พิมพ์ไปหายหมดเลย
คือ เอาเป็นว่าถามใหม่และขออภัยครับ
ยกเรื่องปฏิบัติไปก่อนนะครับ
เอาเป็นเรื่อง นี้ละกัน
คือผมสงสัยว่า การที่พระหลายๆ ท่านหรือแม้แต่หลวงพี่เอง มาให้ความรู้
แสดงความคิดเห็น หรือแม้แต่สอนหรือเทศน์
โดยเฉพาะสื่ออินเตอร์เน็ต มีวิธีการระวังหรือจัดการกับตัวเองอย่างไงครับไม่ให้เกิดอคติต่อคนรับสาร
ผมได้ยินมาว่า การที่ทำให้คนอื่นหรือตัวเอง ขุ่นใจแม้เพียงนิดเดียวก็อาจจะเกิดกรรมต่อกันได้
หากเป็นฆารวาสนี่ผมพอเข้าใจเพราะเขาอาจจะยังมีเป้าหมายที่แตกต่าง
จากพระสงฆ์ผู้ซึ่งพร้อมที่จะทำเป้าหมายสูงสุดคือการไม่เกิดได้
แต่ถ้ามีกรณีดังกล่าว ไม่เสี่ยงที่จะสร้างกรรมเพิ่มภพเพิ่มชาติต่อไปเหรอครับ
และก็เห็น หลวงพี่ใช้ ขออโหสิกรรม หลายครั้งเลยคิดสงสัยว่า
การขออโหสิกรรมสามารถช่วยได้แค่ไหนครับ
เพราะอย่างที่ทราบว่าอาจจะมีคนรับสาร อยุ่มากมายทั้งที่หลวงพี่ตั้งใจสอนและไม่ตั้งใจสอน
หรือว่าแค่เรามีเจตนาดีและขออโหสิกรรมแล้วส่วนคนอื่นจะตีเจตนาเราผิด
หรือไม่อโหสิกรรมให้ก็ไม่เป็นไรหรือเปล่าครับ
หรือสถานะพระสงฆ์สามารถเลือกพิจาณาและกระทำเป้าหมายขั้นต้นอื่นๆ ก่อนก็ได้
โดยยังไม่หวังหลุดพ้น ก็เลยพร้อมที่จะสอนเทศน์แสดงความคิดเห็นหรืออื่นๆ
เพื่อหวังให้ได้ผลที่ดีมากกว่าผลที่ไม่ดีครับ แต่มันก็จะเกิดการสะสมหรือเปล่าครับ
ยกตัวอย่างง่ายๆ ก็คือ สมมติสอนคน 10 คน มี 9 คน เข้าใจเห็นด้วย
แต่อีก 1 คน ไม่เห็นด้วย เกิดอาการขุ่นในใจ เกิดอคติในใจ
ไม่ให้อโหสิกรรมด้วย จะเกิดอะไรขึ้นครับ อันนี้คนทั่วไปอาจจะรุ้สึกว่าคุ้ม
แต่สำหรับพระสงฆ์ เรียกว่าคุ้มมั้ยครับ เพราะมันจะมีโอกาสเกิดภพชาติสะสมขึ้นอีก
หรือเปล่าครับ ที่ถามอย่างงี้เพราะสงสัยว่าถ้ามันเกิดแบบนี้ ก็แสดงว่า
มันจะเป็นตัวขัดขวางหนทางสู่เป้าหมายได้ใช่มั้ยครับ
อาจจะถาม งงๆ นะครับ ลองอ่านดีๆ ผมแน่ใจว่าหลวงพี่อาจจะเข้าใจเจตนาหรือวาระจิตของผมได้
มากกว่าที่ผมพิมพ์ เพราะอาจจะเรียงร้อยไม่ค่อยเป็นครับ
