ว่ากันจริงๆแล้ว การกำหนดเรตติ้งเกม-หนังนี่มันง่ายมากเลยนะครับ (โดยเฉพาะที่มาจากฝั่งอเมริกา)
เพราะที่ประเทศต้นฉบับเขาก็กำหนดเรตไว้อยู่แล้ว แถมมีแนวทางการกำหนดเรตติ้งชัดเจน แค่เอามาปรับใช้ก็พอ
ปัญหาสำคัญคงอยู่ที่
การบังคับใช้ซะมากกว่า
กรณีโรงหนังคงไม่ยาก (แต่อาจจะทำให้การซื้อตั๋วยุ่งยากขึ้น เพราะต้องมานั่งตรวจบัตรประชาชน)
แต่กับร้านเกมที่มีอยู่เป็นพันเป็นหมื่นร้านทั่วประเทศ นี่ผมว่ามันคุมยากมากนะครับ
แล้วมันไม่ได้ง่ายแบบผับ เพราะผับนี่แค่ดูอายุตอนเข้า ตรวจว่าเปิดปิดตรงเวลาก็พอ
แต่เกมนี่ มันจะมีว่าอายุเท่านี้เล่นเกมนี้ได้ อายุเท่านั้นเล่นเกมนั้นได้...
ร้านเกมจะต้องมานั่งตรวจว่าไอ้เด็กที่เข้าร้านมานี่มันอายุเท่าไหร่กันบ้าง แล้วมันเปิดเกมอะไรขึ้นมาเล่นบ้าง
(แต่จริงๆถ้าใช้ระบบคอมพิวเตอร์คุมร้าน แบบต้องให้คนคุมร้านเป็นคนเปิดเกมให้ ก็คงช่วยได้ระดับหนึ่ง)
แล้วคนคุมก็ต้องรู้ว่าเกมไหนมันเรตเท่าไหร่ เด็กอายุเท่าไหนเล่นได้
เผลอๆคนคุมขี้เกียจก็เปิดๆให้มันเล่นไปหมดนั่นแหละ เรตติ้งอะไรก็ช่างหัวมัน
ทางนึงที่น่าจะพอเป็นไปได้คือ ให้ร้านเกมเป็นธุรกิจที่ต้องขอใบอนุญาตประกอบการ (ไม่แน่ใจว่าตอนนี้เป็นอย่างนั้นอยู่หรือเปล่า)
ถ้าจับได้ว่าร้านไหนปล่อยเด็กเล่นเกมไม่ควรเล่น ก็ยึดใบอนุญาตซะ
(แต่ก็อย่างที่บอกว่า... ก็คงกลายเป็นช่องทางกินส่วยของท่านเจ้าหน้าที่ตำรวจผู้ทรงเกียรติซะมากกว่า
)
