ตำนาน BATTLE R0YALE (แตกหน่อ)

สุดยอดมากๆเลย วีติดแล้วล่ะ
(+1)

ยังไงก็ตามอย่าเอาวีเข้าบทโดยเด็ดขาดนะคะ แค่นี้คนก็เยอะแล้ว

เพราะจานวีอยู่ในใจพี่อยู่แล้ว

[มังกร]

สุดยอดมากๆเลย วีติดแล้วล่ะ
(+1)

ยังไงก็ตามอย่าเอาวีเข้าบทโดยเด็ดขาดนะคะ แค่นี้คนก็เยอะแล้ว

และแล้วจานวีก็เดินออกมา

พี่แอนเห็นพอดี เลยใจละลายตาย

จานวีของเราจึงได้พอยต์เป็น 2 ซะงั้น 

[มังกร]

แบทเทิ่ล รอยัล

เดอะ ฟoนต์!!!

ตอนที่สิบ

          "สาม เดี๋ยว หยุดเล่นก่อน" ก๊อพปราม พลางมองไปยังระเบียงทางเดิน สามหันกลับมาอย่างสงสัยขณะที่กดหยุดเกมนีดฟอร์สปีดเอาไว้ "มีคนมาว่ะ"

          สามกดปิดหน้าจอดับวูบ ก่อนจะลุกออกจากเก้าอี้อย่างรวดเร็วและย่องมายืนข้าง ๆ เขา ก๊อพหันกลับไปมองหน้าอีกฝ่าย พลางมองเลยไปยังคอมพิวเตอร์ท้ายห้อง

          "ทำไมไม่ปิดวะ"

          "ไว้กลับมาเล่นวันหลัง"



          กัมเดินบ่นเฟิร์นไปตลอดทางถึงเรื่องวิถีสุดแสนวิบากที่เธอทำกับเขา ทั้งกระชากข้า้มรั้ว ทั้งเหวี่ยงกระแทกกระจกเข้ามา จนแผลฟกช้ำจากการต่อสู้ครั้งก่อนถูกกลบด้วยแผลใหม่อย่างรวดเร็ว กัมล้วงกระเป๋าเดินตามหลังงออย่างหงุดหงิด

          เฟิร์นหยุดลงตรงห้องโถง ก่อนจะเท้าคางมองลงไปเบื้องล่าง กัมเดินตามมา หน้ายังคงไม่สบอารมณ์ แต่เจ้าตัวกลับสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

          "แสงไฟ จากห้องนั่น" กัมว่า พลางหันไปสะกิดเฟิร์น "ไปดูหน่อยซิเฟิร์น"

          "หนูเป็นคนใช้ตั้งแต่เมื่อไหร่"

          "เผื่อจะเจอของเล่นไง"

          พอพูดถึงเรื่องของเล่น ใบหน้าของเธอดูจะสดใสขึ้น ก่อนกึ่งเดินกึ่งกระโดดอย่างสนใจไปยังประตูห้อง มองลอดเข้าไปด้านในอย่างระมัดระวัง ก่อนจะผลักประตูให้เปิดออก

          กรึก!!!

          แต่มันไม่ขยับ เฟิร์นพ่นลมหายใจอย่างไม่พอใจ พลางออกแรงผลักมากขึ้นอีก แต่ประตูก็ยังคงฝืดแน่น

          "เปิดไม่ออกเลย"

          "เปิดด้วยวิธีดี ๆ หน่อยสิเฟิร์น" กัมแนะนำ

          เฟิร์นพยักหน้า ก่อนจะยกมือฟาดเข้าไปที่บานประตูเต็มแรง

          เปรี้ยง!!!

          บานประตูหลุดกระเด็นเข้าไปในห้อง กระแทกจอคอมพิวเตอร์จนเละเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย สามที่โยกตัวหลบได้ทันถึงกับน้ำตาไหลพรากเพราะเกมที่เล่นค้างไว้ ส่วนก๊อพเองก็พยายามดึงแขนออกมาจากบานประตูที่ล้มทับไว้จนเลือดซึม

          "อ้าว นึกว่าใคร - สามกับก๊อพนี่เอง" เฟิร์นเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม ใบหน้าของเธอถูกแสงด้านนอกสวนเข้ามาจนมองเห็นไม่ชัด "พี่กำลังว่าง ๆ มาเป็นเพื่อนเล่นหน่อยสิ"

          "เอ้อ - แหะ ๆ พี่เฟิร์น" สามยกมือขึ้นเกาหัวอย่างหวาด ๆ ขณะที่ก๊อพเอาเท้าดันโต๊ะ พยายามดึงมือออกอย่างไม่คิดชีวิต "คือ - ผม มี ธะ ธุระ ต้องทำ น่ะครับ - คือ คือ ค คง ไม่ว่างมาเล่น ด้วย แหะ แหะ"

          เฟิร์นเงียบไปเล็กน้อย ก๊อพยกมือขวาขึ้นงัดประตูเหล็กจนหน้าเบี้ยว หันไปเห็นเฟิร์นกำลังดึงดาบซามูไรเล่มยาวออกมาจากกระเป๋าเป้ด้านหลัง

          "งั้นก็น่าเสียดาย - งั้นพี่ไม่เล่นด้วยก็ได้" เฟิร์นพูด พลางก้มลงมองใบดาบของตนเอง "แต่พี่จะเอาจริงเลยละกัน"

          "ฉิบแล้ว"

          ก๊อพกระชากมือออกจากประตู สามกระโดดหลบไปชิดผนัง เฟิร์นฟาดดาบผ่าโต๊ะคอมพิวเตอร์ภายในเสี้ยววินาทีหลังจากนั้นจนมันแหลกเป็นชิ้น ๆ ต่อหน้าต่อตา

          "หลบเก่งนี่"

          เฟิร์นหมุนตัวเหวี่ยงดาบใส่สามอีกครั้ง ซึ่งอีกฝ่ายก็ทิ้งตัวลงกลิ้งออกจากห้องได้ทัน ก๊อพนวดมือที่ปวดพลางเดินออกมานอกห้อง เฟิร์นดูจะไม่สนใจอะไรแล้วนอกจากการไล่ฟันตุ๊กตาที่ชื่อว่าสามไปรอบ ๆ - โดยมีกัมยืนเท้าคางมองกระจกอยู่เป็นฉากหลัง ซึ่งก็เป็นเคราะห์ของก๊อพอีกที่กัมหันมาเจอเข้าพอดี

          "อ้าวก๊อพ กำลังว่างเลยสินะ - พี่เองก็ไปที่อื่นตอนนี้ไม่ได้ซะด้วย - มาเล่นกันซักรอบสองรอบมั้ย" กัมเอ่ยทักอย่างเป็นมิตร ขณะที่มือล้วงลงไปหยิบปากกาจีเพ็นในกระเป๋าเสื้อ

          "เอ่อ - ไม่ดีกว่าครับพี่ เกรงใจ"

          "เฮ้ย - ไม่ต้องเกรงใจหรอก รู้อยู่ว่าอยากสู้ - พร้อมรึยังล่ะ - พี่จะลุยล่ะนะ"

          กัมวาดปากกาไปด้านหลัง หมึกสีน้ำเงินกระเซ็นออกมาเล็กน้อย ก๊อพมองไปที่บันไดทางลงที่อยู่ด้านหลังของกัมอย่างสิ้นหวัง ก่อนจะเริ่มตั้งการ์ดเทควันโด

          "เอางั้นก็ได้ครับ"

          "เจ๋ง" กัมว่า พลางหมุนปากกาจีเพ็นอีกด้ามขึ้นมาไว้ในมือซ้าย "ดูกันหน่อยสิว่านายจะเหนือกว่าเร่ซักแค่ไหน!!!"



          "ฮัดเช้ย"

          "เฮ้ย นั่นใครอยู่ในพุ่มไม้!!!"

          "ฉิบแล้ว"

[มังกร]

 

(คอมเก่าๆเล่นนีดฟอร์สปีดรอดด้วยเหรอว่ะ  )

[มังกร]

(ติดแล้ว ไอ้ก๊อพ มึ้งงงง ...  )

[มังกร]

ออกมาเรื่อยๆนะ ติด 

ขำพี่สาม
(+3 แต่อันที่จริงบวกได้แค่ 1)

พรุ่งนี้วีตื่นนอนมาต้องได้อ่านสองบทนะ
(อ้ะ พูดเล่น  )

[มังกร]

ขำพี่สาม
(+3 แต่อันที่จริงบวกได้แค่ 1)

พรุ่งนี้วีตื่นนอนมาต้องได้อ่านสองบทนะ
(อ้ะ พูดเล่น  )

 

(เห็นบวกคนมาเยอะ เลยบวกให้เลยสวยบ้าง  )

[มังกร]

แบทเทิ่ล รอยัล

เดอะ ฟoนต์!!!

ตอนที่สิบเอ็ด


          แอนลดปืนที่มีควันกรุ่นลง ก่อนจะเผยอยิ้มที่มุมปากเพราะภาพเบื้องหน้า

          "ไม่เลวเหมือนกันนี่บั๊ก"

          รูกระสุนปืนทั้งสามสิบนัดถูกประทับอยู่ที่ต้นไม้ด้านหลังของบั๊กที่ยืนเท้าคู่อยู่อย่างนิ่งเฉย ดวงหน้านิ่งเฉยและแว่นกันแดดสีดำทำให้เขาดูจะเยือกเย็นมากไปกว่าเก่า บั๊กขยับแว่นเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองซาฟิเร่กับนานาที่ยืนตะลึงกับท่วงท่าเมื่อครู่

          "ขอบคุณมากครับลุงบั๊ก - แต่ว่าไม่เห็นเคยบอกมาก่อนเลยว่าหลบกระสุนได้"

          "ไม่ได้หลบกระสุนได้นี่" บั๊กตอบ "เพียงแต่หลบก่อนที่แอนจะลั่นไกเท่านั้นเอง - ไม่ใช่นีโอนะ"

          "ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง" แอนว่า พลางโยนปืนในมือทิ้งไป ก่อนจะตั้งท่าต่อสู้ "ถ้าใช่ปืนไม่ได้ก็ต้องใช้..."

          "อย่างอื่น!!!"

          แอนหายไปจากตรงนั้นภายในชั่วพริบตา ก่อนจะมาปรากฏตัวอีกครั้งตรงด้านบนของบั๊ก เท้าสองข้างถีบคู่หวังกระแทกใส่กบาลเป้าหมาย แต่ลุงบั๊กไวเกินกว่านั้น เขาเบี่ยงตัวหลบพลางคว้าเท้าข้างขวาของแอนไว้ และออกแรงเหวี่ยงร่างของแอนไปยังรั้วเหล็กทันทีอย่างไม่ทันตั้งตัว

          "อั้ก!!!"

          เคร้ง!!!

          เสียงรั้วสั่นไหวอย่างน่ากลัว แอนล้มลงกระแทกพื้นทั้ง ๆ ที่ไม่มีวี่แววว่าจะถูำกไฟช็อต บั๊กขมวดคิ้วอย่างฉงนขณะที่แอนดันพื้นลุกขึ้น

          "ขอบคุณมากพี่อ๋าห์"

          ซาฟิเร่หันขวับไปหาอ๋าห์ที่กำลังยืนยิ้มอยู่ตรงนั้น แต่หนังสือที่เคยถืออยู่กลับหายไป!!!

          "โฮ่ - ปาหนังสือมากั้นระหว่างหลังของแอนกับรั้วเหล็กงั้นรึ" บั๊กกล่าว พลางมองไปทางอ๋าห์ที่ยักไหล่อย่างไม่สนใจ แอนบิดข้อมือเตรียมตัวอีกครั้ง

          แต่...

          เพล้ง!!!

          ทุกคนหันไปมองต้นเสียง เศษกระจกชิ้นเล็กชิ้นน้อยกระเด็นออกมาจากหน้าต่างบานใหญ่ที่ชั้นสอง ซึ่งมีตัวของก๊อพกระเด็นออกมา หมิ่นเหม่จะหงายหลังตกเต็มที - และคนที่กำลังบีบคออยู่เหนือร่างนั้นก็คือกัมที่ยิ้มอย่างน่ากลัว มืออีกข้างกำลังเงื้อปากกาจีเพ็นอยู่เหนือหัว พร้อมจะแทงอีกฝ่ายได้ทุกเมื่อ

          "ก๊อพ!!!"

          นานาร้อง แต่ซาฟิเร่กระโดดข้ามรั้วไปเรียบร้อยแล้ว

          "บ้าชะมัด - ลุงกัม!!! เดี่ยวก่อน อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ!!!" เสียงสามร้องมาจากด้านใน "เฟิร์น พี่ก็ด้วย อย่า อุ๊บ!!!"

          ซาฟิเร่กระโดดข้ามหน้าต่างไปขณะที่ก๊อพพยายามบิดตัวให้พ้นจากบริเวณอันตราย แต่แรงแขนของกัมดูจะมากกว่าเขาไม่รู้กี่เท่า

          "ผิดหวังจริง ๆ" กัมเอ่ยเสียงค่อย "นึกว่าจะมีฝีมือมากกว่านี้ซะอีก"

          "อั่ก" ก๊อพพยายามจะโต้ แต่ก็จุกอยู่ที่คอจนพูดไม่ออก มือสองข้างยื้อขอบไว้แน่น ขาตะกายหวังรั้งร่างเอาไว้จากการหล่นลงไปตายข้างล่าง

          "มีไลฟ์ไปก็เปล่าประโยชน์น่า - เอามาให้พี่เถอะนะ!!!"

          ก่อนที่กัมจะส่งแรงโยนก๊อพออกนอกหน้าต่างไป

เสร็จแล้วเย็บทำขายสาวกกันเองเลย

[มังกร]

คงไม่มีใครเสียตังค์อ่านเรื่องเดิมซ้ำสองหรอกวี

แต่ถ้าวีขาย ผมซื้อนะ 

[มังกร]

+1 โทษฐานอ่านแล้วติด

[มังกร]

แบทเทิ่ล รอยัล

เดอะ ฟoนต์!!!

ตอนที่สิบสอง

          "ไอ้ก๊อพ!!!"

          สามร้องเมื่อเห็นเพื่อนลอยหายออกไปนอกหน้าต่าง เฟิร์นไม่เสียเวลาแม้ซักนิด ยังคงเหวี่ยงดาบใส่สามที่ก้มตัวหลบได้เกือบจะในทันที สามตะเกียกตะกายไปทางหน้าต่างอีกบาน ก่อนจะชะโงกดูเบื้องล่าง

          "ไอ้ก๊อพ!!!"

          แต่ภาพที่เห็นเบื้องหน้า คือก๊อพกำลังคว้าท่อน้ำที่ยื่นออกมาห้อยต่องแต่งอยู่ตรงกลางระหว่างชั้นสองกับชั้นหนึ่ง ใบหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บที่มือขวาซึ่งถูกประตูทับบ่งบอกถึงความเจ็บปวดจากการซ้น สามถอนหายใจเฮือกสั้น ๆ อย่างโล่งอก ก่อนจะเบี่ยงตัวหลบดาบของเฟิร์นที่จู่โจมจากด้านหลังไปได้ ใบดาบเกี่ยวเอาแขนเสื้อขาดเป็นริ้ว ๆ

          "อย่าไปสนใจคนอื่นสิสาม - ไม่งั้นอาจจะเละไม่รู้ตัวนะ" เฟิร์นว่าพลางยิ้มให้ สามที่ไสลด์ตัวออกไปยกมือขึ้นลูบแขนซ้ายของตนที่ตอนนี้เปลือยเปล่า ก่อนจะเหลือบมองหญิงสาวที่ควงดาบไปมาราวกับซามูไรหญิง "ต่อเลยนะ"

          ซาฟิเร่วิ่งเต็มฝีเท้าขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง กัมกำลังยืนรออยู่เบื้องหน้าด้วยรอยยิ้มเหี้ยมโหด

          "ว่าไงเร่ ในที่สุดก็ยอมสู้กับพี่แล้วสินะ"

          "ถอยไป" เร่ยังคงไม่หยุดวิ่ง ตะโกนสวนกลับมา

          "อะไรนะ"

          "ถอย ไป!!!"

          ซาฟิเร่กระโดดขึ้นกำแพงไปในชั่วพริบตา ก่อนจะถีบผนังข้ามหัวกัมไปโดยที่อีกฝ่ายยังไม่ทันได้ขยับ เด็กหนุ่มพุ่งไปชิดหน้าต่างก่อนจะยื่นมือเข้าช่วยก๊อพ

          "เร่"

          "จับไว้"

          ก๊อพเอื้อมมือขวามาจับกับมือของเร่ ซึ่งตอนนี้ใบหน้ามีแต่ความเครียดและซีดลงเรื่อย ๆ อย่างน่าตกใจ แต่เมื่อก๊อพกระโดดเข้ามาจากหน้าต่างอีกบาน ก็พบกับ

          "เร่!!!"

          แผ่นหลังของซาฟิเร่มีปากกาจีเพ็นเสียบติดอยู่อย่างน่ากลัว กัมที่เดินช้า ๆ มาจากด้านหลังหัวเราะลั่นเมื่อเห็นเด็กหนุ่มทรุดลงนั่งคุกเข่ากับพื้น

          "เป็นไงล่ะ ช่วยแต่เพื่อน - สุดท้ายก็เอาตัวเองไม่รอด" กัมหัวเราะราวกับคนบ้าขณะที่ก๊อพคุกเข่าลงดึงปากกาออก ก่อนจะฉีกแขนเสื้อมาพื้นเป็นผ้าให้กับซาฟิเร่เพื่อห้ามเลือด

          "บ้าที่สุด เร่ - ทำไมไม่จัดการกับพี่กัมก่อน" ก๊อพร้องอย่างหัวเสีย ขณะที่ซาฟิเร่หันมายิ้ม

          "ฉันไม่เห็นศัตรูสำคัญกว่าเพื่อนหรอกก๊อพ"

          คำพูดนั้นเล่นเอาเด็กหนุ่มชะงัก ซาฟิเร่หัวเราะแห้ง ๆ ก่อนจะฝืนขยับตัวลุกขึ้น หันไปเผชิญหน้ากับกัมอย่างเชื่องช้า

          "ทีนี้ก็มาต่อกับผมได้"

          กัมดูจะอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้าอย่างยอมรับ ก่อนจะคว้าปากกาอีกด้ามออกมาจากกระเป๋ากางเกง

          "ไม่ใช่นาย   เรา"

          ซาฟิเร่หันไปมองก๊อพทีตอนนี้ตั้งการ์ดเตรียมพร้อม ก่อนจะหันไปมองกัมอีกครั้ง

          "งั้นก็ - ไปล่ะนะ!!!"

          ทั้งสองคนโถมตัวเข้าหากัมที่ยกมือสองข้างขึ้นเตรียมพร้อม ใบหน้าที่แสยะยิ้มนั้นห่างไกลความเป็นมนุษย์ขึ้นไปทุกที...




          "โธ่สาม อย่าเพิ่งล้มสิ มาเล่นกับพี่ต่ออีกหน่อย"

          เฟิร์นตัดพ้อเมื่อเห็นร่างที่เต็มไปด้วยบาดแผลกำลังทรุดลงคุกเข่าหอบหายใจ เลือดสีแดงข้นไหลเปรอะไปตามเสื้อผ้าและร่างกาย - ขีดจำกัดของสามนั้นดูเหมือนจะหยุดอยู่แค่นี้ - แต่ของเฟิร์นนั้นกลับมากขึ้นเรื่อย ๆ จนตอนนี้เขาแทบจะมองการเคลื่อนไหวของเธอไม่ทันแล้ว สามเงยหน้ามองคู่ต่อสู้ที่ดูเหมือนปีศาจขึ้นทุกที เงาพร่ามัวกำลังบิดเบี้ยวอยู่ในดวงตาของเขา เฟิร์นยกดาบขึ้นเพื่อเผด็จศึกขั้นสุดท้าย ใบหน้ายังคงไม่สร่างยิ้ม ปากบาง ๆ เอื้อนเอ่ยคำอำลา

          "บ๊ายบายนะน้องสาม"

          ก่อนที่หญิงสาวจะเหวี่ยงดาบลงมา เป้าหมายคือการผ่าร่างของเขาออกเป็นสองซีก!!!

          และ...!!!

  เยอะ แต่อ่านจบแล้ว
อะไร้ ไม่อยู่แค่สองสามวัน เล่นBRกันแล้วเรอะ

"ฉันไม่เห็นศัตรูสำคัญกว่าเพื่อนหรอกก๊อพ"

"ทำไมไม่ปิดวะ"
"ไว้กลับมาเล่นวันหลัง"
ชอบๆ

  (แด่พี่สาม)