เล่ามั่งๆ
เคยดูเรื่องดิโอเมนมั้ยครับ ที่เด็กมันมาเกิดวันที่ 06/06/06 น่ะ
วันนั้นวันเกิดผมอายุครบ 23 ครับ
ใครไม่เชื่อว่าเป็นวันมหานรกแตกมาฟังทางนี้ครับ
วันนั้นผมเรียกแท็กซี่จากหอ จะไปส่งแฟนที่สยาม ก็ขึ้นทางด่วนที่ด้านสุขสวัสดิ์ตามปกติครับ
ที่ไม่ปกติคือ ตอนลงสะพานพระรามเก้า รถติดมาก แบบไม่เคยเจอมาก่อน ฝนก็ไม่ได้ตกหนักอะไร
ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้นครับ คืออยู่ดีๆ ผมก็ปวดขี้ชิบหายเลยครับ ปวดแบบตัวบิดเลยนะ
มองซ้ายมองขวา ตอนนั้นลงสะพานมาแล้ว หลังจากติดมานาน แต่ยังติดต่อ ไปไหนไม่ได้ กำลังจะเลี้ยวซ้ายเข้าขั้นที่สอง
มองไปข้างหลัง เฮ้ยมีด่านเก็บตังจะวิ่งไปเข้าดีมั้ยวะ? ถ้ารถเลื่อนทำไงอะ? แฟนตูก็อยู่บนรถ
เอาวะ อั้นไว้.. หันไปบอกแฟนว่า อย่าเพิ่งชวนคุยนะ บวบต้องการสมาธิ
ระหว่างนั้นก็พยายามนึกเรื่องอื่นไป พยายามร้องตามเพลงในวิทยุไป
ทรมานชิบหายเลยครับ..
ทนไปเข้าใจว่ามากกว่าครึ่งชม.อีกครับ เพิ่งถึงประมาณทางลงถ.จันทน์ (ป้ายแรกเอง)
มันต้องตรงไป เพื่อเจอสาทร แล้วถึงจะพระรามสี่ใช่มั้ยครับ รถก็อยู่ประมาณเลนกลางของทางตรง
ในที่สุดก็ไม่ไหวแล้วครับ เป็นไปได้ยากมาที่จะไม่ขี้แตกบนรถ ตัดสินใจฉับพลันแบบไม่ปรึกษาแฟน หรือคนขับ
พี่ครับช่วยแทรกลงตรงนี้เลยได้มั้ยครับ ดีนะแท็กซี่ไทยทำได้ พี่แกแทรกรถเข้าเลนซ้ายแบบรถแทบจะตั้งฉากกับแนวถนนเลย
ปัญหาคือ ลงไปก็ไม่ใช่ว่าจะรู้ว่าปั๊มอยู่ไหนครับ
ดีที่ลงไปไม่ไกลก็เจอปั๊มครับ ปัญหาคือปั๊มอยู่ทางขวาครับ มีรถสวนมาเลี้ยวไปไม่ได้เสียที เลยหันไปบอกแฟนว่า รอบวบในรถนะ
แล้วก็เปิดประตูวิ่งข้ามถนนไปเลยครับ ถนนก็เปียก ใส่รองเท้าแตะ กลัวลื่นอีก ก็ต้องวิ่งหย่งๆ ไป กระเทือนมากก็ไม่ได้ เดี๋ยวขี้เล็ด
เคยเป็นมั้ยยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ พอตามันเห็นส้วมนี่ขี้จะเล็ดให้ได้ ไม่รู้เกี่ยวกันยังไง
ในที่สุดตูปลดกระดุมกางเกงยีนส์เสร็จก่อนเปิดประตูอีก เข้าไปได้ปุ๊บก็หย่อนตูดก่อนเลย เอามือค้ำประตูไว้ก่อน ค่อยพยายามล็อกทีหลัง
ผ่านวัน 06/06/06 ไปได้อย่างหวุดหวิด วันเกิดที่
ประทับใจโหดร้ายที่สุดในชีวิต
