Season change เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
ส่วนตัวชอบเรื่องนี้เพราะว่ามันใกล้ตัวครับ (ตอนนี้อายุการศึกษาห่างกับคนในเรื่องไม่ถึง 1 ปี) แล้วเกือบจะทุกไดอะล็อคในเรื่องมีความหมายและทำให้เราต้องคิดอยู่เสมอ
เช่นตอนดุจดาวถามป้อมว่า "ไม่กินผักทำไมไม่บอก" หรือว่าตอนพ่อพูดกะป้อมตอนทะเลาะกันว่า "จะกินนี่ หรือจะกลับไปกินที่บ้าน" 
ถึงตอนสุดท้ายมันจะเป็นหนังรักไทย ๆ แต่ว่าคุณภาพของหนังเรื่องนี้ก็เป็นตัวยกระดับ "คลาส" ของคนไทยให้ดีขึ้นอีกหน่อยในสายตาของผมครับ
I Am Legend ข้าคือตำนานพิฆาตมหากาฬ
อันนี้ไม่ค่อยชอบชื่อภาษาไทยมันเท่าไหร่หรอกครับ เพราะประเด็นที่แท้จริงของมันคือ "ความโดดเดี่ยว" ของการอยู่คนเดียว ผมว่าวิล สมิธถ่ายทอดความรู้สึกนี้ออกมาได้ดีมาก ๆ แม้จะเล่นคนเดียวเกือบทั้งเรื่องแต่ก็ไม่ทำให้ผมเบื่อ ฉากที่ประทับใจสุด ๆ คือ
ฉากเข้าตึกมืด ๆ ที่เงยหน้ามาเจอผีซีจีเป็นสิบตัว กับฉากบีบคอฆ่าแซม รู้สึกทึ่งในกองซีจีกับกองกำกับภาพด้วยครับ ไม่รู้จ่ายเงินค่ากันคนออกจากเมืองได้ยังไงตั้งเป็นร้อย ๆ เทค
มีอีกเรื่อง
Cloverfield วันวิบัติอสุรกายถล่มโลก
หนังนี่ ตัวจริงเลยครับ
ผมเคยสงสัยเหมือนกันว่า เฮ้ยถ้ามีก๊อดซิลล่าบุกโลกเนี่ย มันจะเป็นแบบในหนังญี่ปุ่นจริง ๆ หรอวะ แบบรู้กันทั่วเลยว่ามันมาจากต่างดาวนะ รู้ด้วยว่ามันแพ้คริสตัลประหลาดจากโยโกฮาม่านะ รู้อีกว่ามันต้องใช้สัตว์ประหลาดอีกตัวมาปราบนะ ฯลฯ
หนังเรื่องนี้ทำออกมาเหมือน "สารคดีถ้าปีศาจบุกโลก" จริง ๆ ครับ คือทุกคนในเรื่องไม่มีอภินิหารแปลงร่างได้เพื่อไปปราบปีศาจ ไม่มีใครบังเอิญเจอระเบิดรังสีแกมม่า มีแค่สามัญชนทั่วไปที่พยายามเอาตัวรอดจากสิ่งเหนือธรรมชาติเบื้องหน้าแค่นั้นเอง และที่สำคัญคือซีจีที่แม่งสุดตีนเลยครับ เพราะมุมกล้องในเรื่องเป็นการถ่ายจาก (สมมุติว่าเป็น) โฮมวีดีโอล้วน ๆ ซึ่งนอกจากจะทำให้คลื่นเหียนชวนอ้วกแล้ว ยังทำให้เกิดความรู้สึกตื่นเต้นไปกับหนังอีกตะหาก
อีกอย่างที่ชอบคือวิธีการโปรโมตหนังครับ จำได้ว่า
เคยดูคลิปของทีมงาน Bad Robot ที่ทำเป็นเหมือนว่าเครื่องเจาะน้ำมันถูกอะไรบางอย่างทำลายจนถล่ม ไม่น่าเชื่อว่าหนังเรื่องนึงจะลงทุนทำ side story เยอะขนาดนี้ป.ล. นางเอกน่ารักครับ
