เติมวิญญาณใส่งานอักษร
ฟอนต์ลายไทยชุดที่ 2 นำประสบการณ์จากฟอนต์นพมาศ มาปรับปรุง
ปรับหัวตัวอักษร เป็นแบบเชิดขึ้น พอร่างออกมาแล้วนึกถึงพญานาค จึงทำเป็นรูปพญานาค
ลดทอนรายละเอียดลงเพื่อให้เรียบง่ายขึ้น แต่ยังคงพอดูออกว่าเป็นพญานาค
แรงบันดาลใจ ที่ทำฟอนต์นี้ขึ้นมา เพราะเพื่อนร้านป้ายด้วยกันคนหนึ่งอยากได้ฟอนต์นี้ ซึ่งข้าพเจ้าเองก็เคยคิดจะทำมาแล้วหลายครั้ง แต่ไม่ได้เอาจริงๆ จังๆ สักที จนโดนลูกขอร้องแกมบังคับของเขานี่แหละครับ
ได้แรงบันดาลใจมาจากตัวริบบิ้นที่พบเจอตามป้ายวัดในชุมชนต่างๆ พยายามออกแบบให้ความรู้สึกเก่าๆ บ้านๆ วัดๆ ห่างๆไกลๆ รวมถึงพยายามลบมุมต่างๆให้มล ไหลๆ เป็นที่มาของชื่อ น้ำมล
ฟอนต์ชุดนี้ขึ้นแบบจาก whiteboard marker
ตั้งใจทำออกมาให้ดูเป็นมิตรมากขึ้น และดูน่ารักขึ้นกว่าตัวก่อน ๆ
เมื่อประมาณปี 2542-2545 ผมได้ไปฝึกงานที่ร้านป้ายแห่งหนึ่งในโคราช ซึ่งมีพื้นฐานการเขียนก็คือทรงริบบิ้น และฟอนต์หวานๆ งานบวชงานแต่งแค่นั้น แต่เมื่อไปทำงานที่ร้านป้ายจริงๆ ต้องเขียนฟอนต์ที่เป็นทรงมาตรฐาน โดยการร่างตามแบบ ส่วนมากก็จะเป็น เอราวัณ เป็นส่วนใหญ่
ขอบคุณทุกคนที่ช่วยทำให้เกิดฟอนต์นี้ขึ้น :)
อ่านเบื้องหลังการสร้างสรรค์ได้ที่: Bangnumpueng – ฝากติชมหน่อยค่ะ
ข้อมูลการติดต่อ:
อีเมล: Rattikorn.sanbua@gmail.com
เฟซบุ๊ก: facebook.com/maiippg
เนื่องด้วยฟอนต์ตัวนี้เริ่มต้นจากรู้สึกสนุกจึงอยากทำ นั่งทำไปก็ยิ้มไป และกะว่าคงจะปล่อยในช่วงปีใหม่ทัน
แต่ทว่าขอเข้าคิวไม่ทัน^^ ก็เลยได้มีเวลามาตรวจเช็คอีกหลายจุด
ฟอนต์ฟอนต์นี้ ผมสร้างขึ้นมาให้คล้ายๆ กับลายสือไทของพ่อขุนรามคำแหงฯ (คล้ายๆ นะ ไม่ได้แกะก๊อปวางก๊อปวาง หรือ copy paste copy paste) ผมว่ามันเขียนคล้ายๆ ของพ่อขุนฯ อยู่พอสมควรครับ
