มันไม่ได้ยาวนานมากนักนะ คือคุณลุงพนมเทียนแกเขียนบรรยายแบบว่า
เวลาสั้นๆ เนี่ย เล่าซะยาว แต่เป็นการพรรณาที่ไม่น่าเบื่อ กลับสนุกแล้วทำให้อินมากกว่า
จริงๆ เวลาในเรื่องมันไม่ได้เนิ่นนานขนาดนั้นอะ เหมือนการเดินป่าครั้งใหญ่ ๑ ครั้งเท่านั้นเอง
พออ่านๆ ไปแล้วจะรู้สึกว่า ๔๘ เล่มเนี่ยยังน้อยไป เขียนอีกได้ไหม กลัวมันจบ ประมาณนั้นเลย