หน้า: 1 [2]
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ทรัพยากรที่มีค่าที่สุดในโลก :)  (อ่าน 6212 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้
ยอมตาย  (อิอิ)
..
ชนใด ไม่มีดนตรีกาล
ในสันดาน เป็นคนชอบชนนัก
ดึ๋งงงงง ..
นุ่มเนอะ
ฮี่ๆ
คามิกาเซะ
ความหมายของคำ
ค่าผันแปรไปตามรูปประโยค
..
มีคนดีดผมออกไปโคจรนอกโลก
บนโน้นมองย้อนมา ไม่เห็นคนเลยสักคน
แต่โลกมีชีวิต โลกทั้งโลกมีชีวิตมาก่อนคน
ไม่เห็นว่า เฉพาะคน จะมีค่ามากนัก
(โดยเฉพาะ ไอ้คนที่ดีดผมออกไป:)
คำว่าที่สุด คือการเปรียบเทียบกับสิ่งอื่น ๆ
เปรียบเทียบจากสายตาของใคร จากมุมไหน
เราจะไร้ค่า ถ้าเห็นคนมีค่าที่สุดในทุกกรณี
เพราะมีสิ่งที่ไม่ใช่คน อยู่บนโลกนี้ด้วย
ฮึกเหิมมานาน จวบจนจะสิ้นโลก
ลดอันดับ ลดค่าของคนลงบ้าง
ให้มีสิทธิ์เท่าเทียมแมวน้ำสักตัว
โลกจะน่ารักขึ้นมาก
 *
ป.ล. การสร้างเครื่องบินหนึ่งลำ ใช้พลังงานที่เบียดเบียนชีวิตอื่นไปกี่ล้านชีวิต?
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11 เม.ย. 2009, 13:44 น. โดย กำนม.};oO= » บันทึกการเข้า

อยู่บ้านไร่ ไร้เน็ต พี่จะกางมอสกิโต้เน็ต เลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง เดินตามสายรุ้ง ทิ้งเมืองกรุงไว้กับเธอ ..

:
ป.ล. การสร้างเครื่องบินหนึ่งลำ ใช้พลังงานที่เบียดเบียนชีวิตอื่นไปกี่ล้านชีวิต?



^
^
ซึ้งจัง TT'

ธรรมชาติกำลังแย่แล้ว

แต่ประเทศไทย ก็พอกัน  ง่ะ


อยากจะนำพระราชดำรัสในพระบาทสำเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ซึ่งทรงพระราชทานเมื่อวันพุธที่ 20 พฤษภาคม 2535 มาให้อ่านกัน

“ประเทศของเรา ไม่ใช่ประเทศของหนึ่งคนสองคน เป็นประเทศของทุกคน เข้าหากันไม่เผชิญหน้ากันแก้ไขปัญหา เพราะปัญหามีอยู่ ที่เวลาเกิดจะใช้คำว่า บ้าเลือด เวลาคนมีการปฏิบัติรุนแรงมันลืมตัว ลงท้ายเขาไม่รู้ว่าตีกันเพราะอะไร แล้วก็จะแก้ปัญหาอะไร เพียงแต่ว่าจะต้องเอาชนะ แล้วก็ใครจะชนะ ไม่มีทาง อันตรายทั้งนั้น มีแต่แพ้ คือต่างคนต่างแพ้ ผู้ที่เผชิญหน้าก็แพ้ แล้วที่แพ้ที่สุดก็คือประเทศชาติ ประชาชนจะเป็นประชาชนทั้งประเทศ ไม่ใช่ประชาชน เฉพาะในกรุงเทพมหานคร ถ้าสมมติว่า เฉพาะในกรุงเทพมหานครเสียหายไป ประเทศก็เสียหายไปทั้งหมด แล้วก็จะมีประโยชน์อะไรที่จะทะนงตัวว่าชนะ เวลาอยู่บนกองซากปรักหักพัง”    ไหว้ :46


บันทึกการเข้า

:))))))) ialwaysmile.
ทรัพยากรที่เป็นของข้าล้วนมีค่าเสมอ
บันทึกการเข้า

ล้ำลึกคนึงหาในดวงจิต ใจเคยคิดตัดสวาทมิอาจสิ้น
ดั่งก้านบัวหักกลางชลาสินธุ์ ผิว่าสิ้นไร้เยื่อยังเหลือใย
อวัยวะของท่าน เป็นทรัพยากรของท่าน จงรักษามันไว้ให้ดี
ส่วนอวัยวะของข้าไซร้ ไม่หวง จะแบ่งเอาไปบ้างก็ได้
..
จิ๊กโก๋แถวบ้าน ชอบโยนทรัพยากรของมันมาให้
นี่เลย มาพร้อมกันสองอัน เข้ากลางหลัง รับไม่ทัน
เกิดการแลกเปลี่ยนทรัพยากร กันอย่างขนานใหญ่
หลังจากนั้นแล้ว ทรัพยากรต่าง ๆ ก็เปะปะปนเป
แยกไม่ออก ว่าอันไหนเอาไว้ใช้ทำอะไรบ้าง
ทรัพยากรอ่อนระโหย ห้อย และ หมดแรง
..
อืม .. อ่านดูอีกที คล้ายมีบทพิศวาสกันแฮะ:(
บันทึกการเข้า

อยู่บ้านไร่ ไร้เน็ต พี่จะกางมอสกิโต้เน็ต เลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง เดินตามสายรุ้ง ทิ้งเมืองกรุงไว้กับเธอ ..
หน้า: 1 [2]
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!