตั๊กค่ะ
ให้รู้จักคิด ทำบุญ ช่วยเหลือคนอื่น ให้เป็นคนดี ถ้าอยากเป็นคนเลวก็ให้ดูตัวอย่างเอาว่าผลที่ได้รับเป็นอย่างไร

บ้านผม สบายครับ ตืนมา ก็ไปทำนา กลัยมาก็ ทำกับข้าวกินกัน แม่ชอบบ่น พ่อชอบแย่ ทะเลาะกันทุกวัน   ไม่รุ้พ่อแม่ทะเลากันอีท่าไหน ลูกนั่งหัวเราะได้ทุกวันซินา


       วันนึงแม่ผม บอกให้น้องสาวผมทำอย่างนู้นทำอย่างนี้ บ่นพ่อ บ่นผม บ่นน้องชาย  บ่นๆๆๆๆ     พ่อก็เดินมาหาพวกผมแล้วบอกกับพวกผมว่า แม่เอ็งบ่นอะไรวะ  ผมกับน้อง พร้อมใจกันส่ายหน้า แต่เข้าใจตรงกันว่า คือ บ่น แต่ไม่รุ้ว่าบ่นอะไร   ก็ ฮากันไปซะอย่างนั้น   

[มังกร]

ที่บ้านก็หนี้บานเหมือนกัน
ตอนนี้ลุ้นให้แม่ขายที่ให้ได้อยู่ จะได้ใช้หนี้ให้หมดๆ

มีเงินใช้นี่ก็ไม่ได้แปลว่ารวย จะหายวับไปเมื่อไรก็ไม่รู้
เฮ้อ...

ป.ล.ถึงกิ้วบรรทัดที่สองนี่แบบว่า

อะไรยะ 

พ่อตูชื่อวินัย สอนให้ตูมีวินัย
แม่ตูชื่อประหยัด สอนตูให้ประหยัด

ก็โตมาจนทุกวันนี้แหละครับ

แม่ผมชื่อ สำรวย  ก็สอนให้ผมรวย   

พ่อผมชื่อสุวรรณที่แปลว่าทอง   ก็สอนให้ผม มีทอง


แต่ไม่สอนวิธีหาให้ผม ก็เลยจน มาจนถึงทุกวันนี้แหละครับ

แม่จักรีเป็นเจ้าของสนามบินเลยเหรอ

อย่างไงครับพี่ 

เจ้าของสุวรรณไง


<--- จบด้วยการไหว้ จะได้ดูไม่ลามปาม