ครูเจ็บ ฉันเจ็บT_Tโหวตนะ

[มังกร]

จะมาเล่าพอดเรื่องซักหน่อย ไม่รู้ว่าจะมีคนอินไหมนะ

คือว่า ในสมัยใหม่เนี่ย นักเรียนให้ความสำคัญกับในโรงเรียน+ห้องเรียนน้อยลง
หันเอาเวลาไปเรียนพิเศษๆ พอมาโรงเรียนก็มาเล่นกันๆ จนไม่เห็นหัวครู
อย่างครูที่แก่ๆ ก็เข้าห้องมาเห็นนักเรียนไม่ถึง 10 คน เพราะโดดกันไปหมด
คือมันเสียความรู้สึก ความเป็นครูน่ะ ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น...
นักเรียนส่วนใหญ่คิดว่าทางออกที่ดีที่สุดที่จะเข้ามหาวิทยาลัยได้ง่ายๆ คือ การเรียนพิเศษ
แท้จริงว่า ลองไปถามเด็กที่เก่งๆ ดูแล้ว ก็คือ การตั้งใจเรียนในห้องเรียน
คือทุกคนคิดว่า หากเรียนกับครูที่โรงเรียนมีหวังเอ็นไม่ติดแน่
นักเรียนกลับมองข้ามการเรียนในห้องเรียนไปเสียหมด ... แล้วโรงเรียนจะมีไว้เพื่ออะไร 

นำแสดง(นำเรื่องจริง) โดยแม่น้อง
คือครูร้องอะ ครูร้องไห้จริงๆ นะ แต่พอตอนถ่ายครูร้องเนี่ย กล้องดันเหลือตัวเดียว เลยไม่ได้เน้นหน้าตรงๆ เพราะซูมเอาจากหลังห้อง
ครูแม่น้องเป็นครูสอนภาษาไทย ที่นักเรียนรักมาก (ตั้งแต่ไหนแต่ไร) แต่ไม่เข้าใจว่า ทำไมนักเรียนถึงไม่เข้าเรียนคาบคุณครูเลย
ตอนไปถ่ายแม่น้องที่บ้าน ตอนตั้งนาฬิกา แม่น้องบอกว่า ข้อสอบ+ชีท แม่น้องก็พิมพ์เองหมด บางวันก็ทำถึงเช้า
คือ ถ้าบางคนอาจจะดูว่าเป็นการเฟคหรือการแสดงเนี่ย คงเป็นความผิดของทีมลั่นมากกว่า ที่ถ่ายทอดอารมณ์ของครูได้แย่ไป 55
(ความจริงมันก็คือ เอาเรื่องจริงมาแสดงนั่นแหละนะ)

แล้วก็ กระดาษ หรือชีทที่ครูทำเนี่ย เป็นตัวแทน ที่นักเรียนก็กลับมาเห็นคุณค่าของคุณครูอีกครั้ง ตั้งใจเรียนอีกครั้ง
แล้ว รั้วมหาวิทยาลัยเนี่ย ก็ไม่ได้ไกลเกินฝันจริงๆ ถ้าหากเราตั้งใจเรียนในห้องเรียน ที่เหลือ อนาคตของเธอเธอมีสิทธิ์กำหนดเอง

เห็นด้วยครับที่โทนของหนังมันยังสื่อออกมาไม่ได้ว่านี่เป็นเรื่องจริงนะ
หรือมีความกดดันขนาดไหนที่เกิดขึ้นกับครูแม่น้อง

ถ้าจะให้ดีมีเพิ่มข้อความ(อาจเป็นเสียงพากย์) หรือตัวอักษรขึ้น สลับกับการเล่าด้วยภาพและเพลง
มันอาจจะทำให้ความหมายชัดเจนกว่านี้

โดยเฉพาะการเน้นให้คนดูรู้ว่า นี่คือเรื่องจริงของครูแม่น้อย จะกรี๊ดเลย

[มังกร]

มันจะแก้ไขได้อีกทีตอนเข้ารอบนะคะ งั้นก็ช่วยกันโหวต 

คือความกดดันของลั่น คือ 2 นาที  เป็นอะไรที่ยากมากที่จะดึงอารมณ์คนดูได้
เรื่องต้องดำเนินเนิบๆช้าๆ มันจะอิน แต่เวลามันน้อยมาก เลยทำให้กระชับที่สุด
ถ่ายมา 4 ชม ใช้ 2 นาที นี่ยากจริงๆ นะ  แต่จะพยายามแก้ไข ให้ดีกว่านี้ ถ้าได้เข้ารอบ 
(เพราะอันนี้ปั่นวันเดียว55)

อุ๊ลองดูโฆษณาประเภทไทยประกันสิ
เขาเอาเรื่อง สลับกับเทคนิคการเล่าแบบโฆษณา
เห็นผลชัดเจนเลยแหละ เอาคนดูอยู่หมัด

โดยเฉพาะเรื่องแสงดาวที่เป็นลูคีเมียน่ะ

[มังกร]

ตอนก่อนจะทำ ก็โหลดมาดูเยอะนะ ดูพวกประกันเนี่ยแหละ
แต่เวลาที่มีจำกัดเนี่ยแหละ ทำให้เราต้องเลือกว่าจะเอาอะไร คิดหนักมากๆ
แต่พูดถึงโฆษณา ก็ไม่ถึง 1.30 นาทีหรอกนะ เก่งจริงๆ 
กินฮากินง่าย กินให้เศร้ากินยาก แต่ถ้าทำได้ดีก็จะดีกว่า บางทีก็ได้อะไรเยอะกว่า

จริงๆผมก็อยากคอมเม้นนะ เอาไว้สำหรับงานอื่นๆ  

จริงๆเรื่องบิวส์อารมณ์คนดูนี่ สำคัญมากเลยนะสำหรับพล๊อตเรื่องแบบนี้  
ซึ่ง บอกได้เลยว่า  งานนี้  ยัง ยังไม่ทำให้คล้อยตามได้
แต่ก็ยากเหมือนกันนะสำหรับ คลิปสั้นๆ  
ผมดูอีกงานหนึ่งของคนอื่น  มีอยุ่งานหนึงที่เน้น
ฮาๆ เออ ดูแล้วยิ้มได้ คล้อยตาม เห็นคอนเซปต์  จริงๆ แนวนี้ก็เหมาะดีนะสำหรับคลิปสั้นๆ
ที่ต้องการดึงอารมณ์คนดูให้คล้อยตาม


แต่ถ้าจะทำแนวดราม่าๆแบบนี้  แล้วต้องการ ให้อารมณ์มันถึง ต้องไม่ยืดยื้อ แล้วก็พยายาม เน้นไปเลย
เหตุการเดียว ยิ่ง แมสเซส ไปเลยโป้งเดียว ให้ซึ้งๆปน ทึ่งๆ ที่เขาเรียกว่าไงนะ อ๋อ จุด climax  ไรนั่นอะ
แต่งานนี้ยังดูเรื่อยๆอยู่ ยังไม่มีจุดที่ว่านะ  สำหรับผม

[มังกร]

 

[มังกร]

มันก็จริงอีกอย่างนะ ที่ ใครจะอยากดูเรื่องเศร้า เขาก็อยากดูอะไรฮาๆ สิเนอะ  เราด้วยแหละ
แต่ฮาๆ ทำไปเยอะแล้ว เลยอยากทำอะไรที่กล้าๆ ดูบ้าง งานนี้งานแรก งานหน้างานต่อไปคงได้อะไรอีกเยอะ
แต่งานนี้ขอให้ ผ่านเข้ารอบ ก็ดีใจละ 

คอมเมนต์ตรงๆเลยนะน้องลั่น
มันตลกฉากแรกๆเลยครับ
ที่ครูเห็นว่าไม่มีเด็กในห้องแล้ว ร้องไห้? แต่ดูเหมือนครูยืนสั่นๆ
คือถ้านิ่งๆ อึ้งๆ ทำเครียดๆ ผมว่ามันจะดูซีเรียสกว่า

ส่วนเรื่องหน้าร้องไห้
เราทำอย่างอื่นทดแทนก็ได้ครับ เช่นน้ำหยดลงบนชีทแทน
หยดลงบนชื่อครู แล้วชื่อครูละลาย... โหเวอร์ไปป่ะเนี่ยผม
ไม่ต้องให้เห็นว่าเศร้ามากมายที่ใบหน้าก็ได้ครับ

รวมๆ ผมชอบนะครับ จริงๆนะ
เพราะผมเกลียดสถาบันสอนพิเศษ

[มังกร]

อยากจะบอกลั่นว่า อินมาก


เพราะเคยเป็นมาแล้ว ทั้งสองบทบาท

ตอนม. 3 ย้ายมาเรียนสาย คณิต-คณิต คือเน้นเลขไปเลย (ตอนแรกเรียนศิลป์ภาษา)
แล้วย้ายมาเรียนห้องใหม่ ซึ่งไม่เคยรู้เลยว่า เพื่อนๆเรียนพิเศษมาหมดแล้วตอนปิดเทอม
ครูก็เลยเหลือนักเรียนให้สอนจริงๆ (คือที่ไม่รุ้จริงๆ) แค่ที่นั่งแถวหน้าไม่กี่คน



พอตอนเรียนม.6 ก็เป็นคนนึง ที่เรียนจันทร์-อาทิตย์ เรียนในห้องและเรียนพิเศษด้วย
แต่ที่โรงเรียนเช็คชื่อ เด็กเลยจำเป็นต้องเข้าเรียน ไปเพราะจำเป็น



แล้วก็ได้เป็นครูอยู่ช่วงนึง นักเรียนก็ไม่สนใจครูแบบนี้แหละ
เตรียมตัว และเตรียมสอนไปเยอะมาก
แต่พอถึงชั่วโมง เหมือนพูดคนเดียว เหมือนหมาเห่าใบตอง
ไม่มีใครสนใจเลย เด็กๆใส่หูฟัง(ในห้องคอม)


บ่นมายาวเลย... ขอเสนอว่า

เพลงที่ลั่นเอามาใส่ก็เพราะดีนะ แต่พี่ว่าเอาท่อนที่มันซึ้งๆ ฮุคมาเลยดีกว่า
แล้วก็โยนคำซึ้งๆมาสักวลีนึง ตอนจบ เฟดเอ้าท์
แล้วเป็นในห้องที่มีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีครูยืนหน้าห้อง มีแต่ครูตู้

อ่า... เริ่มคิดไไปเรื่อยแล้วล่ะ


สู้ๆนะลั่น ฝากกำลังใจให้ทีมของลั่นทุกคน และครูแม่น้องด้วย

[มังกร]

ไม่อินเลย เพราะทั้งไม่ค่อยเรียนในห้อง
ทั้งไม่เคยเรียนพิเศษ 

แล้วก็ได้เป็นครูอยู่ช่วงนึง นักเรียนก็ไม่สนใจครูแบบนี้แหละ
เตรียมตัว และเตรียมสอนไปเยอะมาก
แต่พอถึงชั่วโมง เหมือนพูดคนเดียว เหมือนหมาเห่าใบตอง
ไม่มีใครสนใจเลย เด็กๆใส่หูฟัง(ในห้องคอม)

ในความทรงจำอันเลือนลาง เริ่มนึกออกเหมือนกันว่าโรงเรียนตูก็เคยมีครูแบบนี้

[มังกร]

ความจริงไม่ได้เตรียมบทอะไรให้แม่น้องเลย ก็คือว่าถามแม่น้องไปตรงๆเลยว่า แม่น้องทำงานถึงกี่โมง ละก็ปรับนาฬิกาให้
ฉากที่บ้านแม่น้องก็ไม่ได้เฟคอะไรเลย เช่น แม่น้องเวลางีบหลับทำยังไง
แล้วก็ฉากที่โรงเรียนก็ไม่ได้บังคับอะไรครูเลย แค่ให้เด็กมานั่งในห้องเรียน แล้วก็ครูเดินเข้าไป (บอกครูว่าครูรู้สึกยังไง)
เพื่อนในห้องก็ร้องไปด้วย ลั่นถ่ายลั่นยังร้องเลย
เพราะมันเป็นแบบนี้จริงๆ นักเรียนไม่สนใจครู ไม่เห็นความสำคัญของการเรียนในห้องเรียนเลย
วันนี้ก็มีคนไปแซวๆ แม่น้องว่า แม่น้องแสดงเก่งจริงๆ แม่น้องก็พูดออกแนวน้อยใจว่า แม่น้องไม่ได้แสดง ก็มันเป็นแบบนี้จริงๆ
คือทุกคนปากก็บอกนะ ว่ารักแม่น้อง แต่นะ การกระทำมันไม่ใช่ ...
แต่ก็มีคนดีดีเหลืออยู่อีกเยอะแหละเนอะ ...

ส่วนเรื่องอินไม่อิน นี่ก็ขึ้นอยู่กับคนดู และก็คนทำด้วยแหละยังถ่ายทอดไม่ดี  เรื่องมุมกล้องยังถ่ายได้ไม่ดี (จะทำไปพัฒนาต่อ)
(ปกติมีกล้อง 3ตัว ตอนถ่ายแม่น้องร้องดันเหลือ 1 ตัว) เซ็งมาก

ก็มีคนบอกนะ ว่ามันเป็นเทคนิค ตรงไหน เอ่อ จะว่าไปมันก็ไม่ตรงนะ แต่จะว่ามา ก็ตรงอะ
ถ้าทำเทคนิคนี้ (คือการตั้งใจเรียนในห้องเรียน) เนี่ย ไม่ได้ ก็อย่าหวังว่าจะทำเทคนิคอื่นได้

ไอ้เด็กแบบนี้มันน่าตบกะโหลกนัก

ไอ้โรงเรียนสอนพิเศษก็น่าจะแปรรูปเข้าเป็นโรงเรียนเอกชนไปซะเลย
เด็กจะได้แห่กันไปเรียน เสียค่าเทอมกันรวดเดียว
ไม่ต้องทำร้ายจิตใจ ทำร้ายเงินใครให้วุ่นวาย

ความจริงไม่ได้เตรียมบทอะไรให้แม่น้องเลย ก็คือว่าถามแม่น้องไปตรงๆเลยว่า แม่น้องทำงานถึงกี่โมง ละก็ปรับนาฬิกาให้
ฉากที่บ้านแม่น้องก็ไม่ได้เฟคอะไรเลย เช่น แม่น้องเวลางีบหลับทำยังไง
แล้วก็ฉากที่โรงเรียนก็ไม่ได้บังคับอะไรครูเลย แค่ให้เด็กมานั่งในห้องเรียน แล้วก็ครูเดินเข้าไป (บอกครูว่าครูรู้สึกยังไง)
เพื่อนในห้องก็ร้องไปด้วย ลั่นถ่ายลั่นยังร้องเลย
เพราะมันเป็นแบบนี้จริงๆ นักเรียนไม่สนใจครู ไม่เห็นความสำคัญของการเรียนในห้องเรียนเลย
วันนี้ก็มีคนไปแซวๆ แม่น้องว่า แม่น้องแสดงเก่งจริงๆ แม่น้องก็พูดออกแนวน้อยใจว่า แม่น้องไม่ได้แสดง ก็มันเป็นแบบนี้จริงๆ
คือทุกคนปากก็บอกนะ ว่ารักแม่น้อง แต่นะ การกระทำมันไม่ใช่ ...
แต่ก็มีคนดีดีเหลืออยู่อีกเยอะแหละเนอะ ...

ส่วนเรื่องอินไม่อิน นี่ก็ขึ้นอยู่กับคนดู และก็คนทำด้วยแหละยังถ่ายทอดไม่ดี  เรื่องมุมกล้องยังถ่ายได้ไม่ดี (จะทำไปพัฒนาต่อ)
(ปกติมีกล้อง 3ตัว ตอนถ่ายแม่น้องร้องดันเหลือ 1 ตัว) เซ็งมาก

ก็มีคนบอกนะ ว่ามันเป็นเทคนิค ตรงไหน เอ่อ จะว่าไปมันก็ไม่ตรงนะ แต่จะว่ามา ก็ตรงอะ
ถ้าทำเทคนิคนี้ (คือการตั้งใจเรียนในห้องเรียน) เนี่ย ไม่ได้ ก็อย่าหวังว่าจะทำเทคนิคอื่นได้

พอได้รับรู้ถึงเบื้องหลัง  ว่ามัน เรียวแล้ว  ได้อารมณ์ ขึ้นมานิดนึงครับ    แต่ก็อยู่ที่การถ่ายทอดอย่างที่น้องลั่นว่า นะ

นี่รีซอส เราพร้อมแล้วเหลือแต่เอามาจัดการนั่นแหละเนอะ     เหมือนภาพที่เราเห็นด้วยตาเรามองกับการมองผ่านเลนซ์กล้องนั่นแหละเนอะ
การถ่ายรุปให้ได้ดั่งความรู้สึกที่เหมือนตาเห็น  มันเป็นเรื่องที่ยาก  ผมยังคิดเลย ถ้าเทคโนโลยีมันก้าวหน้านัก  ให้มันฝังกล้องไว้ที่ตาเลย
พริบตาครั้งนึ่งก็ถ่ายออกมารุปนึงเลย ถ้าจะดี    แหะ