ไม่ว่างออกไปข้างนอกก็เรียนกันได้ครับ
ป้าแป้งมาสอนถึงห้องนอนเลยนะครับนี่
จะว่าไปตอนเตรียมเอ็น เคยติวแค่ตอนติว 7 วันของคณะ
ก่อนหน้านั้นไม่รู้ว่าเขาติวอะไรยังไงกัน อยู่บ้านนอก เลยได้แต่เปิดหนังสือ
แต่ก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองห่างไกล หรือไม่ทันอะไรยังไงเขานะครับ
และตอนฝึกก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องให้ใครมาบอกว่าต้องวาดอะไร
มันวาดเป็นปกติอยู่แล้ว คอมที่มีตอนนั้นก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว
เล่นได้แต่เพ้น โฟโต้ฉ็อบมีหรือยังไม่รู้
เลยอยู่กับการวาดเส้นและลงสีโปสเตอร์สำหรับวิชาออกแบบนิเทศศิลป์แค่นั้น
มันเหมือนเป็นการต่อสู้กับตัวเองจริงๆนะเออ แค่เรา เดี่ยวๆเลยไม่มีใครมาข้องเกี่ยว
มีแต่เรา ดินสออีอี และกระดาษตรงหน้า เราเขียนไม่ดีก็คือเขียนไม่ดี
ไม่มีข้ออ้างอะไรอื่นใดทั้งสิ้น อีอีและกระดาษบรู๊ฟมันไม่หลอกลวงหรือเข้าข้างเราอยู่แล้ว
ทำได้ก็คือทำได้ วัดกันชัดเจนดี
แนะนำอย่างหนึ่งที่พอนึกออก แน่นอนว่าวาดเส้นคือศาสตร์ของการใช้มือ
แต่เรายังต้องคิด และทบทวนสิ่งที่เราเรียนรู้มาก่อนจะลงเส้นแต่ละเส้นด้วย
ดังนั้นในขั้นตอนนการเรียนวาดเส้น ให้สมองควบคุมมืออีกที
แต่พอเข้าใจมันแล้ว ก็ปล่อยให้ความรู้สึกนำมือไปก็ได้
ประโยคสุดท้ายฟังแล้ว