เรื่องการ์ตูนหน้าตานี่ มันแก้กันไม่ได้จริงๆนะเพราะว่า
ส่วนมากเด็กๆก็จะโตมากับการ์ตูนญี่ปุ่นมันมาอยู่ก่อนแล้ว
มันเลยเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้เลยจริงๆที่จะติดวัฒนธรรม (เห็นไหมเจอล้างสมองแล้ว)
ลายเส้นหรืออะไรต่อมิอะไรที่เราได้รับรู้มาจากประเทศ ญี่ปุ่นเค้า( แต่เรื่องแฟชั่นญี่ปุ่นนี่ตูไม่รู้จริงๆ)
พ่อของเรา ก็เคยขึ้นไป พูดเกี่ยวกับการ์ตูนนี่แหละ
เค้าเป็นคนที่ หัวทันสมัยเกี่ยวกับการ์ตูนมาก
เค้าบอกเลยว่า เด็กทุกคนถึงแม้จะลอกเลียนแบบลายเส้น ญี่ปุ่นมาเยอะก็จริงอยู่ แต่ท้ายสุด
ถ้าเราฝึกฝีมือ ฝึกตัวเอง ผลิตงานออกมาเยอะๆ ในที่สุดลายเส้น และฝีมือ จะเริ่มอยู่ตัว
และจะ ตกตะกอน ลายเส้นในแบบเฉพาะตัวออกมา
(ถูกต้องไหมครับ )
ดีมากเลยที่ ผู้ใหญ่สมัยนี้ (สมัยก่อน การ์ตูนไร้สาร๊า~~~ เกมไร้สาร๊า~~~~
)
ได้ให้ความสำคัญมากขึ้น
แม้ว่าจะมีคนบางจำพวก
ที่มือไม่พาย ยังเอาเท้าราน้ำ มาแขวะ มาพูดเรื่องการ์ตูนไทยไม่ดีอย่างงั้นไม่เจ๋งเหมือนญี่ปุ่น
โดยที่ยังไม่ได้ตรึกตรอง มองแวดวงนี้กว้างๆ หรือมองงานเด็กไทยบ้างว่าเป็นอย่างไร ถึงไหนกันแล้ว!!!
เออ เป๋ไปเยอะ เดี๋ยวเอาความเป็นไทยมาให้ เลย์อิจิ ดูบ้างดีกว่า ว่าความเป็นไทย สไตล์เราเป็นยังไงบ้าง
ขอเป๋ ต่อ สักกระจึ๋ง
ผมสนับสนุนการพัฒนา ไม่ว่าเขียนหรือลอก
หรือได้แรงบันดาลอะไรอะไรก็ตามแต่
การลอกไปเขียนไป มันต้องเป็นตัวของตัวเองจนได้ ยังค่ำ
หยั่งการ์ตูนฮ่องกงในยุคเริ่มแรก ดูไม่ออกเลยแยกไม่ได้เลย
ว่าฮ่องกงหรือญี่ปุ่น แต่ตอนนี้ชัดเจนมาก ว่าไอ้พลังการซอยเส้นแบบนี้
ฮ่องกง แหงๆ แหงมๆ
ป.ล. ผมชอบเส้นแบบที่ พี่กัม วาด 10 นาทีมาก