เรากลับมาแล้ว
เมื่อถึงคราวอดอยาก มนุษย์ก็ต้องดินรนเพื่อเอาชีวิตรอด
เมนูแรกที่กลับมานี่คือข้าวเหนียวมะม่วง เนื่องจากเพื่อนไนจีเรียชอบกินมากๆ
นางส่งข้อความมาหาแทบทุกอาทิตย์ว่าอยากกินข้าวเหนียวมะม่วง แบกมะม่วงมาด้วย
วิธีทำข้าวเหนียวมูนแบบกากๆ ของเราคือ นึ่งข้าวเหนียว
แล้วเปิดกะทิกระป๋อง ใส่น้ำตาลไปเท่าที่ชอบ
พอข้าวเหนียวสุกก็เอาไปคลุกๆ ให้กะทิเข้าเนื้อ
เสร็จแล้วก็สมมุติว่ามันเป็นข้าวเหนียวมูน
เจอหมูสามชั้นน่ากิน เลยซื้อมาทำพะโล้
อร่อย แต่กินบ่อยๆ ก็เบื่อ
ยำวุ้นเส้นใส่ทุกอย่างที่มี
หน้าตาดูไม่ดี แต่ดันอร่อย
คราวต่อมาลงทุนซื้อเห็ดหูหนูขาวมาใส่พร้อมเครื่องปรุงหลายสิบชนิด สุดท้ายต้องเททิ้ง
ผัดหมี่สูตรคุณยาย
ละลายมะขามเปียกในน้ำร้อน ใส่น้ำตาลปี๊บ ซอสถั่วเหลือง แล้วคลุกเส้นหมี่ขาว ผัดให้แห้งๆ
โรยด้วยไข่เจียวทอดบางๆ ซอยให้เป็นฝอยๆ ยิ่งฝอยยิ่งอร่อย #คิดไปเอง
ไปเดินร้านจีน เจอเส้นอันนี้ จำได้ว่ามันราดด้วยน้ำดำๆ หวานๆ อร่อยๆ แต่นึกชื่อเมนูไม่ออก
กูเกิ้ลอยู่ตั้งนานก็หาไม่เจอ
เอาไปถามในไลน์ก็ไม่มีใครตอบ
สุดท้ายนึกขึ้นมาได้ว่าคือก๋วยเตี๋ยวหลอด
แต่วิธีทำมันยากเกินไปเลยผัดหมูสับกับกระเทียม ใส่ต้นหอมซอยนิดนึง
ผสมซีอิ๊วดำกับน้ำส้มสายชูน้ำตาลทรายซีอิ๊วขาวแล้วราดลงบนเส้น
สมมุติว่าเป็นก๋วยเตี๋ยวหลอด
คิดถึงเมืองไทย อยากกินอะไรก็ได้กิน ไม่ต้องมานั่งสมมุติเอง
