ความเดิมตอนที่แล้วความใหม่...
แบทเทิ่ล รอยัล
เดอะ ฟoนต์!!!
ตอนที่สิบหก
ฉัวะ!!! เสื้อยืดของกัมฉีกเป็นรูโหว่เมื่อเจ้าตัวกระโดดถอยหลังหลบมีดผ่าตัดของหมอแมว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดเป้งกำลังเครียดเขม็ง เฟิร์นที่โยกตัวหลบอีกมือของหมอพลิกตัวกลับไปยืนตั้งหลักอยู่ริมหน้าต่าง - หมอแมวหมุนมีดในมือเข้าเสียบกลับไปยังซองที่เหน็บไว้ตรงเอว
"ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้" กัมยกนิ้วโป้งปาดเหงื่อที่จมูก "ผิดคาดเลยนะเนี่ยหมอ"
"หึ"
หมอแมวหัวเราะสั้น ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นดุมแว่นที่ส่งแสงสีขาวสะท้อนเข้าตา ก่อนจะพุ่งเข้าหากัมในทันที
ผัวะ!!! หมัดขวาตรงถูกกัมปัดได้ แต่อีกสองหมัดที่ตามมานั้นทำได้เพียงโยกหลบ และหลังจากนั้นจึงถูกแข้งของหมอกระทุ้งเข้าเต็มท้องน้อยจนแทบกระอัก หมอแมวคว้ามีดขึ้นมา เงื้อขึ้นเตรียมพร้อมแทงใส่อีกฝ่ายที่กำลังค้อมตัวลงอย่างเจ็บปวด
เคร้ง!!! "ให้มันน้อย ๆ หน่อยเถอะหมอ"
เฟิร์นกัดฟันว่า เพราะต้านแรงแขนของอีกฝ่ายที่ยกมีดขึ้นรับไม่ไหวจนใบดาบสั่นระริก หมอแมวเหยียดยิ้มมุมปาก
"เฟิร์นช่วยพี่หรอ
"
"เปล่า เสียดายของ" เฟิร์นตอกกลับจนกัมหน้าทิ่มพื้น
ชายชุดกาวน์พลิกตัวหลบดาบของเฟิร์นไป ก่อนจะเหวี่ยงมีดอย่างรวดเร็วเกินใครจะทันได้ตั้งตัวไปยังเฟิร์น!!!
กึก!!!
ใบมีดสีเงินวาววับหยุดลงตรงต้นคอหญิงสาวที่กระตุกด้วยความตกใจ หมอแมวหยุดมีดไว้เพียงแค่นั้น... กัมตะเกียกตะกายลุกขึ้น
"ปล่อยเธอ!!!"
"ผมเตือนพวกคุณแล้วนะครับ" หมอแมวกล่าวเรื่อย ๆ พลางยกมืออีกข้างที่มีมีดชี้ไปยังกัม "และจะไม่มีครั้งที่สองอีก"
หมอแมวเงื้อมีดขึ้นสุดแรง เฟิร์นหัวเราะลั่นเหมือนทำใจยอมรับกับความสยดสยองที่จะเกิดขึ้น กัมเบิ่งตากว้าง มีดชูหราขึ้นเหนือศีรษะ และ!!!
เพล้ง!!!
อ้อก!!! ทุกสิ่งทุกอย่างหยุดลง หมอแมวดึงมีดกลับเข้าซองก่อนจะเบี่ยงตัวหลบกัมที่ถลาเข้าฟันปากกาจีเพ็น ดวงตาของเขามองตรงไปยังกระจกชั้นบนที่แตกกระจายไปทั่ว
"ชาย..." หมอแมวพึมพำ ก่อนจะยกมือดันแว่นอีกครั้ง ก่อนจะหันมายิ้มให้กับทั้งสองคน "ขอโทษนะครับ - ผมคงต้องไปทำธุระนิดหน่อย - แล้วเจอกันใหม่นะครับ"
เพียงแค่กัมกะพริบตา อีกฝ่ายก็หายลงบันไดไปแล้ว เหลือเพียงกัมกับเฟิร์นที่ยังยืนหอบหายใจอยู่...
น่ากลัว ศัตรูคนนี้ น่ากลัวเหลือเกิน
"เร่ สาม ก๊อพ ทางนี้" นานาตะโกนเรียกเมื่อเห็นสามร่างปีนข้ามรั้วที่หมดพลังไฟฟ้าแล้วออกมาด้านนอก
"อ้าว นานา ปลอดภัยดีนะ" สามว่า พลางโหนตัวลงพื้น
"ชั้นสบายดี...แต่ พวกเธอไปทำอะไรมาถึงได้บาดเจ็บขนาดนั้น" นานาอ้าปากค้างน้อย ๆ เมื่อเธอมองสำรวจร่างของสามหนุ่ม
"เดี๋ยวชั้นเล่าให้ฟังทีหลัง - กลับเข้าป่ากันก่อนเถอะ" ซาฟิเร่ว่า พลางมองเลยไปยังการต่อสู้สองรุมหนึ่งที่อยู่ใกล้ ๆ
"อ้าว ด้านในนั้นไม่มีอะไรหรอ"
"มีสิ" ก๊อพว่า พลางเหลือบตากลับไปมองสิ่งก่อสร้างทะมึนเบื้องหลัง "มีบางสิ่ง - ที่พวกเราไม่มีพลังพอที่จะก้าวข้ามมันไปได้ อยู่ในที่แห่งนั้น"
"?"
"เอาน่า กลับไปก่อนเถอะ - เข้าไปก็คงเอาชีวิตไปทิ้ง" สามตัดบท ก่อนจะเดินไล่ทั้งสองคนออกจากที่นั่น
แอนนั่งพิงขอบหน้าต่างอยู่ด้านบนพลางจับตามองไปยังเด็กสี่คนที่กำลังเดินออกไป แววตาประสงค์ร้ายฉายชัดอยู่ภายในดวงตาสองข้างนั้น...
