ทำไมต้องเรียนออกแบบ?

[มังกร]

มานั่งอ่านที่ตัวเองเคยเขียนอีกที
ด้วยเหตุว่า เมื่อคืนนี้ไปอยู่แถวๆข้าวสาร แล้วไปลงเอยที่มหาลัยอีกตามเคย
(จริงๆเริ่มจากร้านแอดเฮียร์ตรงบางลำภู
ร้านเล่นบลูส์ที่เล็กและมีสเน่ห์ที่สุดในกรุงเทพ)

จากแถวบางลำภู พระอาทิตย์ ข้าวสาร เดินไปบนถนนเส้นเดิม ตรอกซอกซอยเดิมๆ
แล้วก็ไปเจอเพื่อนและน้องกลุ่มเดิมๆนั่งอยู่หน้าร้านเดิมๆในเวลาเดิมๆ
โดยบังเอิญเหมือนเดิม เลยโทรถามน้องปี 1 คนนึงว่าอยู่มหาลัยกันไหม ตอนนั้นคือตี 1
มันว่าอยู่กันเต็ม เขียนโมล่อนอยู่ มันหมายถึงระบายสีกำแพงคณะ ขนาดสักเกือบสิบเมตร
ซึ่งมีกฏเหล็กอยู่ว่า ต้องทำหลังพระอาทิตย์ตกและต้องเสร็จก่อนพระอาทิตย์ขึ้น
คืนไหนทำโมล่อน ก็ต้องมีคนอยู่กัน ผมเลยไปที่นั่น
นั่งบนเก้าอี้ตัวเดิมๆ มุมเดิมๆ สวนแก้วเหมือนเดิมแต่น้องปี 1 เปลี่ยนเป็นหน้าใหม่
เจอเพื่อนรุ่นเดียวกัน รุ่นพี่บางคน และน้องที่จบมาแล้วอีกบ้าง
และปี 3 ปี 4 ที่ผมรู้จักดี สรุปว่าเต็มสวนแก้วโดยไม่ได้นัดหมาย
ด้วยเหตุว่ามันก็ไม่ได้เป็นงานอะไรเลย จริงๆแค่ปี 1 ทำงานระบายสีกำแพงของพวกมัน
ทุกคนแค่มากันเล่นๆ เหมือนผมที่มาเล่นๆนี่แหละ และก่อนเช้าผมก็รู้จักปี 1 วันนั้นครบทุกคน

พอนั่งรถกลับตอนเช้าก็คิดได้ว่า ไอ้การเรียนออกแบบทั้งหลาย
ที่บรรยายมาซะเยอะแยะเนี่ย จริงๆแล้วพอนึกถึงชีวิตมหาลัย
การเรียนการสอนเนี่ยเป็นอะไรที่ต้องพยายามนึกถึงจะคิดออก
การใช้ชีวิตต่างหาก ที่ยังจำได้ดีเหมือนกับเพื่อนคนอื่นๆ
ที่ยังเจอกันอยู่เสมอเหมือนไม่ได้จบไปไหน

พอมีคนถามว่า เรียนนี่แล้วมันยังไง ก็ได้แต่ตอบว่า
ไม่รู้เหมือนกันว่าการเรียนการสอนมันดีไหม
แต่ถ้าถามว่ามันสนุกไหม ตอบได้ว่าสนุกจนอยากเรียนศิลปากรซัก 2-3 รอบเลย

[มังกร]

ใช่ครับครับอยากกลับไปเรียนเรื่อยๆ วนลูปไปไม่รู้จบ 

[มังกร]

ส่วนผมอยากกลับไปขอตังแม่ วนลูปไม่รู้จบ

ตูอยากกินๆๆๆ วนลูปไม่รู้จบ

[มังกร]

อยากวนๆลูบๆกลับไปกลับมาไม่่รู้จบ