หน้า: 1 ... 4 5 6 7 8 9 10 [11] 12 13 14 15 16 17 18 ... 111
 
ผู้เขียน หัวข้อ: กระจู๋สูญเสีย  (อ่าน 385127 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 ขาจร กำลังดูหัวข้อนี้
แก้แล้ว  ฮือๆ~
บันทึกการเข้า
แก่แล้ว เอือม

ไม่แก่หรอก กรี๊ดดดดด
บันทึกการเข้า
จริงๆแล้วคนตกไปตายนะ
แต่คนเห็นตกใจจัดเลยช็อคตายค่ะ ฮือๆ~



































ล้อเล่น  เกย์ออก
บันทึกการเข้า

อันโตนิโอกะเมโระ ~~
คิดถึงคุณย่าจัง  ฮือๆ~
เหมือนขาดอะไรไปอย่างหนึ่ง ...

กลับบ้านนอกล่าสุด...
ก็ไม่ได้เห็นย่า นั่งม้านั่งหน้าบ้านรอเราอีกแล้ว ...
ไม่มีย่าคอยทำกับข้าวเย็นอร่อยๆ ให้ทาน
ย่าชอบกอด หอม .. หลานสาวคนเดียวคนนี้

ปกติไปทำบุญกับย่าที่วัด ...
แต่วันนั้น .. ไปหาย่าที่วัด ย่าอยู่ในประสาทสวย ย่านอนอยู่ในโรง  เศร้า
คนจำนวนมากมายมาทำบุญให้ย่าไปดี ...
ย่าคอยจุดธูปให้คนที่รู้จักย่า ..
เพื่อนๆของย่าหลายคน เดินไม่ค่อยถนัด พากันมาหาย่า
เพื่อนๆของย่าหลายคนพากันร้องไห้ ...
บางคนก็บอกว่า ย่าพากลิ่นธูปไปเรียกบ้าง

ก่อนเผา
เปิดดูหน้าย่า ...... แล้วลมที่ป่าช้า พัดแรงมาก
ย่าดูหน้าตาอิ่มบุญ แล้วก็สดใส ย่าไม่ต้องห่วงเราแล้ว

น้ำตาตกอีกครั้ง
ตอนเสียงประทัดดังขึ้น ...

ลั่นจะไม่ลืมพระคุณและคำสอนของย่าเลย  ไหว้

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17 ก.พ. 2007, 12:59 น. โดย ลั่นฟ้า » บันทึกการเข้า
ไหว้
บันทึกการเข้า

รับงานถ่ายภาพ
www.rpash.com
คิดถึงคุณย่าจัง  ฮือๆ~
เหมือนขาดอะไรไปอย่างหนึ่ง ...

กลับบ้านนอกล่าสุด...
ก็ไม่ได้เห็นย่า นั่งม้านั่งหน้าบ้านรอเราอีกแล้ว ...
ไม่มีย่าคอยทำกับข้าวเย็นอร่อยๆ ให้ทาน
ย่าชอบกอด หอม .. หลานสาวคนเดียวคนนี้

ปกติไปทำบุญกับย่าที่วัด ...
แต่วันนั้น .. ไปหาย่าที่วัด ย่าอยู่ในประสาทสวย ย่านอนอยู่ในโรง  เศร้า
คนจำนวนมากมายมาทำบุญให้ย่าไปดี ...
ย่าคอยจุดธูปให้คนที่รู้จักย่า ..
เพื่อนๆของย่าหลายคน เดินไม่ค่อยถนัด พากันมาหาย่า
เพื่อนๆของย่าหลายคนพากันร้องไห้ ...
บางคนก็บอกว่า ย่าพากลิ่นธูปไปเรียกบ้าง

ก่อนเผา
เปิดดูหน้าย่า ...... แล้วลมที่ป่าช้า พัดแรงมาก
ย่าดูหน้าตาอิ่มบุญ แล้วก็สดใส ย่าไม่ต้องห่วงเราแล้ว

น้ำตาตกอีกครั้ง
ตอนเสียงประทัดดังขึ้น ...

ลั่นจะไม่ลืมพระคุณและคำสอนของย่าเลย  ไหว้



 ไหว้  เสียใจด้วยนะจ้ะน้องลั่น

รู้สึกเหมือนกันเลยแต่พี่อยู่ตอนท่านใกล้สิ้นลมด้วย...อยากกอดก็ไม่ได้ น้าๆเอาตัวออกกลัวน้ำตาจะหล่นใส่ศพ  ฮือๆ~
บันทึกการเข้า
เศร้า วัฏจักรของชีวิตน่ะลั่น.

พบเพื่อจาก จากเพื่อเจอนะลั่น.
บันทึกการเข้า

ห๊ะ! อะไรนะ!!!
เมื่อเดือนเมษายนปีที่แล้วคุณพ่อเสีย..

เดือนกุมภาพันธ์ปีนี้ ป้าพี่สาวคนรองของแม่เสีย..

ตอนนี้ป้าพี่สาวคนโตของแม่ (เป็นป้าที่อยู่ด้วยและเลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็กจนโต) ก็เข้าโรงพยาบาล  เป็นเบาหวาน หลอดเลือดอุดตันในสมอง ความดัน เดินไม่ได้  ความจำเริ่มเสื่อม  ซึม พูดน้อยลง ...

มีความรู้สึกว่าบุคคลที่เรารักและอยู่ในความทรงจำในวันวัยที่เป็นเด็กกำลังทยอยจากเราไป ...

ก็เหลือแต่เรา.. ที่ต้องเข้มแข็งและดำเนินชีวิตต่อไป .. อย่างมีสติ..
บันทึกการเข้า
เป็นธรรมดา ถ้าคิดให้มันเป็นธรรมชาติ คือเรากลับสู่จุดเดิม
ก่อนมาก็ไม่มีอะไร ตายไปก็ไม่มีอะไร

ของพรรค์นี้มันอยู่ที่หัวใจ
ว่าจะจำสิ่งดีๆ ของคนๆ นั้น ที่เคยเกิดขึ้นได้แม่นแค่ไหน

ถ้าอยู่กันเห็นๆ แต่ไม่มีคนใส่ใจ
สู้คนตายไปแล้วเราระลึกถึงไม่ดีกว่ารึ?

คนตาย เขาบอกว่าคือคนที่อยู่กับที่
เราไปหาเขาเมื่อไหร่ก็ได้ เพราะเขาเอากระดูกไว้ที่เดิม
ฝังไว้ตามเดิม แต่คนเป็น บางทีก็ไม่อยู่ โทรไปก็ไม่รับสาย

มันก็แค่นั้น  ยิ้มน่ารัก

บันทึกการเข้า

nuugo.blogspot.com
instagram.com/nuugo
อู๊ย กรี๊ดดดดด
น่ารักจังเลยคู่นี้
บันทึกการเข้า

ทำมาหากินด้วยการเปิดร้านสกรีนเสื้อยืด จ้ะ
ขอแสดงความเสียใจกับแม่พี่ใหญ่ด้วย

ฝากพี่ใหญ่กราบแม่เผื่อเราด้วย
ขอโทษท่านด้วย ที่สุดท้ายแล้วเราก้ไม่ได้กราบท่านด้วยตัวเอง

(ขอไว้อาลัยที่จู๋นี้ อยากตอบที่จู๋นี้)
บันทึกการเข้า

ขอบคุณมากๆครับ  อุตส่าห์ส่งพวงหรีดส่งตรง(โทรสั่ง)จากพัทยาเชียว ลันล้า


ขอบคุณน้องปิ๊กมากๆอีกทีครับ
บันทึกการเข้า

แม่จะมองเราจากดาวดวงไหนน๊าาาาา
กลับไปดู Hi5 ของไอโน้ต.

คิดถึงมัน  เศร้า

คนมาทิ้งข้อความไว้เต็มเลย
บันทึกการเข้า

ห๊ะ! อะไรนะ!!!
กาพย์ห่อโคลงคิดถึงย่า (แต่งให้ย่า)

แสงดาวแหวกม่านฟ้า   มือของย่าโอบตัวฉัน
อุ่นไอใต้แสงจันทร์   นอนหลับฝันพลันละเมอ

เจอย่าในนิทรา   เคว้งคว้าง
จะเอื้อมมือคว้าวาง   กลับเก้อ
ภาพย่าบ่เลือนลาง   จางจาก
ฉันเศร้าเฝ้าพร่ำเพ้อ   นิ่งน้ำ ตานอง
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23 เม.ย. 2007, 20:31 น. โดย ลั่นทม » บันทึกการเข้า
พี่ก็คิดถึงย่าพี่เหมือนกัน  ฮือๆ~
เพราะพี่อยู่กับก๋งและย่ามาตั้งแต่เด็กจนโต (อยู่ด้วยกันมากกว่าเตี่ยกับแม่อีก)  ฮิ้ววว



หลังจากย่าเสีย และฝังท่านในสุสาน
ที่บ้านพี่ก็ย้ายออกจากบ้านสวนที่ดำเนินสะดวก ไปยังบ้านใหม่อีกแห่ง
ปิดบ้านสวนเอาไว้ แวะไปทำความสะอาดบ้าง นานๆ ครั้ง


ย่าเสียที่นั่น และพี่ก็เชื่อว่าย่ายังคงอยู่ที่นั่นจนถึงวันนี้ เนื่องจากยามักจะชอบนอนอยู่บนบ้านไม้ และจะเดินลงมาหาหลานทุกครั้งที่หลานกลับบ้าน พร้อมถือกะละมังกล้วยทอดมาเสมอๆ (ตูชอบทานกล้วยทอด) ตั้งแต่ย่าเสีย ภาวนาให้ย่ามาหา แต่แกก็ไม่เคยมาให้ใครเก็นเลยตั้งแต่วันที่ท่านเสีย มาหาครั้งเดียวคือในคืนที่ท่านเสียครั้งแรก เห็นท่านั่งอยู่ตรงที่ตั้งโลง (ในฝัน ท่านนั่งอยู่และดูงง งง )

กลับบ้าน (ใหม่) ล่าสุด น้องชายบอกว่า วันก่อนกลับบ้านสวน ตอนนี้บ้านน่ากลัวมาก (น้องคนที่พูดอาศัยอยู่ในบ้านนั้นมาตั้งแต่เกิดจนตอนนี้อายุ 24)


ล่าสุดย่ามาเข้าฝัน ในฝันเป็นฉากบ้านใหม่
ลักษณะเป็นทาวน์เฮ้าส์สองชั้น มีบริเวญบ้านเล็กน้อย
 รู้สึกตัวว่ากำลังอยู่บนชั้นสอง แล้วมีเสียงตะโกนมาจากชั้น 1 ว่า ถึงคิวแล้วลงไปพบญาติได้
พี่ก็เดินลงบันไดบ้านใหม่

เดินไปถึงประตูหน้าบ้านเจอย่ายืนอยู่นอกประตู
วิ่งเข้าไปเหมือนกับตอนที่เคยวิ่ง เข้าไปหาย่า




ย่าเปลี่ยนไปมาก
อะไรทำให้ย่าเปลี่ยนไปมากมายขนาดนี้




สิ่งหนึ่งที่สังเกตได้ชัดเจนคือย่าผอมลงแก้มตอบ
ผอมมากจนจำเกือบไม่ได้
เราได้แต่ถามว่า "ทำไมย่าเป็นแบบนี้ " ย่าไม่ได้กินอะไรเลยเหรอ
ทำไมย่าผอมเหลือเกิน

ย่าหันหน้ามามอง


ย่าไม่พูดอะไร ถามเท่าไหรก็ไม่พูดอะไร ไม่แสดงสีหน้าอะไร
รู้ได้จาก่แววตา ย่าบอกกับเราว่า


"ย่าคิดถึงตั้มเหลือเกิน"


ในฝันพี่ไม่ได้มีสติขนาดที่เล่านะ
แต่อารามคนตกใจมากกว่า ตกใจที่เห็นย่าแบบนั้น ตกใจที่ได้เจอ
แถมในฝันที่รู้สึกตัวด้วยว่า ตอนนี้ย่าได้เสียไปแล้ว และได้กลับมาหา



ตื่นมาแล้วคิดถึงย่าเหลือเกิน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23 เม.ย. 2007, 22:40 น. โดย I_AM_SUD_YOD » บันทึกการเข้า

ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววว
หน้า: 1 ... 4 5 6 7 8 9 10 [11] 12 13 14 15 16 17 18 ... 111
 
 
Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2007, Simple Machines | Thai language by ThaiSMF Valid XHTML 1.0! Valid CSS!