กระจู๋ดูแลคนท้อง

คงรู้กันดีว่า "องคุลีมาล" นั้นหลังจากได้พบพระพุทธเจ้า ก็กลับตัวกลับใจบวชในพระพุทธศาสนา
แต่เมื่อท่านเที่ยวบิณฑบาตไปถึงไหน ก็ไม่มีใครถวายบิณฑบาตเลย เนื่องจากยังไม่เชื่อว่าท่านเลิกเป็นฆาตกรแล้ว

ครั้งหนึ่ง ท่านเที่ยวบิณฑบาตไปในหมู่บ้าน หญิงท้องแก่คนหนึ่งได้จัดอาหารเตรียมใส่บาตร เพื่อเป็นสิริมงคลแก่เด็กในท้อง
เห็นท่านเดินมาแต่ไกล ก็ร้องนิมนต์ พอท่านเดินเข้ามาใกล้ก็จำได้ว่าเป็นพระองคุลีมาล
ก็ตกใจกลัว วิ่งหนีไปทางหลังบ้าน ด้วยเกรงว่าพระองคุลีมาลจะมาฆ่า
จึงทำให้เธอลุกลี้ลุกลนวิ่งไปสะดุดหกล้มได้รับความลำบากครรภ์ยิ่งนัก

พระองคุลีมาลไม่รู้จะทำอย่างไร จึงไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า
พระองค์จึงได้แนะนำให้พระองคุลีมาลกล่าวสัจจวาจาเพื่อให้เกิด ความสวัสดีแก่หญิงนั้น
โดยในตอนแรกพระองค์ได้แนะนำให้กล่าวว่า
“ตั้งแต่ฉันเกิดมาแล้ว ยังไม่รู้สึกตัวว่าได้แกล้งปลงชีวิตสัตว์เลย
ด้วยอำนาจสัจวาจานั้น ขอความสุขจงมีแก่หล่อน และครรภ์ของหล่อนเถิด”
พระองคุลีมาลได้กราบทูลว่า คำพูดนี้ไม่เหมาะกับตนเนื่องจากได้ปลงชีวิตสัตว์เป็นจำนวนมาก
พระพุทธองค์จึงได้แนะนำการกล่าว สัจจวาจาให้ถูกต้องสำหรับพระองคุลีมาลเป็น ตั้งแต่เกิดใน"อริยชาติ"(บวช)

พระองคุลีมาลจึงได้กลับไปหาหญิงนั้นถึงที่อยู่ แล้วกล่าวสัจจวาจาแก่หญิงนั้นว่า
"ยโตหํ ภคินี อริยาย ชาติยา ชาโต นาภิชานามิ สญฺจิจฺจ ปาณํ ชีวิตา โวโรเปตา เตน สจฺเจน โสตฺถิ เต โหตุ โสตฺถิ คพฺภสฺส"
(อ่านว่า ยโตหัง ภคินิ อริยายะ ชาติยา ชาโต นาภิชานามิ สัญจิจะ ปาณัง ชีวิตา โวโรเปตา เตนะ สัจเจนะ โสตถิ เต โหตุ โสตถิ คัพภัสสะ)
แปลว่า “ดูกรน้องหญิง ตั้งแต่ฉันเกิดมาแล้ว โดยอริยชาติ (บวช) ยังไม่รู้สึกตัวว่าได้แกล้งปลงชีวิตสัตว์เลย
ด้วยอำนาจสัจวาจานั้น ขอความสุขจงมีแก่หล่อน และครรภ์ของหล่อนเถิด”

เมื่อพระเถระกล่าวคาถาจบ ก็ปรากฏเหตุเป็นอัศจรรย์ คือ หญิงคนนั้นพลันหายจากอาการเจ็บปวดและคลอดลูกง่าย
แต่นั้นมาก็มีคนนิยมนับถือท่านและ เรียกคาถานั้นว่า "อังคุลิมาลปริตร" เป็นคาถาคลอดลูกง่ายนับแต่นั้นมา

เรียบเรียงมาจากหลายที่ แน่นอนว่าตำราไม่ตรงกัน แต่ตูเรียงเอาแบบที่ตูชอบละนะ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กระจู๋ดูแลคนท้อง (อ่าน 99040 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้