Once in a summer ครับ
ผมซื้อมาพร้อมกับ Hannibal เผื่อให้มันถ่วงอารมณ์กัน
ปรากฎว่าดูแ้ล้วยิ่งจมดิ่งหนักเข้าไปอีก
คือเรื่องนี้นอกจากตอนจบจะจบแบบไม่สมหวังแล้ว
มันยังจบแบบเรียบง่าย สวยงาม เข้าใจชีวิต จนอยากตาย
เรื่องจะย้อนกลับไปช่วงปลายยุค 60s ในเกาหลีใต้ ของพระเอกซึ่งเป็นอาจารย์อะไรซักอย่างที่แก่ และดังมากๆ
ตอนนั้นพระเอกเป็นนักศึกษาที่เข้าไปทำงานพัฒนาชุมชน แล้วบังเอิญไปพบนางเอก (ซึ่งมีพ่อเป็นคอมมูน)
ช่วงแรกของหนังทำให้พระเอกดูเหลวแหลก และทำตัวไร้สาระมากๆ (จนรู้สึกว่านางเอกดีเกินไปสำหรับมัน)
แต่พอหลังจากจุดระเบิดเปิดปมแล้ว ผมก็เลยอึ้งว่าหนังมันตั้งใจทำให้เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ เพราะพระเอกจะดู
เป็นคนดีที่เข้าใจเพื่อนมนุษย์อย่างผิดธรรมชาติไปเลยหลังจากนั้น ทั้งสองคนโดนจับตอนที่มีการประท้วง
เข้าใจว่าเป็นปี 1969 (ปาร์กจุงฮี) แล้วนางเอกก็เลยหนีไป เพราะไม่ต้องการให้ต้องถูกเพ่งเล็ง
ว่าทั้งสองคนสมคบคิดกันเป็นสายลับให้เกาหลีเหนือ (มันเหมือนชีวิตที่บอบช้ำของคนเดือนตุลาฯ บ้านเราเลยครับ)
มันเป็นความรักของคนที่ต่างมีบางอย่างขาดหายไป แต่เติมส่วนนั้นๆ ของกันและกันได้
แต่ถูกพรากทำลายโดยสงคราม ความเกรงกลัวในอำนาจ และการดิ้นรนเพื่อประชาธิปไตย
ความหมายมันเจ็บปวดมากครับ
ไม่ใช่หนังรักโรแมนติกธรรมดาๆ จริงๆ พี่
