ธงปัตตานี

[มังกร]

ตอนนี้กลับมาบ้านที่ยะลา ก็นัดเจอเพื่อนๆ บางคนก็อยู่ยะลา บางคนก็อยู่กรุงเทพ แล้วกลับไปเยี่ยมบ้าน
คุยกับเพื่อนในพื้นที่ เค้าบอกว่า เค้าก็พยายามจะใช้ชีวิตปกตินะ เหมือนที่เคยเป็น ออกไปซื้อของ ซื้อข้าว นั่งร้านอาหาร บางคนก็เปิดร้านของตัวเอง
เค้าก็บอกว่า มันก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรนัก ถ้าเรารู้สึกกลัว เราจะเครียด ให้พยายามใช้ชีวิตปกติ แต่ให้ระวังตัวมากขึ้น
อย่างเวลานั่งเฝ้าร้านก็พยามมองๆว่า ใครมาจอดรถหน้าร้าน ลูกค้ารึเปล่า หรือจอดไว้แล้วหายไปไหน
สำหรับป้า เวลาไปนั่งร้านอาหาร จากที่เคยชอบนั่งด้านนอกรับลม ริมกระจก ริมหน้าต่างอะไรงี้ ก็จะเปลี่ยนเป็นไปนั่งลึกๆในร้านแทน
....กลัวมอเตอร์ไซด์ที่จอดอยู่อ่ะ 
แต่เพื่อนที่ทำกิจการที่ยะลา บอกว่า เศษฐกิจที่ยะลาดีกว่า ปัตตานีและนราธิวาส  คือคนกล้าออกมาจับจ่ายซื้อของมากกว่า
แล้วอีกอย่าง ส่วนใหญ่จะเป็นมุสลิมที่ทำสวนยาง เวลาเค้าออกมาซื้อของ เค้าจะซื้อจนเงินหมด ไม่หมดไม่กลับ
 เพราะเค้าถือว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้เงินก็งอกออกมาจากดินแล้ว 
อันนี้เพื่อนพูดให้ฟังนะ บางทีก็เลยคิดๆว่า วันนึงอาจจะสงบก็ได้

จริงนะ ถ้าเรายิ่งไปวิตกกังวล ไปสนใจ ไปกลัวเรื่องพวกนี้มากเท่าไร
ก็เหมือนยิ่งยุให้มันรุนแรงขึ้นเรื่อย สู้เฉยๆไปดีกว่า แต่ก็ระวังตัวอย่างที่ป้าแป้งบอก
เชื่อว่าสักวันมันต้องสงบ พวกโจรมันก็คงเหนื่อยกันเป็น หลายปีมาแล้วด้วย

โอว กระจู๋นี้ถูกขุดมาตรงเวลาเลยครับ
คือวันนี้อนู่ดีๆ ก็นึกขึ้นมาได้ (จริงๆ เพราะเมียตูถามตอนนั่งกินข้าวต้มตะหาก)
ว่าตูอยากไปเที่ยวประเทศไหนที่สุด และคำตอบที่นึกได้ก็คือ จ.ยะลาเรานี่แหละ
คือมันผุดขึ้นมาเอง ว่าอยากไปนะ อยากไปเที่ยว แต่คงรอแหละ
เพื่อให้มันสามารถรับคนไปเที่ยวได้อย่างอุ่นใจก่อน
รอหน่อยนะ

+ป้าแป้งครับ

[มังกร]

จากที่พิมพ์ ผ่านไปไม่ถึง 24 ชม.
เมื่อเช้ามีระเบิดแถวแขวงการทางรถไฟ หน้าตลาดสดยะลา
เป็นคาร์บอม รถเก๋งซีวิค ตาย1 ได้ข่าวว่าเป็นจ่า เจ็บอีก 32 แต่บางที่จะบอกว่า 23 ไม่รู้ใครพิมพ์ผิด
เพื่อนที่ต้องผ่านแถวนั้นทุกวันบอกว่าเค้าปลอดภัยดี ส่วนเพื่อนอีกคนที่บ้านอยู่แถวนั้นก็ออกมากินข้าวในตลาดปกติ
   สวัสดียะลา

ผมก็คนยะลา เมื่อตอนบ่ายเพื่อนที่เป็นคนยะลาด้วยกันโทรมาหาเลยคุยกันถึงวันเก่าๆ ถามถึงเพื่อนๆคนไหน คำตอบก็มักจะเป็น ย้ายไปอยู่ ต่างจังหวัดกันหมด ซึ่งอันนี้ผมก็ว่าน่าจะจริงโดยเฉพาะจังหวัดในภาคเหนือ เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมาไปเที่ยวเชียงใหม่เจอเพื่อนที่โรงเรียนเก่าไปตั้งรกรากกันอยู่ที่นั้น 3 ครอบครัว นี้เท่าที่เจอนะไป3วันเจอกันโดยไม่นัดหมาย 3 คนร้านผัดไทที่อร่อยที่สุดในยะลาตอนนี้กลายเป็นผัดไทร้านดังที่เชียงใหม่ถามถึงร้านอาหารที่เคยไปนั่งกินตอนเด็กๆ ถ้าไม่ย้าย ก็ปิดกิจการด้วยตนเองหรือไม่ก็มีคนช่วยปิดให้ มีร้านขนมปังอยู่ร้านหนึ่งโดนระเบิดไปเต็มๆ เลยต้องปิดกิจการกันไป เพื่อนบอกว่าร้านไหนดังร้านไหนอร่อยมันจะไม่พยายามไปกินเดี๋ยวจะโดนลูกหลง ส่วนที่แอนพูดว่าอยากไปยะลาเนี่ย เมื่อก่อนตอนยังไม่มีเรื่องนี้เป็นจังหวัดที่ผมอยากให้คนไป พบไปโดนกันคนละครั้งในชีวิตเลยนะ เพื่อนผมตอนมหาลัยไปเที่ยวบ้านชอบกันทุกคน ยิ่งเดียวนี้คนชอบไปเที่ยว ปาย น่าน ลำปาง เชียงคานกัน ผมว่าอำเภอเมืองกับ เบตงบ้านผมก็สู้ได้นะ แต่หลังจากผ่านเรื่องนี้ไปแล้วไม่รู้ว่าภาพยังงั้นจะกลับมาต้องใช้เวลาซักเท่าไร คนที่อยู่ในพื้นที่ผมว่า กิจวัตรและลักษณะนิสัยก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปแน่ๆเพราะต้องอยู่อย่างระวังมาหลายปีแล้ว

เสียดาย แต่ก็อยากไป

[มังกร]

เสียดาย แต่ก็อยากไป

ขุด




PANTIP.COM : A12443276 กระทู้นี้ ฝากถึงคุณสรยุทธคะ [บันเทิงวิทยุ-โทรทัศน์]
http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A12443276/A12443276.html

เรื่องงบทหารครับ ว่าทำไมไปไม่ถึงทหารใต้

[มังกร]

ผมว่าคนตั้งกระทู้ น่าจะเจ๋งในระดับหนึ่ง

ตั้งกระทู้ ให้สรยุทธรับบริจาค

นัยๆว่า

"เงินงบประมาณการทหารหายไปไหนหมด"

แล้วก็ ร่ายยาว

แบบนี้ ดราม่าแน่ๆ บางทีอาจโดนด่า

เพราะต้องมีซักคนที่ตะแบง ไม่เห็นด้วย

แต่เจ้าของกระทู้ ให้ สาวกเปิดประเด็น เล็กๆ น้อยๆ กันเอง
ดราม่าแบบ พันทิปๆ


เจ๋งไปเลย
 

เนอะ คิดเหมือนกัน เปิดพื้นที่ไว้เจ๋งดี

ขุด



หลังจากเหตุการณ์เมื่อคืน ที่ปะทะกันกับนาวิก
รุนแรงระดับสงครามย่อยๆ เลยแหละ
ก็มีจดหมายฉบับนี้มาครับ



https://www.facebook.com/photo.php?fbid=514210698622105&l=ca57ee1afd

น่ากลัวตรงที่น่าจะมีคนพื้นที่ ที่เชื่อเรื่องที่เขาสื่อออกมาเยอะเลยนะครับ

กำลังคิดเรื่องนี้อยู่เลย
ยิ่งเรื่องเสนอการเยียวยาครอบครัวคนตาย มันดึงการแสดงความเกลียด การแบ่งแยกออกมาชัดเลย


ว่าแต่จดหมายดูเหมือนเขียนให้ชาวบ้านแถวนั้นอ่าน
แต่ใช้ภาษาไทยกลางจังแฮะ แปลกๆ นะ

ดูแล้ว เขียนให้คนไทยพุทธ (หรือคนที่เซนสิทีฟกับชื่อศาสนา) อ่านนะครับ

เป็น ปจว(ปฎิบัติการจิตวิทยา) ที่ให้คนไทยพุทธและคนไทยทั่วไปอ่านน่ะครับ

ส่วนเรื่องเยียวยาคนตาย
ไปตอบในวอลลุงร่มมาแล้ว
เอามาแปะตรงนี้อีกทีแล้วกัน

ปัญหาก็คือ เรารบกับใคร รบกับอะไรอยู่
แบ่งแยกดินแดน นักรบศาสนา
ขบวนการยาเสพติด ค้าของเถื่อน
หรือก่อการร้ายข้ามชาติ หรือโจรกระจอก
ตรงนี้มันยังไม่มีคำตอบชัดเจนนะครับ

หรือต่อให้มอบเงินให้ครอบครัวผู้ตาย แล้วซุมเปาะฮฺ (คำสาบาน)
ที่ทำให้นักรบเหล่านี้จับปืนออกมาสู้กับทางการล่ะ
ใครจะเป็นคนถอนให้เขา มอบเงินเยียวยา
แต่มีซุมเปาะฮุอยู่ เงินเหล่านั้นก็จะต้องถูกส่งผ่าน
ไปเพื่อบำรุงกำลังเหล่านักรบเพื่อเอามารบกับทางการอีก
คนในครอบครัวก็ต้องทำ เพราะถ้าไม่ทำสักวันคนในครอบครัวก็จะโดนทำร้าย
นี่แค่เรื่องซุมเปาะฮุเรื่องเดียวนะ ยังมีเรื่องอื่นๆ อีกตั้งเยอะที่ทางการยังคิดไม่แตก หาคำตอบไม่ได้

หาคำตอบให้ได้ก่อนครับ ว่าเรารบกับใคร รบกับอะไรอยู่
ถ้ายังหาคำตอบตรงนี้ไม่ได้ การเยียวยาก็ไร้ประโยชน์ครับ
ที่สำคัญแล้วทหารของทางการที่ต้องเสี่ยงตายหรือตายข้างถนนอยู่ทุกวันล่ะ เยียวยาเขาก่อนดีไหมครับ

ปัญหาความไม่สงบภาคใต้มันละเอียดอ่อนนะครับ
ตั้งแต่เรื่องภาษา ศาสนา วัฒนธรรม วิถีชาวบ้าน วิธีคิด
ในหลวงท่านใช้เวลาเป็นสิบปีเพื่อทำความเข้าใจและหาคำตอบ
ต้องปีนน้ำตกปาโจ เทือกเขาบรรทัดไม่รู้กี่หน
ต้องเสี่ยงคมกระสุน ระเบิดไม่รู้อีกเท่าไหร่
(ท่านเสด็จไปอยู่เป็นเดือนๆ ทุกปีนะครับสมัยก่อน  )
กว่าที่ภาคใต้จะสงบได้กว่าสามสิบปี
ตอนนี้จะให้ท่านไปปีนอีกก็ไม่ไหวแล้ว
เงื่อนไข ตัวแปร บุคคล ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดแล้ว

ที่สำคัญตอนนี้ก็คงไม่มีผู้นำที่เป็นนักการเมืองคนไหน
จะกล้าลงไปเสี่ยงชีวิตอยู่ภาคใต้เพื่อแก้ปัญหาจริงๆ จังๆ หรอกมั๊ง