เวลามีแสงก็ควรสังเคราะห์กันเข้าไป
เมื่อสูงวัยจะได้รับการสงเคราะห์บ้าง
..
ไดนามิคเรนจ์ คือค่าความกว้างของสื่อ ในการบันทึกความแตกต่างของแสงที่มีคอนทราสต์สูง
พยายามแปลซ้อนแปล เอาเป็นว่า ตามนุษย์มีมิติ และมีความยีดหยุ่นอย่างเยี่ยมยอด ในการมองเห็นรายละเอียด
ทั้งในมุมมืดและสว่าง พร้อมกันในการมองเพียงครั้งเดียว ด้วยสองตาและห้าล้านกว่าเส้นประสาท
เราจะเห็นทั้งในที่สลัว และในแสงจัดจ้า จากองค์ประกอบที่อยู่ในภาพเดียวกัน ซึ่งต่างจากรูปถ่าย
กล้องถ่ายรูปทำแบบนั้นไม่ได้ ทำได้ไม่ดีเท่าตาคน ไม่มืดเป็นหย่อมๆ ก็สว่างเกินไปทั้งแถบ
บางครั้งก็ต้องใช้เทคนิคเมิร์จหรือซ้อนภาพเอา แต่รูปนี้ไม่มีเทคนิคขั้นสูงจากกล้องจิ๋ว
รูปนี้ ในซุ้มฤๅษีนั่นแทบจะมืดสนิท ..!?
แต่นี่ ไม่ใช่เรื่องการถ่ายรูป จึงข้ามไปไม่กล่าวต่อ
ผมกำลังจะพูดถึงเรื่องการสังเคราะห์สัญญลักษณ์
เอาครุฑมาฝาก ดูไปก็เหมือนทรงที่ใช้เป็นแรงบันดาลใจให้หมึกบิน (ในประกาศคณะสุราเมรุมาศอะไรนั่น)
อันนี้ผมก็อยากจะรู้ หลักการใช้ครุฑในที่ต่างๆ เหมือนกัน ในแง่ความหมายทางสังคม ความเชื่อ หรือ อื่น ๆ
