หน้า: 1 [2] 3 4 5 6 7 8 9 ... 30
 
ผู้เขียน หัวข้อ: มหันตภัยในการติดเกมส์ (แตกหน่อ)  (อ่าน 129722 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้
F5....

ปุ่มเจ้าปัญหาจริง ๆ

แงะมันออกมาปาทิ้งเลยค่ะคุณบุ๋ม  โวย

ของเราเคยแต่กด Backspace แล้วมันดันไป "Previous Page" ใน browser โอวเครียดดดดดดดดดดดด  ชิ
บันทึกการเข้า
ถ้าดูนางทาสแล้วอารมณ์ดี จะมาเล่าต่อ แน่นอนค่ะ  หมีโหด~


เมื่อกี๊เสียใจ+เสียดายมากๆ เสียเวลาเป็นชั่วโมง เพื่อระลึกถึง และพิมพ์ ไม่คิดว่าสำคัญมาก เลยไม่พิมพืในnotepad

เจ็บไม่จำ ครั้งที่ 108  ชิ ชิ ชิ ชิ ชิ ชิ ชิ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12 พ.ค. 2008, 20:58 น. โดย เดอะบุ๋ม » บันทึกการเข้า
งั้นเล่าเรื่องพี่ชายตัวเองก่อนแล้วกัน

- พี่ชายติดเกม
- พี่ชายนั่งเล่นเกมยันเช้าในวันสอบ
- พี่ชายเลิกกับแฟนเพราะมัวแต่เล่นเกม
- พี่ชายเลิกเรียนเพราะไม่มีเวลาเรียน มัวแต่เล่นเกม สุดท้ายก็ออก ไม่จบตรี
- พี่ชายมีแฟนใหม่ และแต่งงาน
- พี่ชายเลือกที่จะขายข้าวมันไก่
- ข้างร้านข้าวมันไก่เป็นร้านเกมออนไลน์
- พี่ชายยังไม่เลิกเล่นเกม
- ภรรยาพี่ชายเล่นเอ็มคุยกับฝรั่ง
- สุดท้ายทั้งคู่เลิกกัน อดีตภรรยาปัจจุบันแต่งงานใหม่ กับฝรั่งที่คุยกันในเอ็มนั่นแหละ
- พี่ชายทำอะไรไม่เป็นนอกจากเล่นเกม และครอบครัวเล็งเห็นแล้วว่าคงให้เลิกเล่นนั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปยาก

สุดท้ายทางบ้านเลยตัดสินใจเปิดร้านเน็ตและเกม เพื่อให้พี่ชายได้เล่นสมใจ
ในเมื่อไม่มีทางออก ก็เอาร้านเกมนี่แหละให้เป็นอาชีพของเขา
จนทุกวันนี้ก็ยังคงเล่นเกมอยู่ เคยถามว่าถ้าไม่มีร้านแล้วจะทำอะไร
ไม่มีคำตอบกลับมา ...  ฮิ้ววว


นี่เรื่องจริงของพี่ชายผมล่ะ เอามาแฉ  หมีโหด~
บันทึกการเข้า

Today you , Tomorrow me.
เล่นเกมนี่ก็เคยเป็นกับตัวเองนี่ล่ะ [RO นะ]

เกือบจะ.. เรียนไม่จบ เกรดตกอย่างรุนแรง

เกือบจะ.. ฝากอนาคตไว้กับผู้ชายเฮงซวย

เกือบจะ.. หมดอนาคต เพราะหลงเชื่อคำพูดลม ๆ แล้ง ๆ ของแฟนตัวเอง

เกือบจะ.. ทำให้พ่อแม่เสียใจไปตลอดชีวิต

จริง ๆ เกมนี่ เอาเพื่อนไปหลายคนแล้วนะเนี่ย -*-" (โดนไทร์, เรียนไม่จบ)

แต่ก็เลือกที่จะเดินออกมาเอง ดีใจกับตัวเองจังเลย
บันทึกการเข้า
อ่ะ อารมณ์ดีขึ้นนิดนึงแระ เฮ้อ..........พยายามจะเล่าให้เหมือนตอนที่หายไปให้มากที่สุด อาจจะสั้นกว่ามาก  หมีโหด~ เพราเสียความรู้สึกจากตอนที่พิมพ์แล้วหาย

ต่อ นะคะ 

หลังจากจบโปรเจคฝึกงาน เพื่อนก็ฉลองจบกันเพราะจะไม่ได้ได้เจอกันบ่อยอีกแล้ว แต่มันก็ไม่ไปไหนค่ะ ไปจบที่ร้านเกมส์ เพื่อนเล่าให้ฟังว่า มันไปเล่นเกมส์ตั้งแต่พรีเซนต์จบเสร็จตอนห้าโมงเย็น เล่นยันเช้า

จากที่คุยกันแล้วตอนอยู่กทม.ว่าจบแล้วจะไปไหน  มันบอกจะกลับไปตั้งหลักที่บ้าน เพราะแม่มันสั่ง (เพราะก่อนหน้านี้ที่มีเหตุจะเรียนไม่จบเพราะจะหนีไปด้วยกันกับแฟนที่อยู่ในเกมส์ แต่ไปไหนไม่รอดเพราะไม่มีตังค์ เลยบอกจะฆ่าตัวตาย แม่มันเลยกล่อมให้กลับบ้าน ) แต่มันไม่ยอม มาอีกวันยอมเพราะแฟนไปกิ๊กสาวอื่นให้เจอในเกมส์ เลยเชื่อแม่

จากนั้น สองวันบุ๋มก็กลับมาอยู่ กทม. เพราะฝึกงานเสร็จพี่เขารับทำงานต่อเลย
มันอยู่บ้านสองวันโทรมาบอกว่าเบื่อ ไม่ค่อยได้เล่นเกมส์ เน็ตที่บ้านช้า+แม่ไม่ให้เล่นร้านดึก
และข่าวร้ายสุด มันโทรมาบอกว่าจะขอมาอยู่ด้วยก่อน บอกว่าจะมาหางาน

พอมาถึง งานไม่หา หาแต่เกมส์ (ขนาดนั่งรถมาจากน่านไม่นอนพัก มาถึงไปหาเกมสืเลย) ทุกวัน และแม่มันเริ่มบ่นว่าจะไม่มีเงินให้แล้ว  (ใช้เงิน3 วัน 1พัน)
แม่มันโทรมาหาเรา บอกฝากงานให้มันหน่อย สงสารแม่ เลยรับปาก แต่บอกว่า ถ้าเขารับจะบอกและไม่มีอำนาจพอที่จะฝากใครให้ได้ 

พองานว่าง ก็บอกแม่มัน แม่มันดีใจมาก(เขายังไม่บอกว่าจะรับเลย)  แล้วก็มาบอกมันตอนเย็น
มันบอกว่า : แง๊..ยังไม่อยากทำงานเลยว่ะ เดี๋ยวก้ไม่มีเวลาเล่นเกมส์แระ หมีโหด~
เลยบอกมันไปว่า อยากทำก้ไปสมัคร ไม่อยากทำก็ไม่ต้องไป  ไม่มีใครเอางานมาให้กรอกสมัครที่นี่หรอก หมีโหด~ แหม๊  .. คิดไปได้

วันที่จะไปสมัคร ถามมันว่าจะไปด้วยกันไหม มันบอกว่าไปก่อนเลย ขอนอนต่อก่อน เพราะเล่นเกมส์กลับมาดึก  เลยถามมันว่า เอกสารเตรียมยัง รูปเตรียมยัง เตรียมตัวยัง   มันบอกว่ายัง เดี๋นวค่อยเตรียม แล้วมันก็ลืม สมน้ำหน้า หมีโหด~

มันก็ได้ทำงาน พร้อมกับประกาศไปทั่วว่าทำงานแล้ว โคตรเหนื่อยเลย โคตรยุ่งเลย  แหม..   เรียนจบ มีงานทำ น่าดีใจจริงๆ

เดี๋ยวมาต่อค่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12 พ.ค. 2008, 22:10 น. โดย เดอะบุ๋ม » บันทึกการเข้า
เคยจะเรียนไม่จบเพราะเกม
เคยจะโดนรุมกระทืบเพราะเกม
เคยขโมยตังพ่อไปเล่นเกม
เคยหมดตังไปกับเกมประมาณ หมื่นกว่า

เสียดายเงิน เสียดายเวลา แต่ก็ยังเล่น
ตอนนี้ไม่ออกไปเล่นนอกบ้านแล้ว
เล่นแค่ในบ้านพอ
บันทึกการเข้า

ความรักอยู่ไหนน้าา....
มีเจ้าคุณยังจ้าน้องบุ๋มเดี๋ยวเป็นให้  กร๊าก ผมเล่นเกมส์ออนไลน์ไม่ได้นะเพราะมีความรู้สึกว่าต้องทุ่มเท่ร่างกายแรงใจให้กับมันมากๆเลย เห็นแล้วเหนื่อยแทน มีเพื่อนที่เป็นโปรแกรมเมอร์ที่บริบัท พึ่งลาออกจากงานเมื่อวันศุกร์ บอกจะัไปเปิดร้านเกมส์ เพราะชอบเล่นเกมส์มากแต่เราก็เห็นดีเห็นงามด้วยนะ จะได้เป็นนายตัวเองซะที่ น่าอิจฉา
บันทึกการเข้า

สมาชิกสมาคมพ่อบ้านทหารบก
 กรี๊ดดดดด  ยินดีด้วยค่ะหมอแมว



เล่าให้ยินดีด้วยจะได้ไหมคะ  กรี๊ดดดดด

ปล.ถ้าหมอจะเล่าจริงๆ ถ้ามันยาว พิมพ์ใส่ notepad ก่อนก้ดีนะคะ กันบูด

แต่ถ้าไม่เล่า  ก็ไม่เป็นไรค่ะ  อืมมมมห์
-----------------------


อีกซักพักจะเล่าตอนจบ(รึเปล่า)ต่อค่ะ   ถือซะว่าระบายอารมณ์ที่อึดอัดมากกกกก มานานแล้ว ให้อ่านถึงด้านมืดของคนติดเกมส์ ว่ามันมีผลต่อคนรอบข้างขนาดไหน

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12 พ.ค. 2008, 22:44 น. โดย เดอะบุ๋ม » บันทึกการเข้า
แตกหน่อแบบเลือกโพสต์
แต่หลายโพสต์ยังค้างใน รบอร อยู่เลย โวย ไรเนี่ย หมีจริงๆ

ช่างเถอะๆ เอาเป็นว่าแตกหน่อมาเลยนะคะ
อ่านกันรู้เรื่องชิมิ ฮือๆ~
บันทึกการเข้า

ที่สุดถ้ามันจะไม่คุ้ม
แต่มันก็ดีที่อย่างน้อยได้จดจำ
ว่าครั้งนึงเคยก้าวไป...
ความเห็นพี่หายไปนะจ๊ะน้องเดือน  กรี๊ดดดดด
บันทึกการเข้า

ฝันซ่อนสับสนวุ่นวาย หย่อนคล้อย
ตามไปอ่านในระบายอารมณ์ละกันนะเกิ๊บ ฮือๆ~
บันทึกการเข้า

ที่สุดถ้ามันจะไม่คุ้ม
แต่มันก็ดีที่อย่างน้อยได้จดจำ
ว่าครั้งนึงเคยก้าวไป...
มรต่อตอนจบ (รึเปล่า) ตามที่รับปากไว้ค่ะ หมีโหด~

เอาละนะ


พอทำงานก็ต้องตื่นแต่เช้าเกือบทุกวัน ยกเว้นวันหยุด  พอมันได้ทำงานก็คิดว่าคงจะย้ายออกแยกกันอยู่
แต่มันบอกว่าจะแยกเพราะแฟนจะมาหา แต่มันไม่หาหอ ไม่ติดต่อ รอคนพาไปหา... จนถึงวันนี้

ปกติอยู่ด้วยกันก็ไม่มีปัญหาอะไรกันเลยนะคะ มันจะเป็นคนที่ดีมากๆคนนึงเลยถ้าตัดเรื่องเกมส์กับเรื่องผู้ชายของมันออกไป 

แต่ก็น่าเสียดายจริงๆ วันๆ ไม่เห็นชีวิตมีอะไร มีแต่เกมส์ เดี๋ยวนี้ มันไม่ค่อยเล่าอะไรให้ฟังแล้ว เพราะบอกมันว่า ไม่ต้องเล่า ไม่อยากฟัง      แต่มันไม่ได้เล่า แค่เปรยๆออกมาตอนอยู่สองคน  เฉยๆ หมีโหด~

มีปัญหา ขาดงานไป 2 วัน คิดจะลาออกไปกับแฟน(คนเก่าที่บอกว่าเลิกไปแล้ว) สิ้นเดือนเงินออก แฟนมาช่วยใช้ เงินหมด ขอแม่
ตอนนี้มีปัญหากันเพราะมันไม่รักษาคำพูด ไม่รักษากติกา มันเกือบจะได้ย้ายห้อง แต่มันไม่ย้าย เพราะไม่มีหอรองรับ แม่บอกไม่มีเงินก้อนมัดจำค่าหอให้ และบอกว่า "แม่ไม่อยากให้มันอยู่คนเดียวอยากให้มันอยู่กับบุ๋ม"  (แล้วบุ๋มล่ะ?)  และ ไม่อยากอยู่บ้านปู่ ที่อยุ่แถวบางเขน มันบอกว่า บ้านปู่เหมือนคุก (คุกที่มีแอร์ มีย่าทำกับข้าวอร่อยๆให้กิน มียูบีซี มีรถให้ขับ  ) แต่เหตุผลจริง ละไว้ในฐานที่เข้าใจนะคะ
มันเลือกที่จะอยู่อย่างไม่ค่อยสบาย แต่ได้เล่นเกมส์ 

พอเงินหมด แฟนกลับ ขอแม่ แม่ให้ ไปเจอแฟนกิ๊กกับสาวอีก เลิกอีก
โดนหักเงินเดือน บ่น เลยลดเล่นเกมส์ไปหน่อยนึง

ต่อมามีแฟนใหม่เป็นเด็กในเกมส์  ไปเล่นเกมส์ไปประชดแฟนเก่าในเกมส์ แฟนเก่าตามมาตบถึงกรุงเทพ และกลายเป็นแฟนกันอีกครั้ง

แม่มันชอบดูดวง เชื่อหมอดุ เชื่อพระ ทำพิธีแยกมันกับแฟน (แต่ไม่ห้ามเล่นเกมส์) หมดเงินไปหลายพัน แต่ก็มิได้นำพา   หมีโหด~

รู้สึกจะยาว สรุปเลยแล้วกัน 
ตอนนี้มันก็ยังเล่นเกมส์ ทุกวัน
ความเกรียน แน่นอน เพิ่มขึ้นไปตามวันเวลา เหมือนโดนดูดไปในโลกของเกมส์เกือบหมด มีชีวิตอยู่ในโลกของความจริงแค่ตอนทำงาน กับตอนหลับ
เริ่มพูดไม่เพราะจนกลายเป็นนิสัยหลักไปแล้ว
ทำตัวงุงิเหมือนไม่ใช่คนอายุ 22 ที่เรียนจบป. ตรี แล้ว เลยซักนิด  ทำตัวเหมือนเด็กอายุ 15 เพิ่งเคยมีแฟน ขี้งอน ขี้น้อยใจ และพูดไม่ชัด หมีโหด~
ถูกเด็กอายุไม่ถึง 15 จิกหัวเรียก ว่าอี..พูดมึงกูเป็นนิจ  ผัวเมียเป็นนิสัย  หยาบคายเป็นกิจาลักษณะ (หยาบแบบเกรียนๆ)
ไม่รู้ว่าอนาคตจะเอายังไงปล่อยให้มันเป็นไปตามเกมส์

สุดท้าย ถามว่า ทำไมบุ๋มถึงไม่ย้ายห้อง จะบ่นทำไม  ไปอยู่ที่อื่นซะก้สิ้นเรื่อง คำตอบคือ ขี้เกียจย้ายของ เสีบเวลา+เหนื่อย
และ แม่มันขอร้องว่าขอให้มันอยู่ด้วยไปก่อน  ฝากดูแลมันด้วย   หมีโหด~

สุดท้ายจริงๆ   รอให้ตัวเองเดือดร้อน จนมีเหตุผลพอ เพื่อที่จะได้ไม่รู้สึกผิด ค้างคาใจ บอกมันย้ายไปซะ  อย่างไม่แยแส

เพื่อนคนนี้ชื่อทรายด้วยแหละ สิบอกไห่ 555555555     
บันทึกการเข้า
ใกล้ๆ ตัวก็มีอยู่คน
เหมือนกันติดเกมส์จนเสียผู้เสียคน

ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะนิสัยส่วนตัวมันด้วยเหรือเปล่า  ฮิ้ววว
บันทึกการเข้า
เรื่องเกมส์นี่ของผมอาจจะถือว่าโชคดีหน่อยนึง
เพราะแรกเริ่มที่เล่นเกมส์PCตั้งแต่3-4ขวบ โดนปลูกฝังให้เล่นเกมส์แนววางแผน
ทีนี้เจ้าเกมส์พวกนี้มันได้ภาษากับความรู้มาก
สมัยที่เล่นเกมส์ Civilization ก็ได้เรียนรู้ศัพท์ต่างๆกับความรู้ทั่วไปมากมาย
เล่นUnCharted water จนกระทั่งเขียนแผนที่ยุโรปได้ กร๊าก เขียนแบบลงเมืองท่าได้ตั้งแต่อยู่ม.2  กร๊าก
แล้วก็อีกหลายๆเกมส์ที่เล่นแล้วได้ความรู้
สิ่งที่แลกกันคือเวลาในช่วงวัยเด็ก ... ที่มีเพื่อและความรู้บางอย่างของคนวัยเดียวกันน้อย
แต่ให้ย้อนกลับไปใหม่ ผมก็ยังจะเล่นอยู่นะ เพราะตอนนี้ดูแล้ว ของผมน่ะคุ้ม   อืมมมมห์

แล้วพอย้อนมองดีๆ พ่อผมเองนั่นแหละที่น่าจะเป็นคนวางแผนไว้แต่เริ่มต้น ... เลือกสรรแต่ละเกมส์มา  โวย เด็กวัยเดียวกันไม่เห็นมีใครเล่นเลย

แต่พอมองเด็กบางคนเดี๋ยวนี้ เล่นเกมส์ดูดเวลาเหมือนผม แต่ดูแล้วไม่ได้อะไรนอกจากความสนุกเลยนี่มัน  ฮือๆ~

บันทึกการเข้า

ฝันซ่อนสับสนวุ่นวาย หย่อนคล้อย
ตอนนี้ก็ยังอยู่ด้วยกันเหรอคะน้องบุ๋ม .. ลำบากแย่เลยนะเนี่ย..
เข้าใจความรู้สึกอ่ะ ..

เรื่องคนที่ติดเกมจนได้เรื่อง ก็ใกล้ตัวที่สุดน้องของแอ้เนี่ยแหละ ..
ส่วนเพื่อนๆ ไม่ค่อยมีอ่ะค่ะ เรียนแข่งกันซะมากกว่า..

(มีกระจู๋เสียเพื่อนให้วัดยูเอฟโอย่านชานเมืองมั้ยคะ จะไปเล่าบ้าง)



กร๊าก ตอบช้าไป ..โดนหมอแมวตัดหน้าซะแล้วต๋อย
บันทึกการเข้า

หน้า: 1 [2] 3 4 5 6 7 8 9 ... 30
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!