เอาจริงๆ เลยนะ อยากร้องเพลงที่พ่อผมแต่งครับ
แล้วร้องให้พ่อฟัง พ่อที่ไม่เคยยอมรับว่าลูกชายจะร้องลูกทุ่งได้
พ่อผมมีความใฝ่ฝันที่จะเป็นนักแต่งเพลงลูกทุ่ง ทุกวันนี้แกมีเพลงที่แต่งเองในครอบครองมากกว่าร้อยเพลง
คือไม่ว่าจะทำอะไร ขอแค่มีกระดาษ 1 แผ่น ปากกา 1 ด้าม แกแต่งได้หมด
มีรายการประกวดแต่งเพลงที่ไหน แกก็ส่ง ไม่เคยได้รางวัลใหญ่ แต่ก็มีรางวัลชมเชยกลับมาบ้าง
แต่ข้อจำกัดก็คือ พ่อเล่นเครื่องดนตรีไม่เป็น สิ่งที่ทำได้ก็เพียงแค่ เนื้อเพลงและเสียงร้องเปล่าๆ
พ่อลงทุนซื้ออิเล็กโทนมาตัวนึงเพื่อหวังใช้มันทำจังหวะ แต่ก็ไปไม่รอด ใช้ไม่เป็น
ที่ผ่านมาพยายามช่วยพ่อเท่าที่จะทำได้ พ่อเคยเอาเนื้อเพลงเสนอค่ายเพลงมาแล้วหลายค่าย แต่ก็นะ.. ไม่ผ่าน
จากอัดเป็นเทป ก็ทำเป็นซีดี ช่วยได้เท่าที่จะสามารถ
ตอนมัธยมผมเคยสมัครประกวดร้องเพลงลูกทุ่ง ส่งชื่อเพลงเทพธิดาผ้าซิ่นไป
แต่พอถึงเวลาจริง ผมกลับเลือกที่จะร้องเพลงที่พ่อแต่ง นักดนตรีเล่นไม่ได้ มีเพียงแค่จังหวะกลองที่ยังพอไปได้
ได้ที่สามครับ ครั้งนั้น ดีใจเล็กน้อย แต่ตื่นเต้นมากกว่าตอนที่เขาถามว่าร้องเพลงอะไร
ผมตอบแบบไม่อายเลย ว่าเพลง ไอดินกลิ่นฝน พ่อผมแต่งเองครับ
ทุกวันนี้พ่อยังไม่หยุดฝันของพ่อ ยังมีเพลงมาอวดผมอยู่บ่อยๆ
ถามว่าเพลงเพราะมั้ย ตอบแบบไม่เข้าข้างนะ ผมว่าพ่อผมแต่งเพลงได้ดี มีสำผัสแบบเพลงลูกทุ่งแท้ๆ สมัยเก่า
สำบัดสำนวน มีสำผัสนอก ใน เหมือนกลอนสุภาพ
ไม่รู้อนาคตเพลงของพ่อจะเป็นยังไง แต่อยากให้เพลงของพ่อมีดนตรี มีทำนอง
