บทร้อยกรอง

I will happy...if you near.
I will cheer...if you run.
I will fun...if you share.
I will care...if you sad.
I will mad...if you cry.
I will die...if you go.

 

ขุด

ณ หาดทรายชายทะเลแห่งหนึ่ง
ชิต บุรทัต

    ๐สายัณห์ตะวันยาม         
ขณะข้ามทิฆัมพร
เข้าภาคนภาตอน         
ทิศะตกก็รำไร

    ๐รอนรอนและอ่อนแสง         
นภะแดงสิแปลงไป
เป็นครามอร่ามใส         
สุภะสดพิสุทธ์สี

    ๐เรื่อเรื่อ ณ เมื่อรัต-         
ติจะผลัดก็พลันมี
มืดมามิช้าที           
ศศิธรจะจรแทน

    ๐ริวริวระริ้วเรื่อย
ระยะเฉื่อยฉะฉิวแสน
เย็นกายสบายแดน
มนะด้วยระรวยลม

    ๐ริกริกกระดิกทุก
ทุมะรุกข์ระเริงรมย์
ใบก้านตระการชม
พิศะช่อลออครัน

    ๐ไรไรไสวร่อน
จระว่อนวิหคพรรณ
เหนือพฤกษะไพรผัน
มุขะเพื่อจะเมือรัง

    ๐ครืนครืนคะครื้นครั่น
ชละลั่นสนั่นดัง
โดยทางทะเลฟัง
สรคลื่นคะเครงโครง

    ๐ลิ่วลิ่วละลอกปราด
ประทะหาดและสาดโซม
ซัดทอยทยอยโถม
ทะลุฝั่งกระทั่งถึง

    ๐แท้ธรรมชาติงาม
พิศะยามจะย่ำพึง
เพ่งภาพผิคำนึง
ละก็น่านิยมตาม

    ๐ตูยืน ณ พื้นทราย
เฉพาะชายทะเลงาม
ชมเพลินก็พลันความ
ตริตระหนักประจักษ์มา

    ๐เมื่อมองกะคลองเนตร
พิเคราะห์เขตอาณา
ของไทยสิไพศา-
ลยะรอบประกอบชล

    ๐โน่นโน่นแน่ะยาวกว้าง
ณ ระหว่างทะเลวน
น้ำเชี่ยวและเขียวกล
กะจะดำแสดงสี

    ๐นั่นนั่นแน่ะบอกบ่ง
โป๊ะประมงประมาณมี
ดื่นดาณอาชี-
วะเพราะปลาแหละอาจิณ

    ๐เรือใบคระไลคล่อง
ละเลาะล่องชะลอสินธุ์
ไปมาและหากิน
กิจะเกี่ยวกะมัจฉา

    ๐ใครใครผิไม่นึก
คติลึกละเอียดมา
พบเข้าก็เปล่าตา
จะมิติดมิผิดผัน

    ๐เห็นภาพทะเลแผน
ดุจะแผ่นอุทกอัน
ปราศฝั่งบใฝ่ฝัน
บพิจารณาไกล

    ๐เห็นภาพพณิชย์กรรม
กลธรรมดาไป
ตามถิ่นและทางใคร
จะถนัดสมรรถทำ

    ๐หากใช้พินิจชอบ
วิเคราะห์รอบจะครอบงำ
นึกถึงประเทศนำ
นยะแน่ว ณ แนวหมาย

    ๐โลกเราสิเข้ายุท-
ธะมิหยุดมิหย่อนวาย
บุคคลและแคว้นหลาย
ตะละล้วนจะป่วนหัน

    ๐หาที่กระทำกิน
และถวิลจะแย่งกัน
ทุกยุคและทุกวัน
ผิวิจารณ์จะตื่นตน

    ๐ว่าอ้าไผทแผ่น
ภพะแดนอุทกชล
ทั้งใหญ่และกว้างยล
เฉพาะเนตรถนัดเห็น

    ๐ของไทยนะ-ของไทย
และก็ไทยนะ-ไทยเป็น
เจ้าของและบำเพ็ญ
จะพิทักษ์จะรักษา

    ๐ในถิ่นอุทกนั้น
สิอนันตบรรดา
สินธนจะคณนา
บมิสุดอนุสสรณ์

    ๐แผ่นน้ำ ณ เบื้องหน้า
อุปมากะอากร
เกิดเทิดสถาวร
ชิวะเรานิรันดร์แล/.

ปากบอนเถอะกูรู้   หละก็กูจะตบมึง
เรื่องนั้นดันดึง      และแดะแด๋เพราะโกรธดาล

รู้เห็นอะไรหน่อย   สิจะคอยเสนอขาน
เสือกแส่จะรังควาน   เอะอะอึงตะบึงไป

ถ้าหนักกระบาลมึง   จะทะลึ่งก็ตามใจ
น่าเล่าก็เปล่าไย   เสาะแสะเสือกมิเห็นสม

เรื่องกูก็เรื่องกู      ผิวะรู้ก็ควรอม
อย่าคายระบายลม   เหลาะแหละให้กะใครฟัง

ก่อนมึงก็มีคาว      ระบุฉาวกระฉ่อนดัง
กูสู้สงบบัง      มิแคะไค้กะใครเลย

หากกูมิช่วยดับ   จะระงับอะไรเหวย
ป่านนี้น่ะคงเผย   กระจะหมดกระจ่างเมือง

เรื่องใดก็ดีกู      เจาะและรู้แน่ะเนืองเนือง
แม้ขุ่นและครุ่นเคือง   ก็มิคิดจะขานไข

เรื่องใดก็เรื่องใคร   เกาะแกะไยแฮะป่วยการ
มีงานประกอบงาน   เฉพาะตอนก็เย็นใจ

เรื่องกุกระนี้มึง   สะเออะอึงกะใครใคร
เป็นไรก็เป็นไป      เถอะจะตบมินับหัน

แก้ปากคะเยอคัน   มิฉะนั้นจะเคยตน
ต่อไปอะไรดล      ก็จะแดงเพราะมึงบอน ฯ

เอามาจาก http://pantip.com/cafe/writer/topic/W2321418/W2321418.html
(มีแก้ไขเล็กน้อย)

คิดถึงฉันท์พวกนี้ 

ในลักษณ์นั้นว่าน่าประหลาด   เป็นเชื้อชาตินักรบกลั่นกล้า
เหตุฉไนใยท้อรอรา               หรือจะกล้าแต่เพียงวาที
เห็นแก้วแวววับที่จับจิต           ใยไม่คิดอาจเอื้อมให้ถึงที่
เมื่อไม่เอื้อมจะได้อย่างไรมี     อันมณีหรือจะโลดไปถึงมือ
อันของสูงแม้ปองต้องจิต         หากไม่คิดปีนป่ายจะได้ฤา
มิใช่ของตลาดที่อาจซื้อ           ฤาแย่งยื้อถือได้โดยไม่ยอม
ไม่คิดสอยมัวคอยดอกไม้ร่วง    คงชวดดวงบุปชาติสะอาดหอม
ดูแต่ภูมรินทร์เดที่ยวบินดอม     จึงได้ออมอบกลิ่้นสุมาลี...

อันนี้ท่อนหนึ่งจากท้าวแสนปม ที่เคยถูกทำเป็นเพลงด้วย

เป็นกลอนสี่บทที่จำได้ขึ้นใจ 

ณ ยามสายัณห์ตะวันยิ่งย้อย
แน่ะเร่งเท้าหน่อยทยอยเหยียบหนา
ตะแล้กแต้กแต้กจะแหลกแล้วจ้า
บุรุษรีบมาเถอะรับข้าวไป

คณาเนื้อนวลก็ครวญคลอขับ
ระริกแคนรับสลับเสียงใส
กระเดื่องตำข้าวก็กราวเสียงไกล
สนุกน้ำใจสมัยสายัณห์

ตะแล้กแต้กแต้กตะแล้กแต้กแต้ก
กระเดื่องดังแทรกสำรวลสรวลสันต์
มินานนักข้าวก็เปลือร้าวพลัน
บุรุษรีบดันกระด้งส่งมา

ประเพณีไทยสมัยก่อนเก่า
ก็คงมีเค้าจะเนานานถ้า
ดรุณลูกหลานสถานท้องนา
สมัครรักษาขนบธรรมเนียม

(ณ ยามสายัณห์ : สุภร ผลชีวิน)
วรรณสารวิจักษณ์ เล่ม ๓ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕

อาจารย์อ่านฉันท์เพราะดี เป็นเพลงเลย
เลยจำได้

เสียดายในมหาลัยไม่มีเรียนภาษาไทย
 

ชีวิตไม่ใช่สไปรท์จะได้สดใสซาบซ่า   ชีวิตไม่ใช่โคคาโคล่าจะได้ซ่าถึงหยดสุดท้าย

 

อยากรู้นานละ

ฤา เนี่ย
อ่านว่า รือ
แต่ต้องเขียนด้วย ๅ ใช่เปล่า
เป็น ฤๅ

(หรือว่าตูเข้าใจผิดมาตลอด)

^
^
ครับ
---------------------------------------------
1. ค้น :  ฤๅ
คำ :  ฤๅ ๑
เสียง :  รือ
คำตั้ง :  ฤๅ ๑
นิยาม :  เป็นรูปสระในภาษาสันสกฤต ซึ่งเป็นเสียงยาวของ ฤ เมื่อไทยนำมาใช้ออกเสียงเป็น รือ เช่น ฤๅษี ดังฤๅ โดยมากใช้ในบทร้อยกรอง หมายความว่า หรือ เช่น กวีฤๅแล้งแหล่งสยาม.   
ปรับปรุง :  98/4/2
--------------------------------------------------------------------------------
2. ค้น :  ฤๅ
คำ :  ฤๅ ๒
เสียง :  รือ
คำตั้ง :  ฤๅ ๒
ชนิด :  ว.
นิยาม :  หรือ, อะไร, ไม่ใช่.
 ปรับปรุง :  98/4/2

http://f0nt.com/forum/index.php/topic,5778.msg253930.html#msg253930

ตัดหน้ากันจัง 

(+1)
ลุงเจ้าสัว พี่โอ้เอ้ (ถึงจะ  ) เต่า
ขอบคุณค่า

 

(+1)
ลุงเจ้าสัว พี่โอ้เอ้ (ถึงจะ  ) เต่า
ขอบคุณค่า

 

เรียกลุงเลยเร้อ 

บอกเองนี่คะว่าอายุ 55
ก็เชื่อสิคะ
 

บอกเองนี่คะว่าอายุ 55
ก็เชื่อสิคะ
 

 

[มังกร]

ขออนุญาตขุด

ใครพอจะช่วยหนิงแต่ง โคลงสี่สุภาพ เกี่ยวกับ พระราชกรณียกิจของในหลวงบ้างไม้คะ 
ช่วยหน่อยนะๆ 
นั่งแต่งมาเป็นชั่วโมงแล้ว ยากจริงๆ ไอตรง ไม้เอกไม้โทเนี้ยล่ะ 



//
ไม่มีใครมาช่วยเลย
พี่โอ้เออออออออออออออ้~  ช่วยด้วยยยยยย ~