ย้อนยุค
ทอศิลป์ วัยหวาน (Torsilp WaiWan)
สมัยเรียนศิลปะ ยุคนั้นสมัยโน้น ลายมือแบบนี้นิยมมาก คุ้นตาจากนิตยสารวัยรุ่นประเภทวัยหวาน ใยไหม เป็นหนังสือกลอนเปล่า เฝ้าฝัน ละเมอหา ผมเองพยายามคัดฝึกลายมือแบบนี้อยู่เหมือนกัน กะว่าเอาไว้เขียนเฟรนด์ชิปสวยๆ
เจนจรัส ชาญเชิง (Jenjrus ChanCherng)
ฟอนต์เจนจรัส ชาญเชิง เป็นฟอนต์ลายมือ ซึ่งดัดแปลงจากเวอร์ชันปกติ มีชั้นเชิงลูกเล่นมาจากภาพประกอบ ลายเส้นการ์ตูนสมัยก่อนผสมกับลายมือคุณพ่อ ฟีลลิ่งสนุกๆ มันส์ๆ เหมาะกับเป็นหัวข้อหรือทำป้ายและสื่อโฆษณาต่างๆ
ฟอนต์คลาสสิก ต้นทางจากตั๋วโรงหนังควีนส์ เหมาะปรับแต่งเป็นอักษรพาดหัว แต่เอามาเขียนข้อความ ก็อ่านได้อยู่
ฟอนต์ลูกครึ่ง แนวคิดจากตัวเชิงอักษรละตินอวบๆ ปรับเป็นอักษรไทย เปลี่ยนใจเอาเชิงออก บางตัวจะกลมก็ปรับเป็นเหลี่ยม ไม่เอาสักทาง ส่วนภาพประกอบทำได้ทุกอย่างเพราะน้องเป็น AI เน้อ ไม่ใช่ภาพคนจริงๆ
ฟอนต์ลูกหญิง ต้นทางมาจากป้าย “พระโขนงพลาซ่า” ชอบความสะบัดนิดๆ ดื้อรั้นหน่อยๆ น่าจะเหมาะพาดหัวเช่นเคย
ชุดอักษรที่มีต้นแบบจากใบปิดหนังยุคก่อนถอดจุดเด่นสะดุดตาจากต้นฉบับ แล้วดีไซน์เพิ่มเติมประกอบกลับเข้าไปเพื่อให้เป็นชุดอักษรที่ทรงพลัง มีอำนาจ น่าเกรงขามทั้งยังมีความหรูหรา สวยงาม เป็นสำคัญ
ฟอนต์ป้ายสถานีรถไฟจากภาพเก่าๆ รุ่นตัวอักษรสีขาวบนพื้นสีเข้ม ไล่เก็บตัวอักษรจากรูปเก่าๆ จนเกือบครบ ตัวที่เหลือก็เดา ไม่ได้อ้างอิงเอกสารใดๆ
ชุดฟอนต์พาดหัว เก่า และเก๋าโดดเด้งแรงบันดาลสุดหัวใจ จาก ปก LP แม่นางนกขมิ้นของ คุณสมยศ ทัศนพันธ์ ศิลปินเพลงไทยลูกทุ่งรางวัลแผ่นเสียงทองคำพระราชทาน จากบทเพลง “ช่อทิพย์รวงทอง”
