โลกนี้สีชมพู

[มังกร]

น้องปุ๋ยไม่เล่าต่อเหรอจ้ะ รออยู่นะ 

ยาวนะ พร้อม

...ผู้ชายที่ผมไม่เคยใช้คำว่าแฟน แต่ผมรักเขามากๆ


ปฐมบท---แรกพบ

ผมอยู่ในชั้นมัธยมศึกษาชั้น ม.5/4 (ห้องคิงนะ คุยก่อนๆ)  
ในวันจ่ายค่าเทอม เป็นปกติอยู่แล้ว ที่จะต้องมีการพูดคุยว่ามีอะไรอัพเดท กันบ้างหรือเปล่า
“เฮ้ย ห้อง 6 มีเด็กใหม่เข้ามาว่ะ”เพื่นอคนหนึ่งของข้าพเจ้าพูดขึ้นมา
“เหรอวะ” ในขณะที่ผมกำลังรวบรวมใบรายชื่อจากทุกคนไปส่งที่ธุรการ แน่นอน ว่าทุกคนเริ่มทยอยกลับแล้ว

ขณะที่ผมเดินผ่าน จากห้อง 4 สู่ 5 และ 6 ผมก็พบผู้ชายที่ไม่คุ้นคนหนึ่ง เขานั่นแหละ แต่เห้นแต่ด้านหลัง สูงใหญ่ดี
แต่ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก มันก็น่าสนใจอยู่นะผู้ชาย แต่ไม่ได้บ้าขนาดนั้น  เหตุการณ์วันนั้นมันจึงผ่านไป

เปิดเรียนมาได้สักพักแล้วละ  ผมไม่ได้จำแฮะว่ากี่วัน รู้แค่ว่า ไม่กี่วัน
ผมเลิกนั่งสองแถวกลับบ้านมาได้สักพักแล้ว  เพราะมันกลับเร็วเกินไป วันนั้น ขณะที่ผมนั่งรถเมล์สาย 134 อยุ่ ที่ที่นั่งริมหน้าต่าง มีมือหนึ่งมาสะกิด
“นี่ๆ อยู่ห้อง4 ใช่ไหม”
“อ้อ ใช่ๆ.......นายเด็กที่..” ผมกำลังจะถาม
“ใช่ๆ เด็กใหม่ห้อง 6 ไง”
“ อ้อ ชื่ออะไร”

ป้อ .................... นั่นคือคำตอบของเขา  แล้วผมก็ลงรถเมล์จากไป


ป้อ เป็นผู้ชายที่หน้าตาไม่ได้มีความหล่อเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ถ้าให้ผมให้คำจำกัดความสั้นๆละก็  แป๊ะขายกาแฟชัดๆ พูดก็ไม่ชัด ยังกะมีอะไรอมอยู่ในปาก  ผมก็หงอกอีกเครียดอะไรนักหนาเนี่ย!!!!
บอกตรงๆ ตอนนั้นผมพึ่งอกหักจากผู้หญิงมา
แต่ผมก็คงมีความสนใจในผู้ชายลึกๆอยู่น่ะแหละ

เขาพยายามเข้ามาคุยกับผมตลอด อาจจะเพราว่าเขาเป้นคนรพูดไม่ค่อยรู้เรื่องมั้ง เลยไม่ค่อยมีใครคุยกะเขาเท่าไร
แล้วไอ้เราก็ไจดีเนาะ เขาคุยเราก็คุย  เขาพูดตรงไหนไม่รุ้เรื่อง เราก็จะแก้ให้เขา
เขาเลยอยากคุยกับผมมั้ง
เพราะห้อง 6 ของเขาน่ะ มันเป็นห้องสายวิทย์ห้องสุดท้าย เด็กๆห้องเขาเลยออกจะเกเรนิดหน่อย เวลาเขาพูดอะไรไม่รู้เรื่อง เพื่อนก็จะแซวว่า “เชี่ยป้อ พูดอะไรวะ “

เขาเลยชอบพูดกับผมมั้ง..................!!!!


บทที่2 -

ผมเป็นคนชอบทำเวรช้าๆ หลายๆคนมักจะมองว่าการทำเวรนี่มันคือเรื่องทรมานทรกรรมชีวิต
 แต่ต่างกับผมชะมัดผมชอบค่อยละเลียดทำ ถามว่าทำสะอาดไหมก็ไม่มากเท่าไรหรอก แต่ผมไม่ชอบรีบทำไรถ้าไม่จำเป็น เพื่อนหลายๆคนจะรักผมมาก เพราะผมจะรับอาสาถูเอง เทเอง  ซะหมด
    และระหว่างนั้น ผมก้จะชอบมองออกไปข้างนอก ดูคนเล่นนั่นเล่นนี่อยู่กลางสนาม
ทันใดนั้น
“อ่าว” ป้อเจ้าของเสียงถามผม
“ทำไรอยู่วะป่านนี้แล้ว”   เขาถามต่อ “อ้อทำเวรว่ะ ไม่อยากจะรีบ กูอยากทำเรื่อยๆมากกว่า”
ผมเลยถามกลับไปว่า “แกละ ไปไหน”
“ไปเล่นบอลว่ะ” เขาตอบ
ผมก็คิดไรไม่ออก  เขาก้คิดไรไม่ออก เงียบไปกันสักพัก เขาก็ถามว่า............  
 “ไม่รีบใช่ไหม งั้นรอกลับบ้านพร้อมกันนะ”

???? ในใจผม งงๆ กลับพร้อมกันทำไมวะ ---มันไม่ใช่ว่ารังเกียจ แค่ งงๆว่าทำไมถึงชวน
แต่สุดท้ายเราก็นัดเวลากัน

เขารออยู่หน้าประตู
ผมตอบไม่ได้เหมือนกันว่าทำไม ผมและเขาก็ต่างรอให้เพื่อนกลับไปหมดแล้ว เราถึงจะออกมาพบกัน
หรือความเป็นเกย์ของผมมันจะชัดขึ้น???

ทางเดินจากโรงเรียนมาสู่ตลาด ไกลพอสมควรเลยแหละ มันมีสองทาง ทางแรก ร่ม คนเลยเดินเยอะเป็นพิเศษ
แต่อีกทาง ร้อนแดดแรง คนเลยเดินน้อย ผมตอบไม่ได้แล้วละ ว่าผมหรือเขา ชวนไปเดินทางที่คนน้อยกันแน่ๆ แต่รู้อย่างเดียวว่าเราเดินทางนี้กันแทบทุกวัน

ระหว่างที่เราเดินคุยกัน เราคุยกันเรื่องการบ้านบ้าง อะไรบ้าง สุดท้ายเขาก้ขอเบอร์บ้านผม

เราก็โทรศัพท์คุยกัน แปลกีนะ ที่ผมกะเขาอยู่ รร ไม่คุยกันเลย เดินผ่านก็ไม่คุย เหมือนรู้ว่า ถ้าคุยแล้วคงมีคนถามอะไรเยอะแยะ

เวลาเราเดินผ่านระหว่างการเปลี่ยนห้องเรียน เราเลยมักทำได้แค่ มองตาและ ผงกหน้าให้กัน






ผมกับเขาคุยกันมาเรื่อยๆ ผมจึงเริ่มรุ้ว่าเขาทำงานพิเศษอยู่ที่สวนจตุจักร เป็นเด็กร้านก๋วยเตี่ยว เพราะว่าที่บ้านเขามีแค่แม่ เขาเลยต้องทำงานช่วยแม่บ้าง

วันหนึ่งเขาชวน
ไปที่ร้านสิ เดี๋ยวเลี้ยง
ผมก็ไปนะ ไปแล้วแต่ไมได้คุยเลย เพราะว่าที่ร้านยุ่งมากแล้วเวลาเขาทำงาน เขาก้จะไม่พูดไม่จา ผมก็ไปนั่งกืน เขาก้มาเสริฟ์ แล้วก็ไปทำไปทำงานต่อ
แต่พอผมจ่ายตังค์ เขาเดินมาบอกผมว่า รอกลับบ้านด้วยกันนะ

6 โมงเย็น ผมกลับมารอที่น้าน เจ้าของร้านชิ่งกลับไปแล้ว เหลือแต่เขาทำหน้าที่ล้างร้านอยุ่

ผมพึ่งเห็นเขาถอดเสื้อวันนี้แหละ และนี่ก็เป้ครั้งแรกด้วยมั้ง ที่ผมมองว่าเขาเท่มาก คือเซกซี่ที่เขาหุ่นดีไหม-----ใช่
 (เนื้อละเอียดด้วย เคยจับ ฮิ้ว!!)   แต่ที่ผมใจเต้นคที่เขาเป็นคนเอาจริงเอาจังต่างหาก


เขาทำงานเสาร์ทิตย์ เรพาะฉะนั้นเวลาว่างของพวกเราคือวันหยุด อื่นๆ
และเขาก้ไม่ค่อยไปกะคนอื่นด้วยนะ

“ป้อ ไปเที่ยวกะคนอื่นมั่งก้อได้นะ ทำไมไม่ไปละวะ”
“ไม่ไปหรอก ไปกะแกสองคนก้อโอเคแล้วสนุกดี”

เราสองคนก็ยังไม่ค่อยมีตังค์เพราฉะนั้นเราเลยมักไปคดูหนัง แล้วก้ซื้อขนมเข้าไปกิน เดินซูเปอร์แล้วก้กลับบ้าน

ผมจำความได้ว่าผมกับเขาไม่เคยไปไหนได้ไกลกว่านี้เท่าไร เวลาไปเที่ยวกันสองคน




เอาให้จบเลยแล้วกัน


ควาประทับใจอื่นๆ


--------ของขวัญ
วันเกิดป้อเมื่อไรวะ !!!!

"อาทิตย์หน้า"
ผมกลับบ้านไปนั่งคิด
ซื้ออะไรให้ดีวะ
สรุปผมซื้อนาฬิกามา เป้นตัวเรือนกระจก ด้านในมีอักษรภาษาจีนที่เป้นปีเกิดของเขา เพราะเขาไม่มีนาฬิกาใส่

วันเกิดเขาตอนเย็นที่เิดินกลับบ้าน ผมก็เอาให้เขา เขาก็บอกว่าขอบใจนะ  แล้วเขาก้ใส่ตรงนัน้เลย
เช้าวันถัดมา ผมเดินผ่านหน้าห้องคณิตศาสตร์ เหมือนเคย เราไม่คุยอะไรกัน แต่วันนี้เขา ยกข้อมือแล้วเขย่าไห้ดูพร้อม พยักหน้า 
(ปล..แต่อีกอาทิตย์ มันก้ทำหน้าเจื่นมาบอกว่า มันไปเตะบอลแล้ว ทพแตกไปเรียบร้อน รร จีน เวรกรรม!!! )


--------------ช่วยงาน
ผมไม่รู้เลยนะว่าชอบเขาเมื่อไร  แต่สำหระับผม ผมสรุปแค่ว่า ผมรักใครก็ได้ ขอให้เขาดีกับผมก็พอ

มีงานวิชาสังคม สั่งให้ทำรายงาน สมัยนั้น คนมีคอมพิวเตอร์น้อยมาก ผมกับป้อ ก็คุยกันเรื่องวิชานี้
ผมถาม"ทำไงดีวะป้อ"  
ป้อบอกว่า  "บานกุมีพิมพ์ดีดอยู่ เอาไหม"
ผมบอก "กูอ่ะยังไก้ได้ แต่มันจะส่งแล้วจะเอาเวลาทีไ่หนไปทำวะ"

ป้อเลยบอกว่า " งั้น ไป ค้างกะกูสิ!!!!"

เย็นนัน้เราไปที่บ้านผมสวัสดีแม่
แม่บอกว่า  "นี่เหรอ คนที่ป้อเล่าให้ฟังบ่อยๆ"   แม่มองหน้าผมเมหือนจะมีเรื่องอะไรอยากจะพูด แม่งคงมองอะไรออกมั้ง?
แต่แม่ก้ไม่ว่าอะไร แม่บอกดีใจที่ป้อมีเพื่อน เพราะ พูดไม่ค่อยรุ้เรื่อง ( 55+)

คืนนั้น ผมอ่าน ป้อพิม์ กส่าจะเสร้จก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนกว่า
ผมกับป้อ ก็อาบน้ำนอน( ต่างคนต่างอาบนะ ห้ามเรต!!!!~)

แล้วป้อ เราก้คุยเรื่องเรียน เรื่องนาคต เรื่องต่าง  ผมยังจำคืนนั้น เพดานอันนั้นได้อยู่เลย  สุดท้าย เราก็ จับมือนอนหลับกันไป


-------------------------------------------------------------------

แค่นีก้อ่น เหนื่อยๆ  ยาวไปหรืออ่านแล้ว ไม่รู้เรื่อง     บอกได้นะ จะอีดิทออก

[มังกร]

กำลังดีเลยครับ รอติดตามอ่านต่อไป 
ว่าแต่นี่เรารีเควสฟังเรื่องใครก็ได้ใช่ไหมนี่ จะได้ขอมั่ง

[มังกร]

ต่อซิๆ 



ปล. สามารถกลับมาชอบผู้หญิงได้อีกมั้ยคะ ไม่สะดวกใจก็ไม่ต้องตอบก็ได้นะคะ

ที่ตูถาม เพราะตูสามารถคบสลับไปมาระหว่าง หญิงหรือชายก็ได้  ( ผู้หญิงในทีนี้ คือผู้หญิงจริงๆ ไม่ใช่ทอม )

เลยไม่ค่อยเข้าใจพวกที่คบผู้ชายด้วยกันแล้วกลับมาชอบผู้หญิงไม่ได้แล้วน่ะ

งั้นต่อ จะได้เอาให้จบ



จุดจบ

ผมกับเขาก็คบกันสนิทแบบไม่มีคนรุ้มาสักพัก

แต่จุดจบมันก็เริ่มมาพร้อมกับการสอบเอนทรานซ์ ของเราสองคน


ความระหองแระแหงที่ 1

มีผู้ญคนนึงเขาชอบป้อมาก
แล้วป้อมาถามผมว่า "ย้งๆ มีคนเนี้ยมาชอบ คบดีไหมวะ"
ผมหน้าชาๆ  ในใจผมวกวน ตอนนัน้ผมไม่รู้หรอกว่าผมหึงหรือว่าอะไร  แต่สุดท้ายผมคิดว่าประโยคที่ควรตอบคืออะไร
"แกอยากคบก้คบสิ กูห้ามไมไ่ด้หรอก"


มันดันตอบกลับมาว่า
"ไม่รู้อ่ะ ย้งอยากให้คบไหมละ"
ผม ไม่ตอบ..แล้วปล่อยไห้เรื่องนี้ผ่านไป

ความระหองระแหงที่ 2

งานราตรีมอ 6 ปีนั้น เรามาทำงานราตรีกันทั้งคู่ กว่างานจะเลิกก็ตี 1 เราเิดินกลับบ้านด้วยกันแต่วันนี้มีเพื่อน มาด้วยหลายคน
วันนั้น ร้านเกมส์เปิดถึงเช้า เพราะ รร มีงานราตรี ลูกค้าเยอะ และกฎหมายไม่เข้มงวดกว่าสมัยนี้มาก

ป้อเข้าไปกับเพื่อนแล้วบอกว่า "เออ เดี๋ยวกูไปเล่นก่อนนะ"

ผมถามกลับกี่โมง
คงตี1 มั้ง----เขาตอบ



รุ่งเช้าผมรุ้จากเพื่อนๆ ว่ากลับกันเช้าเลย ผมโกรธ โกรธที่ติดเกมส์มาก แต่ก้ไม่บ่นอะไร ผมไม่รุ้จะบ่นได้ยังไงด้วย
ผมเริ่มรุ้ตัวแล้วว่าชอบเขาแล้ว และเริ่มเข้าใจว่าตัวเองเป็นเกย์
แต่ผมไม่รู้เขาเลย

เขาติดเกมสืมากขึ้น โดงานมาเล่นเกมส์ ไม่ไปเที่ยวกับผมเพื่นเล่นเกมส์
ผมเลย รุ้สึกว่าไม่ไหว ( ในอารมณ์นั้น ผมคงงี่เง่าไปหน่อย)


วันหนึ่ง ป้อเดินมาดักหน้าผมว่า
"ย้งเป็นอะไร ไม่คุยกะเราเลย"

ผมเงียบแล้วตอบว่า  "ไม่รุ้สิ" แล้วก็เดินจากไป


ผมกับเขาห่้างกันเรื่อยๆ    จนต่างคนต่างยุ่งกับการสอบและการหาที่เรียนในระดับมหาวิทยาลัย












การกลับมา ในความต่างและคลี่คลาย

ผมกลายเป็นเกย์อย่างชัดเจน ผ่านไป 1ปี ผมเริ่มมีแฟนจริงๆจัง เลิกบ้่างดีบ้างเลวบ้าง

ผมรุ้แค่ว่า เขาอยู่ วนศาสตร์เกษตร

จนวันราตรี ปีที่ 1 เขาไม่มา ...................

ปีที่ 2 เขามา

ผมอยุ่ที่โต๊ะตั้งแต่งานเริ่ม

เขาเดินมากับเพื่อนที่เรียนวนศาสตร์  พูดคุย กับเพื่อนตามประสาคนหายหน้าไปตั้ง 1 เกือบ 2 ปี

จนการพูดคุยเริ่มเบาบางลง เขานั่งอยู่ข้างผม ระหว่างที่เพื่อนกำลังกินกันอย่างเอร็ดอร่อย


"ย้ง ! มีแฟนเป้นผู้ชายแล้วเหรอ"

อืม---นี่คือคำตอบของผม   

เขาเงียบ

ผมก็เงียบ


ในตอนแรกผมคิดว่า เราคงได้แค่นี้แหละ ห่างๆกันไป ตามช่องว่างกาลเวลา




สี่ปีผ่านไป

มีอยู่วันหนึ่ง  วันรับปริญยาของมหาวิทยาัลยเกษตร
 ผมโทรหาเพื่อนหลายๆคน ผมมาถ่ายรูปกับเพื่อน เพื่อนหลายๆคนรวมตัวกัน


แต่ไม่มีป้อ????

ผมแปลกใจ ถามเืพื่นอคณะเดียวกะเขา

 เขาบอกว่า ไม่เห็นเลย


ทันใดนั้น

มีโทรศัพท์เข้ามา

"ย้ง มาหาเราหน่อยสิ"

ผมถาม "อยู่ทีไ่หน"

..... ผมลืมไปแล้วว่าทีไ่หน แต่ผมรุ้อย่างเดียวว่า ผม ลืมทุกอย่างที่นัดกับคนอื่นไว้ หามอเตอร์ไซคืวิน บึ่งไปหาเขาทันที

ทันทีที่ผมไปถึง ผมเห็นเขากับแม่และน้องสาว

ผมถาม "อ้าวแล้วเพื่อนแกละ"
ไม่มีหรอก  "เราชวนย้งคนเดียว ไม่ได้ชวนใคร "


............ผมเงียบ  ระหว่างนั้น แม่ก็ถ่ายรูปผมกะป้อให้

แล้วเขาบอกว่า
"มาดิไปไหว้พระกัน"
 ขณะที่ผมกำลังไหว้พระอยู่นั้น
ในใจผมเกิดคำถามมากมาย


"ป้อมึงรุ้ใช่ไหมว่ากุรักมึงนะตอนนั้น"
"มึงรู้รึไม่รุ้วะ"
"ทำไมละทำไมมึงยังชวนกูมา"
"มึงตอนนี้มึงเป็นผู้ช หรือไม่ไม่รุ้ ตอนนั้นแกคิดยังไเหรอ"

แต่ผมไม่ถาม  เราสองคนนิ่งเงียบเหมือนเดิม  เมหือนทุกครั้งที่เคยเป็น เขาทำเหมือนเดิม หันมามองหน้า แล้วก็ยิ้ม


เวลา ณ ขณะที่ผมจุดธูป ผมมองหน้าเขา เวลาตรงนัน้มันเหมือนช้ามาก

ผมกับเขาไวห้พระเสร็จ เขาขอตัวกลับ

ผมเดินกลับบ้านอย่างช้าๆ ผมรุ้สึกเหมือนอดีตของผมกับเขาถูกปลดปล่อยปและคลี่คลาย



ตอนนี้เขาไปอยู่กรมป่าไม้ต่างจังหวัด แต่ก้ยังดทรมาหา มาเล่าเรื่องแฟนผู้ญ เอาเร่องงานมาปรึกษา เข้ากทม ก็โทรมาบอก


ผมไม่รุ้หรอก...........ว่าเขารุ้มั้ยว่าผมรัก
ผมไม่รุ้หรอก...........ว่าตอนนั้นเขารุ้สึกยังไง
มันอาจจะเป้นแค่ความสับสนของ...........ช หนึ่งคน กับ ชอีกหนึ่งคน ที่ไม่สับสน แต่ ดันมาเจอกัน



แต่ผมอยากไห้เขาแต่งงวาน อยากให้เขามีความสุข


แล้ววันนั้น วันที่มันแต่งงาน ผมจะไปบอกเขาว่า




เฮ้ย ไอ้ป้อ มึงรุ้ใช่ไหม ว่าตอนมัธยม..........


กูรักมึงนะ

ดูเป็นความรู้สึกที่อยู่ในใจคนเดียวนะเนี่ย 

กำลังดีเลยครับ รอติดตามอ่านต่อไป 
ว่าแต่นี่เรารีเควสฟังเรื่องใครก็ได้ใช่ไหมนี่ จะได้ขอมั่ง

เอาของเอ็งนั่นแหละเก้อ 

[มังกร]

อยากอ่านของเก้อด้วย  /

[มังกร]

กลัวจะ y ทั้งกระทู้ไปกันใหญ่น่ะสิครับ

[มังกร]

ไม่ค่อยได้อ่านเรื่อง ชาย-ชาย แฮะ

พอมาอ่านแล้วทำไมรู้สึกมีเสียงกรีดร้องอยู่ในใจ

ไม่ต้องมาบ่ายเบี่ยงนะจ๊ะพ่อน้ำเพชร


ว่าแต่เรื่องนายป้อนั่นจบแล้วเรอะ  

ตอบคุณส้ม ไม่ได้แล้วมั้งครับ ผมมีแฟนผู้ชายมรตลอดเลย



จบแล้ว อีดีท  จบอยู่ข้างบนนนั่นละ

ยังมีอีก

1 ---ญี่ปุ่น --อันนี้ นิยายเกาหยีแพ้ไปเลย

2..ฮอ่งกง----อันนี้เน้นฮา

3..ไทย อันนี้อุทาหรสอนไจเกย์

เอาอันไหน จ๊�

[มังกร]

เอาหมด  /

ถ้าหากรักนี้ ไม่บอก ไม่พูด ไม่กล่าว ... เพลงนี้แว่วมายังไงไม่รู้

เป็นเพราะตูเป็นคนที่ยังไงก็จะบอก ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจนะว่าชายรักชายมันบอกลำบากกว่า
แต่บางครั้งชายรักหญิง บอกไป ผลมันก็ออกมาไม่ต่างกันเท่าไหร่
อย่างน้อยก็ได้บอก

เอาหมด  /

ไอ้นี่ก็เอาไม่เลือกเลยเว้ย



เก้อ ตูจะฟังเรื่องเอ็งจริงๆ นะนั่น

เว้นๆไว้บ้าง เดี๋ยว จะ วายจนถี่ 555

[มังกร]

ถ้าหากรักนี้ ไม่บอก ไม่พูด ไม่กล่าว ... เพลงนี้แว่วมายังไงไม่รู้

เป็นเพราะตูเป็นคนที่ยังไงก็จะบอก ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจนะว่าชายรักชายมันบอกลำบากกว่า
แต่บางครั้งชายรักหญิง บอกไป ผลมันก็ออกมาไม่ต่างกันเท่าไหร่
อย่างน้อยก็ได้บอก

ผมว่ามันก็แล้วแต่นะ
บางคนจะรู้สึกว่า
"เฮ้ย ถ้าไม่พูดออกไปตอนนี้อาจต้องเสียใจไปตลอดชีวิตเลยนะเว้ย"

แต่กลับบางคนมันไม่ใช่  บางคนอาจจะเป็น
"ใจเย็นอีกหน่อยดีกว่า ถ้าตูพูดออกไปตอนนี้ อาจต้องเสียใจไปตลอดชีวิตก็ได้"