ประเด็นหลักมีอยู่อันเดียว
และมันอยู่ในนี้
ในกระจู๋นี้
..
จิตพิสัยผมไม่ไกลเท่าไร
ปกติมีพิสัยทำการตามเส้นทางรถเมล์สายห้าสิบสี่
รถเมล์สายห้าสิบสี่รอบเมืองวนขวา ห้วยฝาง-สะพานฟาย
หากรถแน่นๆ จิตพิสัยมันจะห้อยโหนไปตามนั้น
มันไม่ไกล แต่มันกว้างและบรรเจิด
จิตบรรเจิด ..
ย่อมทำให้กระจู๋ยาว
โดยมิพักต้องปั่น
ผมมีกระจู๋อันแรกอันเดียว
ย่อมรักกระจู๋นี้ยิ่งชีพ จะไม่ยอมให้ใครเด็ดดม
ดังนั้นเราจึงต้องทุ่มเททุกอย่างให้กระจู๋ .. ใช่ไหม
..
ห้องน้ำที่สวยที่สุดในเมืองไทยในสายตาของผม
อันหนึ่งนั้นอยู่ที่แม่ฮ่องสอน แถวๆปางมะผ้า
ผมออกแบบห้องน้ำมาก็เยอะ
แต่ ..
แต่ไม่เคยได้ชิมห้องน้ำเลย
วันนั้น ผมผ่านไปถึงด้วยความระโหยมวน
ความระโหยมวน คือภาวะอันปวดแต่เหนื่อย
ปวดๆกลัวๆ ขี้หดตดหิว และกระหายน้ำ
จึงแวะเข้าไปที่การทางฯ ปางมะผ้า
งงอีกสิ ไม่รู้จักการทางฯ
การทางฯก็คือหน่วยงานย่อยที่ตั้งอยู่แต่ละเขตจังหวัด
คอยดูแลซ่อมบำรุงทางหลวงนั่นไง บ้านๆเขาเรียกการทางฯ
การทางฯ ปางมะผ้า น้ำสะอาดใสเสียเหลือเกิ๊นนนน
เป็นประปาภูเขาที่ต่อมาจากดอยสูงเบื้องหลัง
แสงดีสีสวย ชวนให้วักลูบไล้
และแล้ว..ในที่สุด
ผมก็ได้ชิมรสชาติของห้องน้ำ
ห้องน้ำนั้น
มี
รส
ปะแล่ม
จริงๆ จ้ะ
..
..
ป.ล. ชิมจากก๊อก ไม่ใช่จากคอห่าน ทำงงอีก เดี๋ยวปั๊ดด
