เคยหลงรักคนกับเค้าเหมือนกัน
รักแรกเลย ป๊อบปี้เลิฟ ครบรส เว้นรสรัก
เจอไอ้หมอนี่ ตั้งแต่ม1 ไม่เคยคิดว่ามันหล่อลากไส้
อะไรกับเค้าสักนิด มาติดใจความเก๊กของพี่แก
ก็ตอน ขึ้นรถป๊อกๆ ตรงอมรพันธ์เก้า แล้วเค้าเสียสละ(อินเลิฟปุ๊บเปลี่ยนสรรพนามปั๊บ
ให้เพื่อนรุ่นพี่ของตูนั่งด้านหลัง แล้วไปนั่งกับคนขับแทน
หลังจากนั้น พอเจอ ก็ตื่นเต้นใจสั่น
ไม่เคยหวังจะมาคบ มารักกับเค้าหรอก
แค่เจอก็วิ่งหนี เหมือนเห็นผีจูออนแล้ว
ไอ้เด็กแสบ กวนตีน ขึ้นปกครองวันละรอบสองรอบแบบตูเนี่ยนะ
มาหลงรักใครกับเค้า เพื่อนล้อกันตาย อายม้วน
แต่ก็นะ รักมันจะมาเยือน ไม่ได้ชวนมา แถมไล่ ก็ไม่ยอมไปเสียที
บ้านก็ไม่ไกลกันมาก ทุกๆเย็น ก็จะขี่มอเตอร์ไซค์
ไปผ่านบ้านเค้า เห็นหลังคาบ้านก็ชื่นใจ
ถ้าเห็นพ่อแม่ พี่น้องออกมาจากบ้านยิ่งสุขล้ำ
แบบอิ่มเอมไปหมด
แต่ถ้าวันไหน พี่แกออกมาเอง เป็นบิดหนีมือสั่น
เขินแต่รักนะ
พอถึงมสอง ตัดสินใจ เอาวะ วันนี้ตูจะประกาศอิสรภาพ ไอดีโฟร์
มอบดอกไม้ให้ในวันวาเลนไทน์
ใครจะชอบด่าวันนี้ แล้ววกไปเซ็กส์ก็ช่างเถอะนะ
แต่คนที่คิดถึงมันในแง่ดี ในแง่น่ารักมันก็ยังมีอยู่
ไอ้เรื่องเอากันน่ะ ถ้าคนคิดจะทำจริงๆ มันไม่รอให้ถึงวันนี้ให้เสียเวลาหรอก
ถูกใจ จนได้กันในวันเดียวก็มีให้เห็นไม่ใช่เหรอ
ไม่เห็นต้องมาชักใบให้เรือเสีย
กลับมาที่วันวาเลนไทน์ไร้เซ็กส์ และไร้รักต่อ
เอาดอกไม้ ที่ทุบกระปุก สามร้อยกว่าบาทไปซื้อให้มัน(อกหักปั๊บกลับไปเป็นมันละ
)
ลุ้นระทึกด้วยใจแปร๊บ
พอพี่แกได้ปั๊บ แทนที่จะซาบซึ้งเสียวซ่าน
เอาไปปักแจกันให้อาจารย์ประจำชั้นของตูเฉย แสรด
เฮิร์ทมาก อกหักไม่พอ เจอครูล้ออีก
ร้องไห้เป็นเผาเต่า
แต่ก็ยังทำใจไม่ได้ แอบดูหน้าไอ้ไม่หล่อ อยู่อีกเกือบครึ่งปี
จนสุดท้ายไปได้แฟนรุ่นน้อง ที่หล่อใส สุดในโรงเรียน
มาเป็นแฟนแบบฟลุ๊กๆ ถึงลืมได้
