ยะเห้!! ปิดเทอมก็ปิดแล้ว การบ้านก็จบแล้ว เวลาว่างก็มาถึง ลองออกไปที่ระเบียงแล้วแหงนหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าในคืนที่ฟ้าโปร่งในเวลาประมาณสองทุ่ม ดวงดาวระยิบระยับประดับประดาบนท้องฟ้าในอวกาศอันกว้างใหญ่ที่แสนมืดมิด ดาวดวงนิดกระพริบๆเหมือนส่งข้อความถึงกันด้วยรหัสมอร์สที่แสนจะยุ่งยากมากมาย พอแหงนลงมาด้านล่างของระเบียงก็เห็นชีวิตความวุ่นวายของคนในกรุงเทพมหานครฯ ผู้คนเดินขวักไขว่ซื้อของกันมากมาย มีเสียงรถตุ๊กๆและมอเตอร์ไซค์บีบแตรใส่กัน มีลมเย็นๆพัดผ่านใบหน้าของฉัน ชวนให้รู้สึกดี พอแหงนหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าอันมืดมิดใหม่อีกครั้ง ก็เจอดวงดาวส่งรหัสมอร์สหากันเช่นเคย มีพระจันทร์เหมือนเป็นแม่คอยดูแลดวงดาวเหล่านั้นอยู่ห่างๆ แหงนหน้าออกไประเบียงซักครู่ น้ำค้างลงจัด เดี๋ยวจะเป็นหวัด เดินออกจากระเบียงกลับเข้าห้อง แล้วก็เกิดนึกไอเดียมาว่า "น่าจะเอาดวงดาวเหล่านี้มาทำฟอนต์เป็นรูปดาว5แฉก" (สาบานได้ว่าไอ้ที่เขียนไปเมื่อกี๊ไม่ได้เมากาวไปเขียนไป)
ข้างบนนี่คือแรงบันดาลใจในการทำฟอนต์ๆนี้ครับ
รู้สึก
ยังไงอย่างไรกับฟอนต์นี้ครับ?
