เพิ่งมาเห็นเอาตอนนี้ ไม่รู้ทันเปล่านะครับ (หวังว่าคงไม่ด่วนมาก
)
พี่ๆ ทั้งสองสถาบัน และสถาบันอื่นๆ ก็มาช่วยกันตอบแล้วนะครับ
เลยอาจจะได้แค่เสริมสักหน่อย
เรียนเพื่อตัวเองสถาบันใหนก็ไม่สำคัญ
เรียนเพื่อสังคม สถาบันที่มีบุญเก่าเยอะที่สุด จะมีภาษีดีกว่า เหมือนมันมีป้ายยี่ห้อติดเวลาเราซื้อเสื้อผ้าซํกตัว คนก็มักจะมองยี่ห้อก่อน ซึ่งยี่ห้อดีๆ ก็มักจะได้เปรียบ ต่อไห้เสื้อตัวนั้น ใช้วัสดุเดียวกันกับเสื้อผ้ายี่ห้อที่ไม่ได้รับความนิยมก็เถอะ
อันนี้จริงครับ แต่จะขอขยายให้ละเอียดอีกหน่อย
คือน้องมองจากมุมของเด็กที่จะเข้ามหาลัย
เลยยังไม่เก็ตว่าไอ้คอนเน็กชั่นเส้นสายนี่มันอะไรยังไง
ก็คงอย่างที่พี่เก้อกะพี่ O.D.M ว่าไว้
ว่้าโลกหลังเรียนจบเนี่ยมันจะมีช็อตแรกที่จะเข้าไปทำงานที่ไหนสักแห่ง
แล้วแต่ละบริษัทสถาปนิก-ในความเป็นจริง-การแบ่งสีในองค์กรมันก็มีจริง
แต่มันจะเป็นความสำคัญมากหรือน้อยก็อยู่ที่ตัวของน้องเอง
ว่าบุคลิกเป็นยังไง พูดกับมนุษย์รู้เรื่องไหม ทำงานดีมีความรับผิดชอบหรือเปล่า ฯลฯ
ซึ่งมันเป็นเรื่องของตัวเราเองก่อนเลย ไปเรียนสถาบันไหนมันก็ช่วยดึงขึ้นหรือดึงลงไม่ได้หรอก
อ้อ..
อันนี้คือเน้นเรื่องการเลือกสถาบันที่ทำให้เราเรียน
จบมาเป็นสถาปนิกเท่านั้นนะครับ
ไม่รวมสายงานอื่นๆ ที่อยู่ในคณะชื่อถาปัดเหมือนกัน แต่ไปในสายปั้นหม้อทอผ้า
ซึ่งจริงๆ แล้วชีวิตมันคนละแบบกันเลย ตรงนี้ส่วนมากเป็นหลุมพรางที่น้องๆ ไม่ค่อยรู้กัน (ตูก็ด้วย)
พอดีพี่เองก็ไม่ได้ทำอาชีพที่ว่าหรอกครับ คือพอดีเรียนไม่เก่ง
จบมาเลยจับงานแนวอื่นแทน แต่ก็ยังคบพบปะเพื่อนรุ่นเดียวกัน
ที่มันผ่านการทำงานมาแล้วคนละที่สองที่สามที่
จนบางคนเลิกเป็นสถาปนิกถาวรกันแล้วก็มี
นี่จบประเด็นที่ทางบ้านของน้องเชียร์เรื่องการจบไป/ทำงาน/สังคมในโลกของผู้ใหญ่แล้วนะครับ
มันเป็นเรื่องที่อาจจะเกินหัวของเด็กมอปลายอย่างเราไปหน่อย แต่ฟังๆ ไว้ก็ดีครับ
ต่อไป ประเด็นที่พี่ๆ พยายามอธิบายกัน (แต่ทางบ้านอาจจะไม่เก็ต)
ก็คือเรื่อง
ชีวิตของเราตอนวัยมหาลัยถ้าสามารถเลือกสถาบันสองแห่งนี้ได้อย่างสบาย
ว่ากันตามตรงก็คือถ้าน้องเก่งพอที่จะเลือกได้ว่าจะเข้าจุฬาหรือศิลปากร
ก็อยู่ที่น้องเลยครับว่าอยากดีไซน์ชีวิตตัวเองในช่วงวัยรุ่นให้เป็นยังไง
เพราะสภาพแวดล้อมของสองสถาบันนี้จะต่างกันโดยสิ้นเชิงจริงๆ
จุฬาก็คือจุฬาเดียวกะที่น้องรู้จัก เป็นสถาบันอันดับ 1 ตลอดกาลอยู่แล้ว
สังคมเอย เพื่อนเอย ทุกอย่างก็เป็นไปแบบจุฬาเลยครับ
มันคือความสมบูรณ์แบบเท่าที่ระบบการศึกษาในระดับนี้ของบ้านเราจะมี
ส่วนศิลปากรนั้นไม่ได้เป็นอันดับ 1 แต่เสน่ห์ของมันก็แบบที่พี่ๆ เขาว่ามา
คือไอ้อะไรรั่วๆ เกินๆ สนุกๆ เนี่ย ยกให้พี่เขาเลย
สามารถเชียร์ออกหน้าออกตาได้เลยว่ามันเป็นสถาบันที่พ่อแม่ส่งลูกไปเล่น
มึงอย่าห่วงเรียนมากนักนะไอ้หมา
ถ้าน้องเป็นคนสนุกอยู่แล้ว พอไปเรียนก็ฮาแหละครับ
เห็นเลยว่าพี่ๆ ที่เขาเชียร์กันเนี่ยมันคือเรื่องวิถีชีวิตตอนเรียนเป็นหลัก
ก็แหม ชีวิตวัยรุ่นที่น่าจดจำก็คือช่วงมหาลัยล้วนๆ เลยนะครับ
เลือกเอาเลยละกันว่าชอบ FIRST, BEST หรือ DIFFERENT (ของพี่เลือกอันสุดท้าย)
แต่ถ้าจะคุยเรื่องคุณภาพการศึกษาก็ไม่ได้เป็นข้อเปรียบเทียบอะไรเลยครับ
อยู่ที่ตัวเรามากกว่าว่าใฝ่ดีแค่ไหนจ้ะ
