กลอนรัก

[มังกร]

เนื่องจากกระจู๋จี๊ดจ๊าดของหมอแมว
ผมไปค้นวันที่หัวใจจี๊ดจ๊าดมาอ้างไอ้แอน จากบันทึกรักเล่มน้อย 
ปรากฎว่าในนั้นมีกลอนรักที่จดๆมาบ้าง เขียนเองบ้างอยู่จำนวนนึง

เลยคิดว่าน่าจะนำมารวบรวมใหม่
แต่คราวนี้จะขอจากหลายๆคน โดยใช้บอร์ดฟ๐นต์นี่แหละ

เริ่มเลยละกัน
อันนี้ที่จดๆไว้ จำได้ว่าอ่านบทความเกี่ยวกับดอกสายหยุด
ว่าเป็น สายหยุด (ตอนสายๆจะหยุด ไม่มีกลิ่น)
หรือ สาวหยุด (สาวเดินผ่าน เจอกลิ่นนี้เป็นต้องหยุด) กันแน่



สายหยุดหยุดกลิ่นฟุ้ง    ยามสาย
สายบ่หยุดเสน่ห์หาย     ห่างเศร้า

ลิลิตตะเลงพ่าย - กรมพระยาปรมานุชิตชิโนรส

กะอีกกลอนนึง


สาวหยุดพุทธชาด    บานเกลื่อนกลาดดาษดาไป
นึกน้องกรองมาลัย   วางให้พี่ข้างที่นอน
์
บทชมไม้ - เจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร

อารมณ์วาเลนไทน์มาแล้ววุ้ย


เดี๋ยวๆ ก่อนจะเข้าเรื่อง
ตกลงเป็นสมัยรัฐบาลไหนครับลุงอ๋าห์
ถนอม?

แม้จะอยู่ห่างไกล
แม้จะทำอะไรไม่ได้
แต่ความรู้สึกเป็นห่วงเป็นใย
ก็ส่งถึงกันได้เสมอ


กลอนเพจค่ะ

แหม จะเข้าเดือน กุมภา  แล้ว นิเนอะ  

[มังกร]

ถึงยามค่ำย่ำฆ้องจะร้องไห้
ร่ำพิไรรัญจวนหวนละห้อย
โอ้ยามดึกดาวเคลื่อนเดือนก็คล้อย
น้ำค้างย้อยเย็นฉ่ำที่อัมพร

หนาวอารมณ์ลมเรื่อยเฉี่อยเฉื่อยชื่น
ระรวยรื่นรินรินกลิ่นเกสร
แสนสงสารบ้านเรือนเพื่อนที่นอน
จะอาวรณ์อ้างว้างอยู่วังเวง

นิทานคำกลอนเรื่องพระอภัยมณีของสุนทรภู่

ฝนพรมพราวพร่างฟ้า...................ลมฝน
ไร้เมฆหมอกลมบน....................ล่องฟ้า
คืนหนาวต่างใจคน.....................เหงาอยู่
ใจอ่อนทำกายล้า......................อย่างนี้ ทุกหน

ฝนหยุดยลกลิ่นฟุ้ง.......................ดินหอม
ส่องประกายแวววอม....................ยอดหญ้า
เสียงหรีดหริ่งรุมตอม....................เริงรื่น
สดชื่นหายอ่อนล้า.......................แรงฟื้น คืนกลับ

แสงวับแววทั่วฟ้า..........................ทอฝัน
หลังเมฆมีตะวัน...........................วาดรุ้ง
หลากสีแห่งสวรรค์อัน....................วิจิตร
เหนือทุ่งนาโค้งคุ้ง........................สู่ฟ้า จากดิน

คนเหงาเปล่าเปลี่ยวร้าง..................วิญญาณ
คนตื่นคงเบิกบาน........................สุขล้ำ
รุ้งสีวาดแสงนาน..........................ผ่านเมฆ
เหงาตื่นคนใจช้ำ..........................แต่งแต้ม เติมรัก

ฝนตก...คนเหงา
ฝนหยุด...คนตื่น
พระอาทิตย์...วาดรุ้ง
แต่ไม่ว่าจะเหงาหรือจะตื่น...คนก็ยังวาดรัก

[มังกร]

เขาย่อมเปรียบเทียบความเมื่อยามรัก
แต่น้ำผักต้มขมชมว่าหวาน
ครั้นจืดจางห่างเหินไปเนิ่นนาน
แต่น้ำตาลก็ว่าเปรี้ยวไม่เหลียวแล

อดอะไรจะเหมือนอดที่รสรัก
อกจะหักเสียด้วยใจอาลัยหา
ไม่เห็นรักหนักสิ้นในวิญญา
จะเป็นบ้าเสียเพราะรักสลักทรวง

-- พระอภัยมณี

ชอบอันนี้ นิราศภูเขาทอง

ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก
สุดจะหักห้ามจิตจะคิดไฉน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป
แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน

-- นิราศภูเขาทอง

[สององค์ทรงสังวาส โลกธาตุ หวาดหวั่นไหว ตื่นนอนอ่อนอกใจ เดินไม่ได้ให้อาดูร]

ขึ้นกด บทอัศจรรย์   เสียงครื่นครั่นชั้นเขาหลวง     
นกหกตกรังรวง   สัตว์ทั้งปวงง่วงงุนโงง   
แดนดินถิ่นมนุษย์   เสียงดังดุจเพลิงโพลง     
ตึกกว้านบ้านเรือนโรง   โคลงคลอนเคลื่อนขะเยื่อนโยน   

บ้านช่องคลองเล็กใหญ่   บ้างตื่นไฟตกใจโจน     
ปลุกเพื่อนเตือนตะโกน   ลุกโลดโผนโดนกันเอง   
พิณพาทย์ระนาดฆ้อง   ตะโพนกลองร้องเป็นเพลง     
ระฆังดังวังเวง   โหง่งหง่างเหง่งเก่งก่างดัง   

ขุนนางต่างลุกวิ่ง   ท่านผู้หญิงวิ่งยุดหลัง     
พัลวันดันตึงตัง  พลั้งพลัดตกหกคะเมน     
พระสงฆ์  ลงจากกุฎ วิ่งอุตลุตฉุดมือเณร     
หลวงชีหนีหลวงเถร   ลงโคลนเลนเผ่นผาดโผน     

พวกวัดพลัดเข้าบ้าน   ล้านต่อล้านซ่านเซโดน     
ต้นไม้ไกวเอนโอน   ลิงค่างโจนโผนหกหัน   
พวกผีที่ปั้นลูก   ติดจมูกลูกตาพลัน     
ขิกขิกระริกกัน   ปั้นไม่ทันมันเดือดใจ     

สององค์ทรงสังวาส   โลกธาตุ หวาดหวั่นไหว     
ตื่นนอนอ่อนอกใจ   เดินไม่ได้ให้อาดูร


กาพย์พระไชยสุริยา - สุนทรภู่
เป็นบทอัศจรรย์ที่สุดยอดม้อดดี้มากเลยในโลกแห่งแมวยาวนี้
 

[มังกร]

ฝนพรมพราวพร่างฟ้า...................ลมฝน
ไร้เมฆหมอกลมบน....................ล่องฟ้า
คืนหนาวต่างใจคน.....................เหงาอยู่
ใจอ่อนทำกายล้า......................อย่างนี้ ทุกหน

ฝนหยุดยลกลิ่นฟุ้ง.......................ดินหอม
ส่องประกายแวววอม....................ยอดหญ้า
เสียงหรีดหริ่งรุมตอม....................เริงรื่น
สดชื่นหายอ่อนล้า.......................แรงฟื้น คืนกลับ

แสงวับแววทั่วฟ้า..........................ทอฝัน
หลังเมฆมีตะวัน...........................วาดรุ้ง
หลากสีแห่งสวรรค์อัน....................วิจิตร
เหนือทุ่งนาโค้งคุ้ง........................สู่ฟ้า จากดิน

คนเหงาเปล่าเปลี่ยวร้าง..................วิญญาณ
คนตื่นคงเบิกบาน........................สุขล้ำ
รุ้งสีวาดแสงนาน..........................ผ่านเมฆ
เหงาตื่นคนใจช้ำ..........................แต่งแต้ม เติมรัก

ฝนตก...คนเหงา
ฝนหยุด...คนตื่น
พระอาทิตย์...วาดรุ้ง
แต่ไม่ว่าจะเหงาหรือจะตื่น...คนก็ยังวาดรัก

อันนี้แต่งเองเหรอครับ
 
อ่านแล้วอยากจะให้บัก๙ป้อมมาเขียนรูปประกอบ
อารมณ์ได้เลย

[มังกร]

ของแอน

จดๆไว้บ้างเหมือนกันนะ ไอ้บทสังวาสเนี่ย
อัศจรรย์จริงๆเชียว

ชอบอันนี้ จำได้ตั้งแต่สมัยเรียน แต่จบแบบเศร้าๆ

  "ดูดุ ความรักนักหนาหนอ 
มาลวงล่อโลมพาคนอาสัญ
ถึงสามศพสยบเรียงเคียงกัน
ล้วนทาสรักทั้งนั้นอนาถใจ"

พระราชนิพนธ์เรื่อง เงาะป่า ของ ร.5

[มังกร]

อีกอันลอกจากหนังสือ ทฤษฎีแห่งความรัก
ของ ท่าน ส.ศิวรักษ์

ว่าเมียเขาเรารักทำควักค้อน
ขึ้นงิ้วอ่อนมือตีนปีนไม่ไหว
แม้สมัครรักเราไม่เป็นไร
จะปีนได้ทุกวันไม่ครั่นคร้าม

ด้วยหนามงิ้วเดี๋ยวนี้มีไม่มาก
เขาคอยถากทุกวันอย่าหวั่นหวาม
จะทำบุญเสียด้วยขวานตระหง่านงาม
ไปถากหนามงิ้วบาดให้ขาดระยำ

นิราศพระปฐม

ตอนท้ายลงที่มาเพียงเท่านี้ ก็เลยไม่รู้ว่าผู้แต่งคือใคร
ผมเคยหาใน นิราศพระประธมของสุนทรภู่ ไม่ยักกะเจอ
คงเป็นงานเขียนของท่านอื่น
ใตรรู้บอกด้วยนะครับ

[มังกร]

ตอนสอบซ่อมนิราศพระประธม อาจารย์เอานิราศพระปฐมมาให้สอบนี่แหละค่ะ แต่ไม่ได้ซ่อม เลยไม่มีอะไรเก็บไว้เลย ไม่ใช่ของสุนทรภู่แน่ค่ะ แต่ของใครเดี๋ยวจะลองถามเพื่อนดู

อันนี้แต่งเองเหรอครับ
 
อ่านแล้วอยากจะให้บัก๙ป้อมมาเขียนรูปประกอบ
อารมณ์ได้เลย

แต่งเองครับ นี่เป็นโคลงอยู่ไม่กี่บทที่แต่งได้
มีคนบอกว่าโคลงกลอนเนี่ย ต้องอ่านออกเสียง
แล้วจะรู้ว่ามันไพเราะขี้นเป็นสองเท่า

รัก คือการเชื่อใจในทุกสิ่ง
รัก คือความเป็นจริงใช่เสแรส้ง
รัก คือการเชื่อใจใช่ระแวง
รัก คือการแสดงความจริงใจ
รัก คือการให้อภัยในสิ่งผิด
รัก คือความคิดที่อ่อนไหว
รัก คือความรู้สึกลึก ๆ ภายในใจ
รัก คือการให้แต่สิ่งดีดี

แต่งเองนะ