ย้อนยุค
ฟอนต์ลูกครึ่ง แนวคิดจากตัวเชิงอักษรละตินอวบๆ ปรับเป็นอักษรไทย เปลี่ยนใจเอาเชิงออก บางตัวจะกลมก็ปรับเป็นเหลี่ยม ไม่เอาสักทาง ส่วนภาพประกอบทำได้ทุกอย่างเพราะน้องเป็น AI เน้อ ไม่ใช่ภาพคนจริงๆ
ฟอนต์ลูกหญิง ต้นทางมาจากป้าย “พระโขนงพลาซ่า” ชอบความสะบัดนิดๆ ดื้อรั้นหน่อยๆ น่าจะเหมาะพาดหัวเช่นเคย
ชุดอักษรที่มีต้นแบบจากใบปิดหนังยุคก่อนถอดจุดเด่นสะดุดตาจากต้นฉบับ แล้วดีไซน์เพิ่มเติมประกอบกลับเข้าไปเพื่อให้เป็นชุดอักษรที่ทรงพลัง มีอำนาจ น่าเกรงขามทั้งยังมีความหรูหรา สวยงาม เป็นสำคัญ
ฟอนต์ป้ายสถานีรถไฟจากภาพเก่าๆ รุ่นตัวอักษรสีขาวบนพื้นสีเข้ม ไล่เก็บตัวอักษรจากรูปเก่าๆ จนเกือบครบ ตัวที่เหลือก็เดา ไม่ได้อ้างอิงเอกสารใดๆ
ชุดฟอนต์พาดหัว เก่า และเก๋าโดดเด้งแรงบันดาลสุดหัวใจ จาก ปก LP แม่นางนกขมิ้นของ คุณสมยศ ทัศนพันธ์ ศิลปินเพลงไทยลูกทุ่งรางวัลแผ่นเสียงทองคำพระราชทาน จากบทเพลง “ช่อทิพย์รวงทอง”
ฟอนต์ตามคำขอ.. ถามว่าสนใจทำฟอนต์นี้ไหม ส่งรูปปี ๒๔๕๐ มาให้ ๑ รูป จากนั้นก็เริ่มหารูปจากใน internet พบว่าเป็นปีที่ ร.5 เสด็จกลับจากยุโรปครั้งที่ 2 มีการทำซุ้มรับเสด็จไว้ใหญ่โตน่าตื่นตา จึงตั้งชื่อฟอนต์ว่า “ซุ้ม”
ชุดฟอนต์ย้อนวัย เข้มแข็ง บึกบึนใช้พาดหัว เป็น Display Font ได้กระแทกสายตาอย่าใช้เป็นเนื้อความ Text Font ..อันนี้ไม่เหมาะ
เป็นฟอนต์ที่ทำขึ้นมาย้อนยุคลูกทุ่ง ก็เหมือนเดิม เป็นฟอนต์ทดลองใช้ ห้ามนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์ และเป็นส่วนหนึ่งส่วนใดของสัญลักษณ์ทางการค้าโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้จัดทำ
ฟอนต์อ้วนตัน ย้อนยุคนิดๆ ร่วมสมัยหน่อยๆตามสไตล์ของ ธรรมดาสตูดิโอดิสเพลย์ พาดหัว เก๋ามาก!!!
