วันนี้ เมื่อไม่กี่ชม.ที่แล้วนี่เอง
หนึ่งในตำนานแห่งคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากรได้หลับอย่างสงบไปแล้ว
หลังจากที่แกบอกว่าได้พยายามโกงยมบาลมาหลายครั้ง (จากคำบอกเล่าของพี่ที่ไปเยี่ยม)
พี่ม้าเป็นพี่ที่อารมณ์ดีที่สุดคนนึงในคณะ ที่น่าจะพูดได้ว่านักศึกษา และบุคคลากรคณะนี้ทุกคนน่าจะรู้จักดี
ไม่น่าจะมีน้องคนไหน หรือปีไหนที่จะไม่เคยผ่านโอวาทของพี่ม้า รวมถึงไม่เคยเห็นพี่ม้ามาในงานสำคัญๆ ของคณะ ทั้งงานวิชาการ และสันทนาการ
เอกลักษณ์ของแกอย่างนึงที่ผมจำได้ติดตาคือ ถือแก้วพลาสติกบรรจุน้ำสีทองอยู่ทุกๆ งานรื่นเริงของคณะ
ใส่เสื้อโปโลพอดีตัว กับกางเกงหลุดตูดนิดๆ บางทีก็จะมีหมวกปีกรอบแบบขอทาน ครอบผมยาวประบ่าสีดอกเลา
เสียงแหลมเล็ก ที่คอยแซวรุ่นน้องปีหนึ่ง โดยเฉพาะสาวๆ
แกเป็นคนนึงที่ทำให้ผมคิดว่า ถ้าแก่ตัวไปแล้วมีความสุขอย่างแก ก็คงจะรื่นเริงดีไม่น้อย
ถึงจะไม่เคยสนิทสนมเป็นการส่วนตัว ไม่เคยร่วมวงสังสรรค์ อย่างจริงจัง แต่ก็อดใจหายไม่ได้ว่าสีสันแบบนี้ คงไม่ได้เห็นอีกแล้ว
ขอไว้อาลัยให้ พี่ม้า นิพัทธ์ เทวัต และร่วมแสดงความเสียใจแก่ครอบครัวแกด้วยครับ
