เหวอครับ
จากที่เคยมีคนอยู่ข้างๆ และคิดว่าจะอยู่เป็นเพื่อนกันไปตลอดไป
วันนี้ไม่มีแล้ว
ทั้งๆ ที่เต็มไปด้วยความทรงจำดีๆ มากมาย
ทั้งๆ ที่ต่างคนต่างเป็นห่วง คิดถึง และยังคอยเป็นกำลังใจให้กัน
ทั้งๆ ที่ยังรัก
แต่มันก็ไปด้วยกันไม่ได้
ต่างคนต่างหวังว่าเมื่อตัดสินใจอย่างนี้แล้ว อีกคนจะมีความสุขที่สุด
แต่กว่าแผลจะหายนี่สิ
ตอนนี้หมดเรี่ยวแรง หมดกำลังใจ เหมือนหมดเป้าหมายในชีวิต
เข้าใจแล่ะว่าต้องคิดถึงตัวเอง ต้องทำเพื่อตัวเอง
แต่ตอนที่คิดว่าทำเพื่อเธอเนี่ยมัน เหนื่อยน้อยกว่าเยอะเลย
เฮ่อ..
ชีวิต
ตูก็ไม่ใช่วัยรุ่นแล้ว ไม่คิดเลยว่าต้องมานั่งรำพึงรำพันกับเรื่องแบบนี้