โฮะๆๆ...มาตอบได้ช้าจิงๆ...
นั่งๆอ่านๆความคิดของแต่ละคนแล้ว...ก็จริงๆนะล่ะที่ต่างคนก็ต่างใจ ต่างความคิด...
ไม่มีใครเหมือนใคร...ถ้าจะมีก็แค่คล้ายๆ...แต่คงไม่มีเหมือนกันสักทีเดียวหรอก...
งั้นขอเล่า..นิดนึงๆ...
สมมุติว่า...
มีคนคู่หนึ่ง...คุยกันทุกวันๆๆๆๆ...
มานานเป็นปี...ความสัมพันธ์ดำเนินมาด้วยดี...
จนถึงนะจุดๆหนึ่ง...
ไม่ใช่จุดเลี้ยว ...
เมื่อฝ่ายหญิงรู้สึกผูกพันธ์...และรักมากๆ...
แต่ฝ่ายชายกลับเห็นว่ามันน่ารำคาญ...บอกว่ารักให้พอดีๆหน่อยได้มั้ย...แล้วเขาขอเวลาส่วนตัวบ้าง...
ฝ่ายหญิงได้ฟัง...ก็เข้าใจ...น้ำตาไหล...แต่ก็ยอมให้ฝ่ายชายตามที่ขอ...
เวลาผ่านไป... ต่างคนต่างใช้ชีวิตที่ไม่มีคำว่า "เรา"
จนถึงณ จุดๆหนึ่ง อีกแล้ว...
....
ชาย + หญิงคู่นั้นกลับมาคุยกันใหม่...
ฝ่ายหญิงเข้าใจอะไรมากขึ้น...รู้จักรักแบบพอดีๆ
ฝ่ายชาย...รู้จักเข้าใจและยอมรับมากขึ้น...
แต่สถานะที่มีระหว่างชาย+หญิง...
ฝ่ายชายบอกแค่ แฟนเก็บ... ฝ่ายหญิงทำใจได้...ไม่เรียกร้อง...เพราะเข้าใจและพอใจ...
ออกแนวเป๋ๆ55++...กลับมาตามจู๋ต่อ...
สรุปว่าคิดว่าใช่ไหม...ตอบว่าไม่รู้...รู้แค่ตอนนี้รัก...อยากให้คนคนนั้นมีความสุข
แต่ถ้าต้องเลิกกัน...ก็คงยอมรับได้...เพราะมันมีเหตุการณ์จำลองมาแล้ว...
ทรมาน..แต่คงผ่านไปได้ล่ะ