ประมวลภาพเฮฮา กีฬามหากุศล

บางคนก็ได้กิน..บางคนก็ไม่ ทั้งนี้เพราะ cake ก้อนน้อยๆแต่ส่งใจให้ทุกคน
ผมก็ได้นะ(หนูบีเดินมาให้) หันซ้ายหันขวาจะแบ่งใครก็ไม่กล้า
งั้นไปดูโอ้เอ้ ก็นั่งหม่ำๆอยู่อย่างเอร็ดอร่ิอยโดยมีคนรอบข้างมองตาละห้อย

ต่อจากนั้นก็มีเสียงเชิญชวนให้ไปสนามฟุตบอล
แต่ระหว่างทางก็เจอตลาดนัด(ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ)
หนูนัทเขามาขายอะไรนะ แล้วจะมีคนซื้อเหรอ?

จากการเจาะแจะก็รู้ว่าไม่ได้เอามาขาย
มันเป็นซุ้มไว้ทำกิจกรรม
แล้วใครจะมาทำตรงนี้หว่า?
สุดท้ายก็ย้ายไปข้างสนามฟุตบอล

ไปถึงน้องๆก็นั่งรอกันตรึม แต่พี่ๆยังไม่มา

ทีมฟอนต์ลงแข่งขันเป็นทีมแรก ด้วยความหวังมหาศาล

ขณะที่การแข่งขันฟุตบอลจะเริ่มขึ้น
ซุ่มหลอกเด็ก(เอ่ย!ไม่ใช่ ..ต้องเป็นให้ความรู้กับเด็กซิ เรื่องความหมายและการออกเสียงคำ)ก็เริ่มขึ้น
แต่ขอหลอกผู้ใหญ่ก่อนแล้วกันนะ
แต่ผลคือหลอกชาวฟอนต์ไม่ได้ ตอบได้หมด(หมด 1 แผ่น แล้วก็เดินจากไป)

ฟุตบอลเริ่มแข่ง
น้องๆก็เชียร์ข้างฟอนต์ สีชมพูสู้ๆๆ
(แต่ในใจน้องคิดอย่างไรไม่ได้สัมภาษณ์)
ชาวฟอนต์ก็ออกมาบ้างด้วยเพลงไก่ย่าง(ย่างได้ตัวเดียว กองเชียร์ก็สลายขณะที่น้องๆร้องเพลงกันยาว)

น้องๆเห็นพี่ฟอนต์ออกมาเต้น
น้องก็เลยเสริมกำลังด้วยน้องที่ตัวใหญ่ขึ้น(เสื้อสีฟ้าและสีขาว)

ไก่ย่างโดนเผา เลยไม่เหลืออะไร
หนูนัทก็เลยไปลากเด็กมาข่มขืน เอ่ยไม่ใช่! มาเต้น
นึกว่าเด็กไม่สู้ ที่ไหนได้สู้ไม่ถอย

เมื่อหันไปดูที่สนาม มันเหมือนเล่นอยู่ครึ่งสนามเลย
ข้างสนามก็เริ่มผ่อนคลาย(ด้วยไม่ได้หวังอะไร)
โอ๋ก็ตะโกนมาหาผมว่าให้ลงไปด้วย จะได้เฉลี่ยกันขายหน้า
จะไม่ได้อะไรเพิ่มนะซิ นอกจากผมจะเป็นลมคาสนาม(ได้ขายหน้าเพิ่มขึ้นไปอีก)

นักกีฬาเลยขอมาสนุกข้างสนามแทน(แล้วกันนะ)

กลุ่มนี้ก็ขอเล่นกับเด็กดีกว่า(ดีกว่าการนับลูกผ่านประตู ที่วิ่งเหมือนนาฬิกา,20 นาที = ... ลูก)

ทีมเราแข็งแกร่งมากๆเลย

สุดท้ายก็ใช้วิธีผสมน้ำร่วมสาบาน(ว่าเราจะไม่เกิดมาเจอกันอีก)

หลังจากได้พักผ่อน
ก็ได้ลงสนามอย่างคึกคักอีกรอบ(มีแต่น้องขนุนที่ครึกครัก)