เหตุผลที่พูดหยาบคาย

พูดเพราะๆ กับเพื่อนสมัยมัธยมเนี่ย มันจะด่าพ่อกลับเอาครับ 

เพื่อนสมัยเรียนตรี ก็พูด กูมึง กันอยู่

เพื่อนสมัยทำงาน ก็ กูมึงกันเป็นคนๆ ไป ส่วนใหญ่จะ ผม-คุณ กันเป็นส่วนใหญ่

[มังกร]

กับเพื่อนผู้ชาย ใช้ กู-มึง
เพื่อนผู้หญิง ผม-(ชื่อเล่นเพื่อน)
แต่ใช้ เยี่ยว ตด ขี้ กับทั้งสองกลุ่มเลยแฮะ

จำได้ว่าคำหยาบนี่พูดกันมาตั้งแต่ ป.1 เลยครับ มีรุ่นพี่ในรถโรงเรียนสอน
หลังจากนั้นก็ใช้มาอย่างต่อเนื่องครับ ดูเหมือนคำหยาบมันจะมีอยู่แค่ไม่กี่คำนะครับ
แต่มันก็แทรกเสริมเติมเข้าไปในประโยคเพื่อกระแทกอารมณ์ได้รุนแรงสะใจครับ

[มังกร]

กับเพื่อนสนิทกลุ่มผู้ชาย จะพูดกูมึงบ้าง ชั้นกะแก บ้างแล้วแต่วาระ แต่แอ้จะไม่ใช้น้ำเสียงที่จะทำให้ดูแรงอ่ะค่ะ
คือคล้ายๆ "มึงอ่ะ..นัดแล้วทำไมไม่ไปว้า.." แค่ให้ได้อรรถรสนิดหน่อย ส่วนคำหยาบที่เป็นสรรพสัตว์อื่นๆ ไม่ค่อยใช้เลย
นอกจากต้องการด่าจริงๆ แต่แอ้จะติด คะ ขา เสมอๆ บางทีออกมาเป็นแบบนี้
"ไอ้รถคันนั้นนี่แม่งขับกวนจริงๆ เลยนะคะ" 

[มังกร]

ได้ฟังบ่อยๆเลยชิน
พอชินก็กล้าที่จะพูดออกมา
พูดได้บ่อยๆก็คล่องเลยละทีนี้

แต่พอมาอยู่ในสังคมที่เค้าไม่พูดกัน
เราก็ชินกับคำพูดเพราะๆ
แล้วเราก็พูดแต่คำพูดเพราะๆ 

[มังกร]

คนที่จะพูดหยาบด้วยจะมี 2 กลุ่ม

กลุ่มสนิท  กับกลุ่ม ไม่ชอบ

พูดกูมึงกับเพื่อนเพราะเพื่อนพูดกูมึงกับเราก่อน พูดเฉพาะบางคน  ปกติจะใช้ชื่อตัวเองแทนมากกว่า
รู้สึกแปลกๆกับคนที่ไม่สนิท แต่มากูมึงกับเรา แต่ก็ไม่ถือนะ เพราะคงนิสัยของเค้า

ใครหยาบมา ก็หยาบกลับ     แต่ชอบให้พูดดีด้วยมากกว่า

[มังกร]

พูดหยาบหรอ

ก็กับเพื่อนสนิทมาก ๆ อ่ะค่ะ เพื่อนที่มหาลัยนี่เกือบทุกประโยค 

ปกติก็แก มึงนั่นแหละ มันจะแดกหัวมึงแล้ว

แต่ก็ไม่บ่อยนักหรอก หยาบ ๆ เนี่ย อย่างประชุมกันก็ไม่พูดหยาบ ๆ กันนะ

เราจะอย่างนั้นอย่างนี้กันดีไหม เสนออะไรก็ว่ามา



อยู่กะแฟนจะพูดเรียบร้อยหน่อย ๆ หางเสียงบาง ๆ 

เห็นจู๋นี้แล้ว ละอายใจจัง  
เวลาพูดกับเพื่อนสนิท จะว่าหยาบคายคงไม่ใช่
ต้องเรียกว่าสถุนเลยจะเหมาะกว่า  
แต่กับคนอื่นหรือคนที่ไม่รู้จักเนี่ย ก็สุภาพธรรมดา

สมัยก่อนจะใช้ว่า เฮา - โต
ต่อมา ก็จะ แก - ฉั๊น
ต่อมาก็จะ มึง - กู
พอสนิทมาก ๆ ก็จะเริ่มกลายพันธุ์เป็นสัตว์สี่เท้า -*-

             จะพูดกู - มึง กะเพื่อนที่พูด  งงเนอะ.. คือว่า มันจะมีเพื่อนบางคนที่พูดกูมึงกะเรา

โดยไม่ได้เอาความสนิทมาเป็นตัวชี้วัด  เพราะกะเพื่อนที่สนิทที่สุดในชีวิตนี้ ไม่เคยพูดกูมึงกันเลย

แทนตัวเองด้วยชื่อตลอด (ดูผู้ดีมั่กมาก ) แต่กับเพื่อนที่สนิทรองๆ ลงมา บางคนก็พูดกูมึงด้วย

บางคนก็ไม่  ขึ้นอยู่กับเพื่อนส่งอะไรมา  ก็ส่งไอ้นั่นกลับ  ดังตัวอย่างต่อไปนี้

             อาทิ ๑.  เพื่อน  :  "เฮ้ย..เดียร์ ทำไมมึงไม่โทรหากูเลยวะ" 
               
                        ข้าพเดียร์ : "ก็กูไม่ว่างนี่หว่า"   

                   ๒.  เพื่อน  :  "เฮ้ย..เดียร์ ทำไมแกไม่โทรหาชั้นเลยวะ" 
               
                        ข้าพเดียร์ : "ก็ชั้นไม่ว่างนี่หว่า"   

                   ๓.  เพื่อน  :  "เฮ้ย..เดียร์ ทำไมไม่โทรหาจอยเลย" 
               
                        ข้าพเดียร์ : "ก็เดียร์ไม่ว่างนี่"   

          มียกเว้นนิดนึง ถ้าคุยโทรศัพท์  แล้วอยู่ในที่ๆ ต้องวางตัวให้ดูเป็นคนดีมีศีลธรรม  เช่นในโรงเรียน

ขณะที่นักเรียนนั่งมองกันตาดำๆ  หรือในห้องพักครู ขณะที่ครูนั่งมองกันตัวดำๆ  ต่อให้เพื่อนกูมา ก็ไม่มึงกลับ

จะพูดไพเราะเสนาะโสตไว้ก่อน  กันคนดูชา กันหมาดูแคลน

[มังกร]

พูดแต่กับเพื่อนสนิท จนไม่รู้สึกว่าเป็นคำหยาบ
เหมือนเป็นสร้อยต่อท้ายประโยคให้เติมเต็มเท่านั้นฮ่ะ 

[มังกร]

เหมือนครูเดียร์ค่ะ 

[มังกร]

หยาบเฉพาะกับเพื่อนสนิทครับ ถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นก็พยายามพูดดีๆหน่อย
เราจะรู้ตัวเองอยู่ ว่าอะไรเกินไป อะไรควร
แต่พูดกับเพื่อนสนิท การใช้ กู-มึง นี่ผมรู้สึกว่าสนิทกันมากว่าใช้ เราและนายอีกนะ

เพื่อนสนิทมาก ผมเรียก พี่
เพื่อนเฉย ๆ ค่อยเรียก มึงกู

ไม่รู้จักไม่คุยด้วย ...แม่ห้าม 

[มังกร]

 ครับเพราะสนิทกันจึงหยาบ แต่ก็เลือกใช้อยู่ดีครับ ไม่ได้ใช้หมดทุกคน แค่กูมึงนะครับ
ไม่ถึงกับตัวที่ลากไก่ไปกินในน้ำ

ส่วนใหญ่กับเพื่อนสนิทสมัยเรียนจนถึงเดี่ยวนี้ ใช้ มึง-กู กันหมด รวมไปถึงคำสบภแบบ เหี้ย ห่า สราด หาเอามาใช้ได้เท่าที่ศัพท์จะบัญญัติ
กับเพื่อนผู้ชายด้วยกันใช้ตามนั้นแทบหมดรวมไปถึงเพื่อนผู้หญิงบางคนที่สนิท
ส่วนเพื่อนผู้หญิงปกติทั่วไปที่ไม่ได้ซี้ปึ๊กจะใช้ เรา-แก, ชั้น-แก
เพื่อนที่พูดกันเพราะๆ เรา-นาย ก็มี แต่ไม่ค่อยสนิทกับมันเท่าไหร่ และมองดูแปลกๆในความสัมพันธ์

โตมาหน่อยทำงานก็มี กู-มึง กับเพื่อนร่วมงานบางคนที่สนิท
ข้า-เอ็ง ก็มีโดยมากใช้กับรุ่นน้องที่ทำงาน ... ส่วน ผม-คุณ ก็มีใช้กับคนทั้งที่สนิทและไม่สนิท
แต่ไอ้ เรา-นาย นี่หายไปเลย โตมาแล้วไม่ค่อยได้ใช้