เณรอรรถาธิบายได้จ๊าบมาก ข้อมูลแน่น ชอบๆ
ลองตั้งสมมุตติฐานเล่นๆว่า ถ้าศาสนาหนึ่ง ถูกคนนับล้านๆพิสูจน์มาเป็นเวลาสองพันกว่าปี
ตามหลักสถิติแล้วมันได้ถูกพิสูจน์มามากขนาดนี้แล้ว มันต้องถูกต้องแน่นอนอยู่แล้ว
เรื่องราวสมาธิ หรือแม้แต่ปาฎิหาริย์ทั้งหลาย มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเรื่องหลอกทั้งหมด
แล้วศาสนาอื่นๆล่ะ ก็ถูกคนนับล้านๆ พิสูจน์มาเป็นพันสองพันปีเหมือนกัน ถ้าเอาฮินดูก็็เป็นห้าพัน
ตามหลักอีกเหมือนมันมันก็ต้องถูกต้องแน่นอนอยู่แล้ว ไม่งั้นเรื่องราวต่างๆ(อย่างการพบพระเจ้า)
ของคนเป็นล้านๆนั้น จะเป็นเรื่องโกหกหมดเลยเหรอ มันเป็นไปไม่ได้หรอก
มันต้องมีเรื่องจริงไม่มากก็น้อย เพราะงั้นมันต้องเป็นความเชื่อที่ถูกแน่ๆอยู่แล้ว
สรุป แล้วอะไรคือความจริงที่ถูกต้องสูงสุดกันแน่
ทุกศาสนาบอกว่า ความจริงของเราคือความจริงแท้สูงสุดหนึ่งเดียว
เป็นค่าสัมบูรณ์ แต่แล้วคนอีกที่เหลือที่นับถือศาสนาอื่นๆ ที่พบความจริงแบบอื่นๆ
จะผิดเหรอ กลับไปอ่านย่อหน้าที่แล้วจะพบว่า มันเป็นไปไม่ได้ที่จะผิด
เพราะฉะนั้น เราจึงสรุปเอาเองว่า
ความจริงเป็นค่าสัมพัทธ์เมื่อได้ข้อสรุปดังนี้แล้ว จึงคิดว่า งั้นบอกไปว่าไม่นับถือศาสนาอะไรมันเลยละกัน
ในเมื่อความจริงมันสัมพัทธ์เปลี่ยนแปลงไปตามปัจจัยต่างๆมากมายบานตะไทขนาดนี้
แต่ ใจจริงๆก็รักพุทธทาสนะ ไปสวนโมกข์บ่อยๆ
นี่เล่าถึงสาเหตุที่ไม่มีศาสนานะ
อีกอย่างคือ พอมาอยู่ตรงกลางแล้วมองไปรอบๆ มันเห็นอะไรชัดดี
