เพิ่งเห็น
นั่นแหละๆ ใช่เลยๆ
อีกคนก็
อะไรน๊า หนุ่มว.
ยินดีต้องรับค่ะพี่บวบ มีเรื่องมาเล่าเยอะเลยใช่ไหม ได้ข่าวว่าเขาคนนั้นเป็นแอร์
อ๋อ เวย์
เอาแบบชอบแล้วกันนะ
ช่วงปลายเดือนที่ผ่านมา ช่วงนั้นอยู่บ้าน
แล้วต้องเดินทางไปศรีราชา ก็ขึ้นรถ ปอ.1 มาจากเอกมัย
พอดีเอาโน็ตบุ๊กมาด้วยก็เลยเปิดเล่นนิดนึงก่อนจะปิดและหลับยาว จนถึงเมืองชล
พอตื่นขึ้นมาก็เลยสังเกตเห็นที่นั่งเยื้องไปด้านหน้า ทางซ้ายมือริมทางเดิน
(พอดีนั่งฝั่งขวาริมทางเดิน พอนึกสภาพออกปล่าว
)
อ๊างงง
คนผู้นั้นกำลังก้มหน้าแล้วก็เอาผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดตาแหละ
น่าสนใจมากทำท่าเหมือนคนร้องไห้
ก็เลยมองจะเห็นหน้าด้านข้างหน่อยๆ จมูกโด่ง ต้นคอขาวๆ ใส่เสื้อยืดสีดำ กางเกงทหารคาโก้สี่ส่วนน่าจะได้
มีเป้วางไว้บนตักที่กำลังขัดสมาธิ มองไป คิดไป ทอมอะไรวะ โคตรเท่ น่ารักจัง
มองจนแน่ใจว่าเค้าร้องไห้อะ เห็นสั่งน้ำมูกด้วย
แล้วเค้าก็หันมา! ร้องไห้จริงๆด้วย โอ้เย้ ร้องไห้น่ารักมากก
หน้าแดง ตาแดง ปากแดง ลืมหลบตาเผลอจ้องตอบ ประมาณว่าตะลึง
ตกในพะวัง
แล้วเค้าก็หันไปร้องไห้ต่อ และหันมามองอีกแต่ไม่มีน้ำตาแล้วนะ ก็มองตอบอะ ทำไงได้ร้องไห้โดนใจ
ใจเต้น ตุ๊บ ตุ๊บ ไม่เคยมีอาการนี้มานานแล้วนะเนี่ย ประทับใจมาก
และแล้วเค้าก็ลง และแล้วเค้าก็ลุกยืนและหันมามอง แบบไม่เดินไปไหนด้วยนะ
(คาดว่ายืนรอด่าว่าเมิงมองกุทำไม)
จริงๆอยากลงไปด้วยหรอกนะ แต่เผอิญมีธุระเลยไม่รู้เลยว่าชื่ออะไร
และจากที่เค้ายืนนี่เอง ทำให้ทราบว่าจริงๆแล้วเค้าเป็นผู้ชายแหละ
เห็นขนหน้าแข้ง หลอกให้คิดว่าเป็นทอมตั้งนาน
ที่แท้ผู้ชายหน้าหวานนี่เอง
ปล.ชมพูชิมิคะ
