เสนอไปแล้วนะครับ
ตีมเล่มหน้า ฝ่าทางตันวิกฤติการเมืองไทย
ส่วนแนะนำคนทำ ดูในวอลล์เปเปอร์เป็นแบบก็ดีนะครับ
ทำได้เท่จัด แต่แห้งแล้งไปนิดเหมือนกัน คือดูจงใจเท่มากไป
เขาก็คัดมาแนะนำบางส่วนที่น่าสนใจ ซึ่งก็เป็นดุลยพินิจ
ของ บก. เป็นหลัก แต่เคยเห็นที่แนะนำทีมงานเยอะมาก
ในแฮมเบอร์เกอร์เล่มนึง แนะนำกันเกือบหมดทีมงานเลยมั้ง
อ่านแล้วสนุกดีนะ ผมว่ามันดูไม่แห้งแล้งดี
ว่าแล้วก็คิดอะไรออกขึ้นมา
ในความคิดเห็นผม 2-3 อย่างที่ผมคิดว่าทำให้นิตยสารไม่แห้งแล้ง
ดูมีชีวิตขึ้นมา (ผสมกับวิจารณ์ไปด้วยเลยแล้วกัน)
1.บทบรรณธิการ อันนก็แน่นอนว่าี้คือหน้าสรุปตัวตนของนิตยสารเลย
ตัวอย่างระดับหิ้ง ก็เช่นของมติชน สามารถสรุปสภานการณ์ที่ยุ่งเหยิง
ให้เราเข้าใจในไม่กี่ย่อหน้า สมานบาดแผลของสังคมได้ในไม่กี่ประโยค
หรือแม้แต่ผลักดันให้สังคมสั่นไหวในไม่กี่คำ (ที่สำคัญมติชนมันไม่ได้เป็นแค่นิตยสาร
มันคือสถาบัน บทบก.ของมติชน ก็คือเสียงของสถาบันทางความคิดนี้)
อันนี้ผมว่าเดือนทำได้ดีแล้วครับ
เล่มนี้ผมว่าดีกว่าเล่มที่แล้ว
ในเรื่องสำนวนอ่านแล้วสบายๆ ไม่เยิ่นเย้อ
ใช้คำได้กำลังเหมาะ ส่วนเนื้อหาที่ดูไม่แสดงท่าทีชัดมาก
ผมก็ว่าดีนะ คือ ไม่ได้เน้นฮา ไม่ได้เน้นเข้ม ไม่ได้เน้นซึ้งมาก
กำลังสบายๆ เพราะหนังสือมันไม่ได้มี
ท่าทีชัดเจนแบบนั้น พูดง่ายๆคือมันมั่วนั่นเอง
อืม ถ้าจะหาที่ติดใจ ก็คงรู้สึกว่า ยังไม่เห็นตัวตน
คนเขียนมากเท่าไร สำนวนมันไม่เปลือยว่างั้นเถอะ
อีกข้อหนึ่งมุมมองยังไม่คมมาก คือเขียนให้คมแต่ไม่เสีย
คุณสมบัติอ่านสบายอย่างที่เดือนมีอยู่แล้วนี่ ถือว่ายากพอดู
อ่านสบายแต่คมนี่ดูเหมือนจะขัดกันแต่ไม่นะ
ตัวอย่างชัดๆ ก็ลุงโอ๋ของเรานี่ไง ชัด คม อ่านสบาย
แต่เรื่องคมนี่ไม่ห่วงอะไรหรอก เพราะเห็นเดือนลับคมอยู่ทุกวัน
(ไม่งั้นจะพัฒนาก้าวกระโดดอย่างเห็นได้ชัดอย่างนี้เหรอ)
ความคมกำลังวิ้บวับเข้าตาแล้วล่ะ รอเวลาสักนิด
รับรองว่าผู้อ่านเลือดตกยางออกกันเป็นแถวแน่
2.แนะนำผู้ร่วมก่อการ อันนี้ก็อย่างที่ว่าไป
เห็นตัวตนคนทำ มันก็เป็นการใส่ชีวิตให้หนังสือ
แบบทางตรงที่สุดแล้ว
3.ช่วงตอบจดหมาย ในนิตยสารหนึ่งเล่ม
นี่เป็นช่วงที่ผมรออ่านเลยนะครับ นักตอบจดหมายเจ๋งๆ
จดหมายจ๊าบๆที่คัดมา มันเป็นการสื่อสารทางตรง
ระหว่างผู้อ่านกับคนทำ ผ่านสายตาผู้อ่านทุกคนอีกที
เป็นวิธีการแสดงนิสัยใจคอของหนังสือที่ชัดมากอีกทาง
เหมือนไปนั่งคุยกันให้เขาดู คาแร็คเตอร์ของหนังสือ
ฉายชัดผ่านคอลัมน์แบบนี้ซะเยอะ
ผลตอบรับจากการเข้ามาโพสในบอร์ดมันก็ดีอยู่แล้วล่ะนะครับ
แต่ผู้อ่านเป็นหมื่น คงไม่ได้คลิกเข้ามาดูทุกคนแน่
ผมว่ามีก็น่าจะดี เราสามารถเล่นอะไรกับกอลลั่มนี้ได้เยอะมากเลยนะ
แค่ที่เราตอบกันในนี้ ก็มีทั้งคม ทั้งฮา ทั้งปัญญาอ่อน
ผมว่าถ้าเราเคาะเอาคุณลักษณะนั้นใส่ไว้ในตอบจดหมายได้
ไม่อยากจะนึกเลย ว่าจะมันแค่ไหน
(เอาหมอแมวไปตอบยังงี้ แค่คิดก็เผลอหัวเราะแล้ว)
สรุปแล้ว ที่ผมว่ามา เป็นองค์ประกอบแบบนิตยสารรุ่นเก่าทุกประการ
นิตยสารใหม่ๆ ทันสมัยเดี๋ยวนี้ไม่มีตอบจดหมายแน่ๆ เชยสุดๆ
แต่ก็นั่นแหละ ที่ผมชอบ
