ระจัน

เป็นฟอนต์พื้นๆ เหมาะสำหรับใช้เป็นเนื้อหาเพื่อบรรยายความต่างๆ ให้ดูเรียบร้อยอ่านไม่สะดุด

ครูยุคก่อนน่าจะเขียนตัวหนังสือลายมือแบบ ตัวอาลักษณ์ ได้เกือบทุกคน ”ฟอนต์ ทอศิลป์ สุชาติ” ก็เป็นตัวอักษรแบบตัวอาลักษณ์เหมือนกัน แต่จะมีความแตกต่างบ้างตามจังหวะการเขียนลายมือ เช่น ตัว ก. ไก่ และตระกูลคล้ายกัน หรือตัว ว. แหวน หรือตัว ส. และ ตัว ล. ลิง และ อ. อ่าง ฮ. นกฮูก

เอาฟอนต์ “ทอศิลป์ เรียงความ” มาปรับปรุงและเปลี่ยนชุดอักษรอีกหลายตัว เช่น “ก” และตระกูลเดียวกัน และ “ข” และอักษรที่คล้ายกันทั้งหมด รวมถึง “บ” และพรรคพวกด้วย ยังอยากให้อารมณ์ของตัวอักษรเป็นแบบอ่านง่าย มีระเบียบแต่ก็ไม่ค่อยเป็นทางการนัก

ได้รูปแบบไอเดียมาจากหนังสือของ อาว์ รงค์ วงสวรรค์ ชื่อหนังสือว่า “สนิมสร้อย” เป็นหนังสือที่อ่านนานมากแล้ว แต่ยังชอบคำว่า สนิมสร้อย อยู่ เลยเอาคำนี้มาเป็นต้นแบบในการเขียนอักษรและเอามาทำฟอนต์ ระหว่างเขียนก็รู้สึกว่าถ้าเราตั้งชื่อฟอนต์ของเราทั้งหลาย จะใช้ชื่อ ทอศิลป์ นำหน้าเสมอ

มีโอกาสได้นั่งคุยกับลูกศิษย์และเพื่อนครูโดยเป็นการโยนคำถามไปเล่นๆ ว่า ถ้าแฟนเก่าที่เลิกรากันไปนานแล้ว บังเอิญอย่างเลี่ยงไม่ได้ถ้าต้องทักทายส่วนมากจะทักแฟนเก่าเป็นคำไหน ได้คำจากการสนทนามาคำนึงว่า “สบายดีไหม” และอีกคำคือ “เป็นยังไงบ้าง”

ฟอนต์นี้พัฒนาต่อเนื่องมาจากฟอนต์ ถาป่ง ถาปัด และฟอนต์ มาติน ถาปัด โดยนำรูปแบบของฟอนต์ทั้งสองตัวมาผสมและปรับลายเส้นที่เป็นลายมือเชิงสถาปัตย์ ให้มีความลงตัวและดูเป็นระเบียบมากขึ้น

ตอนเรียนครู อาจารย์ให้คัดลายมือแบบนี้ ก็ได้มาแบบงูๆ ปลาๆ พอเขียนได้แต่ไม่สวยเลย เพราะน้ำหนักมือตัวเองตอนลากเส้นตรงขึ้นและลงไม่เคยสม่ำเสมอ ลายมือตัวอักษรแบบนี้ก็จะออกมาไม่คงที่และไม่สวย

“รักเรายังคิดถึง“ – ชอบหนังเรื่องนี้มาก ดูจบแล้วอยากเขียนตัวอักษรไว้เป็นความทรงจำสักชุดนึง เขียนอยู่พักนึงจนเสร็จ ความประทับใจก็ยังอยู่

เป็นตัวอักษรในโลโก้ของเพจแมวชื่อว่า This is a cat เป็นเพจที่ดูแลช่วยเหลือ หาบ้านให้แมวจร หมาจร และเอื้ออาทรต่อสัตว์น้อยใหญ่ที่บาดเจ็บหรือลำบาก

ทอศิลป์กล้วยกล้วย เป็นตัวอักษรกึ่งลายมือ ที่ตั้งใจทำให้ดูไม่ค่อยเป็นระเบียบแต่ก็จัดระเบียบไว้อย่างดี ดูง่ายๆ สบายๆ เหมือนอารมณ์ประมาณว่า “ทุกอย่างมันไม่มีอะไรหรอก ทั้งหมดกล้วยกล้วย“ ใช้ฟรีได้ทุกโอกาสเลยครับ ด้วยความยินดีมากๆ

เป็นลายมือของลูกศิษย์ชั้นประถม 5 ของโรงเรียนสอนศิลปะทอศิลป์ ผมได้นำลายมือของลูกศิษย์มาทำเป็นฟอนต์เพื่อบันทึกเวลาและความทรงจำไว้ในรูปแบบตัวอักษร