จู๋สร้างเรื่อง!

อากาศมันร้อนจริง  เลยอยากจะชวนพี่ๆมาแต่งเรื่องต่อๆกันไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เผื่อมันจะหายร้อนและหายบ้า(หรือจะบ้ากว่าเดิมหว่า)

สารภาพ:พี่ๆต้องช่วยเติ้ลเล่นน้า>.<..กลัวแป้กเว่อร์ๆ




เริ่มเลยนะ
..............................................................................






'แดดแรงๆของเดือนเมษานี่มันแผ่รังสีมาได้ถึงในห้องเลยแฮะ..'
ไอ้ไตเติ้ล เด็กผู้หญิง(?)อายุอานามยังไม่เข้า15ดี (ไม่รู้จะเล่นใครแล้วค่ะ._.)
ที่ความคิดอย่างเดียวของมันตอนนี้คือร้อน!!และไม่อยากขึ้นม.3อย่างร้ายแรงบ่นขึ้นมาในหัว
..ช่วงปิดเทอมแบบนี้ ช่วงเวลา 3 เดือนที่ปล่อยไปอย่างไร้ประโยชน์โคตรๆ ก็คงเป็นเวลาที่เด็กวัยรุ่นทั่วไปตื่นสาย นั่งเล่นคอมยันบ่าย
ดูดีขึ้นหน่อยก็ออกไปเรียนพิเศษ กลับมานอนอืดอยู่บ้าน และก็ กิน...

-จึ๊กๆๆ-

นั่งเปลี่ยนมา30กว่ารอบยังไม่มีไรให้ดูเลยวะ!

-ครืด ครืด ติ๊ง-

._.? เสียงไรหว่า...

-ครืด ครืด ติ๊ง-

ห..หูฝาดม้าง...

-ครืด ครืด ติ๊ง-

อ..เอ่อ...จะว่าไปมันก็คุ้นๆ

-ครืด ครืด ติ๊ง-

ไม่น๊า..... ฉันยังไม่ได้เรียนมช. โนววววววว

หระ..หรือว่า  เป็นอาถรรพ์ โอ๊ะ! อาถรรพ์จากอิ๊เว็บนั้นแน่ๆเลย..

โฮกกกกกกกกกก เมือ 5 ปีก่อนฉันไม่น่ายุนังเพื่อนนั่นให้ไปสมัครเล๊ยยยย

มือถือก็ดับอนาถชาร์จแบตอยู่ บ้านก็อยู่คนเดียว คอมก็ยังไม่ได้เสียบปลั๊ก งั้นจะไปเป็นเสียงอาร๊ายยยยย

และในขณะนั้นเอง

-ชิ้ง-

เฮือก! =[]= 

อะ อะไรกัน.. ไอ้ความรู้สึกนั่น

-แวบ~-

ห๊า... อะไรแวบๆ

ไตเติ้ลตัดสินใจปิดทีวีแล้วลุกตระเวนเดินหาทั่วบ้าน  ท้ายสุดก็ยังไม่เจอ

จะเหลืออยู่ก็แค่ ที่นั่น.. เตาอบสะบะฮึ่มนั่น..

'จะมีเร๊อ...'

ไวเท่าความคิด มือที่สั่นน้อยๆนั่นก็เอื้อมไปเปิดฝาเตาอบนั่น

แล้วก็พบว่า!!!!!!!


******************

เชิญท่านต่อไปค่ะ^^

อณุญาติให้มีการนำอะไรต่อมิอะไรมายำให้มันเละไปเล้ย...

^.^

[มังกร]

   พบหมีเกาหลี พุ่งออกมาจากเตาอบ !!

ไม่น๊า..... ฉันยังไม่ได้เรียนมช.

ตัดฉากไปที่อนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ
เหตุการณ์สลายการชุมนุมครั้งสำคัญอีกครั้งในประวัติศาสตร์เพิ่งผ่านไปเมื่อครู่
กลิ่นของยางรถยนต์ไหม้ยังคงฉุนกึกแทบสำลัก แม้เจ้าหน้าที่จะเก็บซากของมันไปทิ้งเรียบร้อยแล้ว

"เหตุการณ์น่าจะสงบแล้วล่ะ" วศินพูดกับเพื่อนหมอด้วยกัน
ก่อนที่จะก้าวออกจากประตูรั้วโรงพยาบาลราชวิถี พร้อมกล้องอันเล็กๆ ในมือ
แล้วเดินมาทางป้ายรถเมล์ ฝั่งหน้าโรงพยาบาลตอนนั้นเงียบสงัด
มีเพียงเสียงเจ้าหน้าที่ประกาศอะไรแว่วๆ อยู่ตรงโน้นทีตรงนี้ที แต่ฟังไม่ได้ศัพท์เท่าไหร่

เดินย้อนมาทางบันไดรถไฟฟ้าแค่ไม่กี่ก้าว
เขาเตรียมเล็งกล้องเพื่อบันทึกภาพอนุเสาวรีย์ชัยฯ ที่เงียบงันจนแปลกตา

แต่แล้ว จมูกของเขาก็สัมผัสกับกลิ่นนั้น..
ไม่ใช่กลิ่นยางไหม้ มันเหม็นเหมือนซากสัตว์ใหญ่ตาย

ทีแรกเขาไม่ได้เอะใจอะไร คิดว่าเป็นกลิ่นขยะหรืออะไรแถวๆ นี้กระมัง
แต่พอเล็งกล้องให้จอภาพปรากฏภาพถนนโล่งๆ ข้างหน้าเท่านั้น

เขาก็ผงะ เมื่อพบว่า!!!!!

[มังกร]

มันซูมไปที่รักแร้ !!!!

[มังกร]

 

[มังกร]

 

[มังกร]

 

เป็นเวลาเดียวกับที่ไตเติ้ล นักเรียนสาวผู้ย่างเข้า ม.3 คีบซากจิ้งจกที่ไปติดกับจานหมุนเตาอบออกมา
เธอรู้สึกโล่งอก ที่ไม่มีร่องรอยของอดีตมนุษย์ในเตา

แต่ขณะที่เธอกำลังจะหันหลังกลับเพื่อนำซากจิ้งจกไปทิ้งนั้น

เสียงไมโครเวฟก็ดัง

-ครืด ครืด ติ๊ง-

พร้อมกับการดับลงของหลอดไฟ!

เธอโยนหย่อนจิ้งจกลงคอไปพร้อมกระดกยาดองไป 2เป๊ก
 
แล้วร้องพร้อมตีที่ต้นแขนตนเอง

"เติ่ง เติ่ง มีย์เรื่องง์แล้ววว์"


แล้วก็เดินตรงไปที่ไมโครเวฟ

ซึ่งในขณะเดียวกัน ร่างของเธอก็มีแสงสว่างวาบออกมา

ใบหน้าเริ่มบูดเบี้ยว กลายเป็น...



************************

สรุปแล้วตูเป็นตัวไรคะเนี่ย

ปากของเธอเบี้ยวไปซ้ายทีขวาที มือของเด็กสาวเริ่มหงิกงอ
และแล้วร่างกายของเด็กหญิงก็เริ่มเปร่งแสงสว่างขึ้นจนกลายเป็น ......

ตัดฉากไปที่ วศินหนุ่มช่างกลที่มายึดอาชีพหมอทำมาหากินผู้รักการถ่ายภาพเป็นชีวิตจิตใจ
หลังจากได้รู้ถึงต้นเหตุของกลิ่นนั้น ก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก เขายังคงอาวรณ์กับสถาณ์การบ้านเมือง
ที่เพิ่งจะผ่านพ้นไป

.....แต่ในขณะนั้นเอง เสียงสั่นสะเทือนของแผ่นดินก็ทำเอา วศินโซซัดโซเซไปมา
เขาตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนทำอะไรไม่ถูก
พอๆ กับผู้คนที่ต่างแตกตื่นเพราะเหตุการณ์นี้ ความสั่นสะเทือนครั้งนี้ยังคงดำเนินต่อไปเป็นจังหวะ
เหมือนมีใครเอาไม้มาเคาะโลกเป็นจังหวะสามช่าอย่างไงอย่างงั้น

วศินหมอหนุ่มทีจบช่างกลรักการถ่ายและชื่นชอบในงานกราฟฟิก ไม่ทันได้คิดอะไรมากไปกว่านี้
ร่างมหึมาของต้นกำเนิดเสียงก็ปรากฏขึ้นทำให้คนทั่วบริเวณต่างตกตะลึงในภาพที่เห็น
ร่างอันใหญ่โตที่เปร่งแสงออกมาสว่างวาปไปทั่วบริเวณใกล้เคียง
และนั่นยิ่งทำให้ความหวาดกลัววิ่งไปทั่วรู้ขุมขนของคนทุกผู้ที่ยื่นอยู่แถวนั้น

วศินชายหนุ่มหล่อเหลาผู้ชื่นชอบงานกราฟิกและการถ่ายรูปแม้มีอาชีพเป็นหมอ  ตั้งสติได้ยกกล้องขึ้นส่อง
ไปที่หน้าของสิ่งประหลาดตัวนั้น  และสิ่งไม่คราดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อเขาได้พบเห็นหน้าตาที่แสนจะคุ้นเคย
คำอุทานประโยคเดียวที่หลุดออกมาจากปากของวศินหนุ่มช่างกลรูปหล่อพ่ออยู่แถวฝั่งธนผู้ยึดอาชีพหมอ
ทำมาหากินโดยรักการถ่ายภาพเป็นชีวิตจิตใจควบคู่กับงานกราฟฟิกที่สุดแสนจะชื่นชอบ   

นั่นคือ....


"ไตเติ้ล!!!???"

ปากของเธอเบี้ยวไปซ้ายทีขวาที มือของเด็กสาวเริ่มหงิกงอ
และแล้วร่างกายของเด็กหญิงก็เริ่มเปร่งแสงสว่างขึ้นจนกลายเป็น ......

ตัดฉากไปที่ วศินหนุ่มช่างกลที่มายึดอาชีพหมอทำมาหากินผู้รักการถ่ายภาพเป็นชีวิตจิตใจ
หลังจากได้รู้ถึงต้นเหตุของกลิ่นนั้น ก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก เขายังคงอาวรณ์กับสถาณ์การบ้านเมือง
ที่เพิ่งจะผ่านพ้นไป

.....แต่ในขณะนั้นเอง เสียงสั่นสะเทือนของแผ่นดินก็ทำเอา วศินโซซัดโซเซไปมา
เขาตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนทำอะไรไม่ถูก
พอๆ กับผู้คนที่ต่างแตกตื่นเพราะเหตุการณ์นี้ ความสั่นสะเทือนครั้งนี้ยังคงดำเนินต่อไปเป็นจังหวะ
เหมือนมีใครเอาไม้มาเคาะโลกเป็นจังหวะสามช่าอย่างไงอย่างงั้น

วศินหมอหนุ่มทีจบช่างกลรักการถ่ายและชื่นชอบในงานกราฟฟิก ไม่ทันได้คิดอะไรมากไปกว่านี้
ร่างมหึมาของต้นกำเนิดเสียงก็ปรากฏขึ้นทำให้คนทั่วบริเวณต่างตกตะลึงในภาพที่เห็น
ร่างอันใหญ่โตที่เปร่งแสงออกมาสว่างวาปไปทั่วบริเวณใกล้เคียง
และนั่นยิ่งทำให้ความหวาดกลัววิ่งไปทั่วรู้ขุมขนของคนทุกผู้ที่ยื่นอยู่แถวนั้น

วศินชายหนุ่มหล่อเหลาผู้ชื่นชอบงานกราฟิกและการถ่ายรูปแม้มีอาชีพเป็นหมอ  ตั้งสติได้ยกกล้องขึ้นส่อง
ไปที่หน้าของสิ่งประหลาดตัวนั้น  และสิ่งไม่คราดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อเขาได้พบเห็นหน้าตาที่แสนจะคุ้นเคย
คำอุทานประโยคเดียวที่หลุดออกมาจากปากของวศินหนุ่มช่างกลรูปหล่อพ่ออยู่แถวฝั่งธนผู้ยึดอาชีพหมอ
ทำมาหากินโดยรักการถ่ายภาพเป็นชีวิตจิตใจควบคู่กับงานกราฟฟิกที่สุดแสนจะชื่นชอบ   

นั่นคือ....


"ไตเติ้ล!!!???"

ไตเติ้ลช็อกและขาดสติกับเหตุการณืที่เกิดขึ้น กับสิ่งที่อยู่ในเตาอบนั่น  ทำให้เธอคลุ้มคลั่งและกลายร่างเป็นแบบนี้
วิธีเดียวที่จะหยุดร่างยักษ์ไร้สติของเธอในขณะนี้ได้นั่นก็คือ...อะโกโก้!!